ข้อความใกล้ลิมิต เริ่มเลยละกันครับ ฮา
เพื่อนเอกญี่ปุ่นช่วยเกลาภาษาด้วยครับ
แทร็กที่ 01 ย่นเวลาให้สั้นลง ระวัง ไป!
เรย์: (กอดรัดฟัดเหวี่ยงกับนางิสะ) ปล่อยนะครับ!
นางิสะ: (หัวเราะ)
เรย์: มันเกะกะนะครับ!
นางิสะ: (หัวเราะต่อไป)
เรย์: เดี๋ยวเถอะ นางิสะคุง!
ริน: (เปิดประตูเข้ามา) เฮ้ย พวกนายชวนฉันให้มาซ้อมแข่งไม่ใช่เรอะ
ให้ตายสิ...... รีบเปลี่ยนชุดแล้วเตรียมตัวกันได้แล้ว
ฮารุกะ: รู้ละน่า
มาโกโตะ: อ้า! ฮารุ ใส่ชุดว่ายน้ำข้างในชุดนักเรียนอีกแล้วเหรอ
นางิสะ: อ๊ะ จริงสิ! ถ้าไม่อยากให้รินจังโกรธ
คราวหน้าพวกเราใส่ชุดนักเรียนทับชุดว่ายน้ำเอาไว้เลยดีไหม?
เรย์: เอ๊ะ!? ไม่เอาด้วยหรอกครับ! แบบนั้นมันผิดจากทฤษฎีความงามของผมครับ
นางิสะ: การย่นเวลาให้สั้นลงก็ถือเป็นความงามเหมือนกันนะ!
เรย์: เรื่องย่นเวลาให้สั้นลงน่ะ เอาแค่เรื่องเวลาในการว่ายน้ำก็พอแล้วครับ!
นางิสะ: ไม่ใช่แค่เวลาในการว่ายน้ำอย่างเดียวสักหน่อย
ลดเวลาการเปลี่ยนเสื้อผ้าก็ทำให้ประสิทธิภาพดีขึ้นได้เหมือนกันนะ!
เรย์: ต่อให้พูดแบบนั้น ผมก็ไม่ยอมใส่ชุดว่ายน้ำไว้ใต้ชุดนักเรียนอยู่ดีแหละครับ!
นางิสะ: โธ่ ฮารุจังช่วยพูดอะไรหน่อยซี่
ฮารุกะ: ยังไงก็ได้ อยากทำอะไรก็ทำกันไปเถอะ
นางิสะ: อ๋า ถ้าอย่างนั้น ทุกคนมาแข่งว่าใครจะเปลี่ยนชุดเร็วที่สุดกันเถอะ!
ริน: เฮ้ย รีบเตรียมตัวซะทีเหอะน่า
นางิสะ: แข่งกันตั้งแต่ตอนยังใส่เสื้อวอร์มจนเปลี่ยนเป็นชุดว่ายน้ำ
หลังจากอาบน้ำ วอร์มร่างกาย! แล้วก็ไปจนถึงแช่ตัวลงในน้ำเรียบร้อยแล้วเลยนะ
ริน: ฟังฉันหน่อยเซ่!
นางิสะ: รินจัง...... ถ้าจะใส่ใจเรื่องเวลาว่ายน้ำล่ะก็
มันก็ต้องใส่ใจเรื่องความเร็วตอนเปลี่ยนเสื้อผ้าด้วยสิ...
ริน: หา?
นางิสะ: ทุกคน! ใส่เสื้อวอร์มซะ! แล้วมาแข่งกัน!
คนที่เร็วที่สุดจะได้เป็นแชมเปี้ยนแห่งการย่นระยะเวลานะ!
มาโกโตะ , เรย์: เอ๋~~~!
นางิสะ: ทุกคน นี่ไม่ใช่แค่การแข่งเทคนิคว่ายน้ำเท่านั้น......
แต่ยังเป็นการแข่งขันที่จะชิงชัยด้านความงาม...
ว่าก่อนจะลงว่ายน้ำใครจะเปลื้องผ้าได้อย่างมีสไตล์อย่างไรด้วยนะ!
เรย์: ความงาม...
ริน: ไร้สาระชะมัด......
นางิสะ: แล้วก็ ยิ่งเร็วเท่าไหร่ ก็ยิ่งลงน้ำได้ไวขึ้นเท่านั้นด้วย!
ฮารุกะ: (เปิดกระเป๋าเสื้อผ้าทันที) รีบ ๆ เตรียมตัวได้แล้ว ริน
ริน: เฮ้ย...... เหอะ ช่วยไม่ได้......จะแข่งด้วยก็ได้ ฮารุ! (เปิดกระเป๋า) ฉันไม่มีทางแพ้นายหรอก
เรย์: ก็ได้ครับ ถ้าเป็นการชิงชัยด้านความงามล่ะก็นะ (เปิดกระเป๋า)
นางิสะ: เอาล่ะ~ จะไปละนะ~! เร็วสิ มาโกะจัง!
มาโกโตะ: ครับ ครับ (เปิดกระเป๋า)
นางิสะ: ...... ระวัง...... ไป!!
แทร็กที่ 02 ความฝันของนางิสะ
นางิสะ: (วิ่งมา) ขอโทษ ขอโทษ มาช้าจนได้! เวรทำความสะอาดมันยืดเยื้อไปหน่อยน่ะ
มาโกโตะ: อ้าว นางิสะ งั้นถ้ามาอีกคนจนครบแล้วก็เริ่มกิจกรรมชมรมได้ล่ะนะ
ฮารุกะ: อยากว่ายน้ำเร็ว ๆ
นางิสะ: เรย์จังก็ยังไม่มางั้นเหรอ?
ฮารุกะ: เรย์? ใครน่ะ?
นางิสะ: เอ๊ะ? ก็เรย์จังไง เรย์จังที่ไม่รู้ว่าทำไมพอว่ายท่าอื่นนอกจากท่าผีเสื้อแล้วจะจมน้ำทันที
ราวกับค้อนกลับชาติมาเกิดนั่นไง!
มาโกโตะ: นางิสะ นายพูดอะไรอยู่น่ะ? สมาชิกชมรมอีกคนนึงน่ะคือ------
ริน: โทษที โทษที มัวแต่มองกล้ามตัวเองเพลินไปหน่อยจนมาสายซะได้
ฮารุกะ: อีกแล้วเหรอ ริน
นางิสะ: รินจัง!?
ริน: อะไรเหรอ นางิสะ อ๊ะ หรือว่านายมัวแต่มองกล้ามเนื้อ pectoralis major
(กล้ามเนื้อบริเวณทรวงอก) ของฉันจนเพลินอย่างนั้นเหรอ? ก็ช่วยไม่ได้ล่ะน้า......
อย่าตกหลุมรักกล้ามเนื้ออกของฉันเชียวล่ะ เดี๋ยวก็เป็น... แผลไฟลวกหรอก?
นางิสะ: ไม่ได้ตกหลุมรักซะหน่อย...... เอ๊ะ!? รินจัง ทำไมถึงได้...... แล้วเรย์จังล่ะ?
ฮารุกะ: เรย์นี่ใครน่ะ เห็นพูดมาตั้งแต่เมื่อกี้แล้วนะ? สมาชิกชมรมอีกคนก็คือรินไม่ใช่หรือไง
นางิสะ: เอ๋~~~~~~~~~~~~~~~~!?
ริน: ฮารุ มาแข่งกันเหอะ! จากนั้นนายจะคุกเข่าต่อหน้ากล้ามเนื้อ quadriceps
(กล้ามเนื้อต้นขาด้านหน้า) ของฉันก็ได้นะ วะฮ่า ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ฮึ ๆๆๆๆๆ
ฮารุกะ: ......เฮ้อ......
นางิสะ: ร... รินจัง......ปะ เป็นอะไรไปน่ะ!? ดูแปลก ๆ ไปนะ!?
มาโกโตะ: เอ๊ะ? ปกติรินก็ทำตัวชวนน่าเสียดาย* ตลอดอยู่แล้วนี่ เนอะ ฮารุ
ฮารุกะ: รินก็เสมอต้นเสมอปลายแบบนี้มาตลอดนะ
ริน: เอาล่ะ เริ่มกิจกรรมชมรมกันเถอะ! แล้วก็! มาย้อมสีสระว่ายน้ำด้วยกล้ามเนื้อกัน!
นางิสะ: เอ๋~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!?
- - - - - - - - - - - - - - - - -
นางิสะ: ที่ฉันฝันก็เป็นแบบนี้แหละ......
รู้สึกเหมือนเอาเรย์จัง โกจัง รินจัง มารวมกันแล้วหาร 3 ยังไงยังงั้น......
มาโกโตะ: อะ......ฮ่า ๆๆ...... เป็นฝันที่สุดยอดไปเลยนะ......
ริน: นางิสะ...... นายมองฉันกับน้องสาวฉันว่ายังไงเนี่ย?...... ฉันไม่ได้เป็นแบบนั้นนะเฟ้ย!
เรย์: นั่น..น่ะ..สิ..ครับ! ใครเป็นค้อนกลับชาติมาเกิดกันครับ! ใครกัน!! ว่าแต่ลบตัวตนของผมออกไปยังไม่พอ อย่ามาสร้างเรื่องราวประหลาดในชาติก่อนให้เองจะได้มั้ยครับ
นางิสะ: ก็บอกแล้วไงว่าเป็นความฝันน่ะ
ฮารุกะ: ก็ดีแล้วนี่ จากนี้ ก็ทำให้มันเป็นนิสัยติดตัวต่อไปเรื่อย ๆ ซะสิ ริน
นายจะได้มีเพื่อนเยอะขึ้นไงล่ะ?
ริน: ฉันไม่อยากได้ยินคำพูดแบบนั้นจากคนอย่างนายหรอกเฟ้ย! ฮารุ!
* ต้นฉบับภาษาญี่ปุ่นใช้คำว่า 残念 ซึ่งปกติจะแปลว่า "น่าเสียดาย" แต่คำนี้มีการใช้ในความหมายใหม่ คือ ใช้บรรยายลักษณะบุคคล เช่น นาย ก ดูเหมือนจะดีทุกอย่าง แต่ดันมีบางจุดที่ทำให้รู้สึกว่า "ไม่น่าเลย รู้สึกเสียของชะมัด"
แทร็กที่ 03 ข้อเสนอการฝึกโยคะของนางิสะ
มาโกโตะ: ฮารุ ฝึกวันนี้เหนื่อยหน่อยนะ
ฉันซื้อนี่มาจากร้านสะดวกซื้อเมื่อกี้น่ะ คาราอาเกะ* กินมั้ย?
ฮารุกะ: อืม
นางิสะ: เรย์จังกำลังอ่านอะไรอยู่เหรอ? ฟ... ฟิซิคอล เทรนนิ่ง? (Physical Training)
เรย์: เป็นหนึ่งในวิธีการฝึกฝนที่จำเป็นต่อการรักษาสุขภาพร่างกายครับ วิธีฝึกฝนแนวใหม่ที่จะไม่ฝืนร่างกายเพื่อสร้างกล้ามเนื้อ แต่จะคิดหาทฤษฎีจากพื้นฐานของพื้นฐานขึ้นมาครับ
นางิสะ: เห~ ฟังดูยากจังเนอะ
เรย์: ผมจินตนาการภาพตอนที่ตัวเองกำลังอ่านหนังสือไปด้วย ขยับร่างกายไปด้วยน่ะครับ
เพราะในทางกีฬาเอง การฝึกจินตนาการภาพมีความสำคัญครับ
นางิสะ: เข้าใจละ! ตอนที่ผมเล่นโยคะที่พวกพี่สาวฝึกอยู่บ่อย ๆ ก็มีฝึกสมาธิเหมือนกันนะ
เรย์: โยคะ......เหรอ....ครับ?
นางิสะ: แต่ก็ไม่รู้ว่ามันจะมีประโยชน์หรือเปล่าน้า
เรย์: ฝึกไปทั้ง ๆ ที่ไม่รู้เนี่ยนะครับ?
นางิสะ: ไม่ลองไม่รู้นี่! แต่ที่ฉันรวมรวมสมาธิตอนว่ายน้ำได้เนี่ยก็คงเป็นเพราะโยคะแน่ ๆ เลย!
คราวหน้าเรย์จังก็ลองมาทำด้วยกันดูสิ!
เรย์: เอ่อ ไม่ล่ะครับ...... แค่ที่ฝึกอยู่ตอนนี้ก็เพียงพอสำหรับผมแล้วล่ะครับ
นางิสะ: อย่า~พูด~อย่าง~นั้น~ซี่
มาโกโตะ: นางิสะกับเรย์นี่ครึกครื้นกันได้ตลอดเลยเนอะ
ฮารุกะ: (ดื่มน้ำ) ......นั่นสินะ
นางิสะ: มาเล่นโยคะกันเถอะ!
เรย์: ไม่เอาหรอกครับ!
นางิสะ: แล้วถ้าฮารุจังกับมาโกะจังเล่นด้วยล่ะจะว่ายังไง?
เรย์: เอ๊ะ...... คือ...... ถ้าเกิดรุ่นพี่ฮารุกะกับรุ่นพี่มาโกโตะจะเอาด้วยล่ะก็...
นางิสะ: งั้นเป็นอันว่าตกลงนะ! นี่ นี่ ฮารุจัง มาโกะจัง
ฮารุกะ: อาไอ (อะไร)?
นางิสะ: ทุกคนมาเล่นโยคะด้วยกันนะ
มาโกโตะ: โยคะ? โห น่าสนุกนะ... ฉันน่ะได้อยู่หรอก ฮารุล่ะว่าไง?
ฮารุกะ: อั๊นไอ้อ๋นไอออก (ฉันไม่สนใจหรอก)
นางิสะ: ฮารุจังเย็นชาชะมัด มาฝึกสมาธิกับทุกคนก่อนการแข่งขันเถอะน่า
ฮารุกะ: (ดื่มน้ำ) โยคะมันไม่ได้ลงน้ำนี่......
นางิสะ: โยคะในน้ำก็มีนะ!
ฮารุกะ: งั้นไป
นางิสะ: งั้นก็ออกเดินทางกันเลย!
เรย์: เอ๊ะ!? ไปตอนนี้เนี่ยนะครับ!?
นางิสะ: น้ำขึ้นให้รีบตักไงล่ะ! เร็ว ๆ สิ
ริน: เจ้าพวกนั้นโหวกเหวกอะไรกันน่ะ?
* คาราอาเกะ เป็นอาหารญี่ปุ่นประเภทหนึ่ง เป็นไก่ทอด, มันฝรั่งทอด ฯลฯ)
แทร็กที่ 04 ท่าว่ายน้ำแบบใหม่คือ!?
นางิสะ: นี่ ๆ ฮารุจัง ตั้งใจฟังอยู่หรือเปล่า?
ฮารุกะ: ไม่ได้ฟัง
นางิสะ: ก็ฟังอยู่นี่
ฮารุกะ: ลืมแล้ว
นางิสะ: ก็นี่ไง เรื่องท่าว่ายน้ำไง! ฮารุจังว่ายแต่ท่าฟรีสไตล์ใช่ไหมล่ะ?
แต่ว่าคำว่าฟรีเนี่ยโดยพื้นฐานแล้วมันก็คือว่ายท่าไหนก็ได้
เพราะงั้นผมก็เลยเสนอว่าทุกคนมาช่วยกันคิดท่าที่ว่ายได้เร็วกว่า crawl* กันดีมั้ย? แบบนี้ไง!
เรย์: ไอเดียแต่ละอย่างของนางิสะคุงนี่ไร้ประโยชน์ทั้งนั้นเลยนะครับ
นางิสะ: ไม่ใช่ซะหน่อย!
มาโกโตะ: อะ ฮ่า ๆๆๆ แต่ว่าถ้าคิดท่าว่ายน้ำที่มีประสิทธิภาพกว่าท่า crawl ได้
มันก็คงกลายเป็นการค้นพบครั้งยิ่งใหญ่จริง ๆ นั่นแหละนะ
นางิสะ: สมแล้วที่เป็นมาโกะจัง! ใช่ไหมล่ะ ใช่ไหมล่ะ!
ฮารุกะ: มาโกโตะ...... อย่าพูดอะไรเกินความจำเป็นน่า
เรย์: เรื่องท่าว่ายน้ำอะไรเนี่ย เขามีการค้นคว้าอย่างจริงจังมาตั้งแต่อดีตแล้วนะครับ
ซึ่งก็ได้ผลออกมาว่าท่า crawl เป็นท่าว่ายน้ำที่เร็วและมีประสิทธิภาพที่สุด
เพราะฉะนั้นนักกีฬาก็เลยเลือกท่า crawl ในการแข่งท่าฟรีสไตล์กันเยอะ
จนทำให้หลาย ๆ คนคิดไปว่าท่าฟรีสไตล์ก็คือท่า crawl ใช่ไหมล่ะครับ?
นางิสะ: อ่อนหัด! จะมีความทะเยอทะยานแค่นั้นไม่ได้หรอกนะ!
อีกอย่าง ถึงพวกนักวิจัยหัวแข็งพวกนั้นจะนึกไม่ออก
แต่พวกเราอาจจะนึกไอเดียที่ยืดหยุ่นกว่าได้ก็เป็นได้นะ?
เรย์: ผมว่าคนที่สมองยืดหยุ่นเกินไปราวกับพุดดิ้งอย่างนางิสะคุงเนี่ยไม่มีทางคิดได้หรอกครับ
นางิสะ: พุดดิ้งอร่อยจะตาย
มาโกโตะ: อืมมม...... แล้วนางิสะมีความคิดอะไรดี ๆ ไหมล่ะ?
นางิสะ: อืมมมม...... นั่นสิน้า......
อ๊ะ! นึกอะไรดี ๆ ได้แล้ว ลองกระโดดลงน้ำแบบเดียวกับปลาโทบิอุโอะ** ดีมั้ย?
เรย์: (ถอนหายใจ) ...นางิสะคุง......
ทำไมถึงมีแต่ไอเดียแปลกประหลาดหลุดโลกแบบนั้นตลอดเลยครับ......
ฮารุกะ: นางิสะ ฉันไม่ชอบปลาโทบิอุโอะ
มาโกโตะ: ว่างั้นแน่ะ นางิสะ
นางิสะ: ทำไมล่ะ?
ฮารุกะ: ถ้าเลียนแบบปลาโทบิอุโอะ เวลาที่อยู่ในน้ำก็จะน้อยลงไปน่ะสิ
มาโกโตะ, เรย์: เอ๋!? ที่ไม่ชอบน่ะเป็นเพราะแบบนั้นหรอกเหรอ (ครับ)!?
* Crawl ท่าว่ายน้ำที่มักนิยมใช้ในการว่ายฟรีสไตล์
** ปลาทะเลชนิดหนึ่ง บางครั้งจะกระโดดขึ้นเหนือน้ำ
สำหรับคำแปลของแทร็กที่เหลือ เชิญอ่านได้ที่นี่ครับ
http://free-swimmingboys.blogspot.com/2013/12/illustration-works-visual-story-cd-1-5.html
http://free-swimmingboys.blogspot.com/2013/12/illustration-works-visual-story-cd-6-10.html
http://free-swimmingboys.blogspot.com/2013/12/illustration-works-visual-story-cd-11-15.html
http://free-swimmingboys.blogspot.com/2013/12/illustration-works-visual-story-cd-16-19.html
ดูบทความแปลอื่น ๆ เช่น Fanbook, Perfect File, นิตยสารต่าง ๆ ได้ที่หน้านี้ครับ
http://free-swimmingboys.blogspot.com/p/blog-page_13.html 
[Free!] คำแปล Visual Story CD (Illustration WORKS) แทร็ก 1-4
เพื่อนเอกญี่ปุ่นช่วยเกลาภาษาด้วยครับ
เรย์: (กอดรัดฟัดเหวี่ยงกับนางิสะ) ปล่อยนะครับ!
นางิสะ: (หัวเราะ)
เรย์: มันเกะกะนะครับ!
นางิสะ: (หัวเราะต่อไป)
เรย์: เดี๋ยวเถอะ นางิสะคุง!
ริน: (เปิดประตูเข้ามา) เฮ้ย พวกนายชวนฉันให้มาซ้อมแข่งไม่ใช่เรอะ
ให้ตายสิ...... รีบเปลี่ยนชุดแล้วเตรียมตัวกันได้แล้ว
ฮารุกะ: รู้ละน่า
มาโกโตะ: อ้า! ฮารุ ใส่ชุดว่ายน้ำข้างในชุดนักเรียนอีกแล้วเหรอ
นางิสะ: อ๊ะ จริงสิ! ถ้าไม่อยากให้รินจังโกรธ
คราวหน้าพวกเราใส่ชุดนักเรียนทับชุดว่ายน้ำเอาไว้เลยดีไหม?
เรย์: เอ๊ะ!? ไม่เอาด้วยหรอกครับ! แบบนั้นมันผิดจากทฤษฎีความงามของผมครับ
นางิสะ: การย่นเวลาให้สั้นลงก็ถือเป็นความงามเหมือนกันนะ!
เรย์: เรื่องย่นเวลาให้สั้นลงน่ะ เอาแค่เรื่องเวลาในการว่ายน้ำก็พอแล้วครับ!
นางิสะ: ไม่ใช่แค่เวลาในการว่ายน้ำอย่างเดียวสักหน่อย
ลดเวลาการเปลี่ยนเสื้อผ้าก็ทำให้ประสิทธิภาพดีขึ้นได้เหมือนกันนะ!
เรย์: ต่อให้พูดแบบนั้น ผมก็ไม่ยอมใส่ชุดว่ายน้ำไว้ใต้ชุดนักเรียนอยู่ดีแหละครับ!
นางิสะ: โธ่ ฮารุจังช่วยพูดอะไรหน่อยซี่
ฮารุกะ: ยังไงก็ได้ อยากทำอะไรก็ทำกันไปเถอะ
นางิสะ: อ๋า ถ้าอย่างนั้น ทุกคนมาแข่งว่าใครจะเปลี่ยนชุดเร็วที่สุดกันเถอะ!
ริน: เฮ้ย รีบเตรียมตัวซะทีเหอะน่า
นางิสะ: แข่งกันตั้งแต่ตอนยังใส่เสื้อวอร์มจนเปลี่ยนเป็นชุดว่ายน้ำ
หลังจากอาบน้ำ วอร์มร่างกาย! แล้วก็ไปจนถึงแช่ตัวลงในน้ำเรียบร้อยแล้วเลยนะ
ริน: ฟังฉันหน่อยเซ่!
นางิสะ: รินจัง...... ถ้าจะใส่ใจเรื่องเวลาว่ายน้ำล่ะก็
มันก็ต้องใส่ใจเรื่องความเร็วตอนเปลี่ยนเสื้อผ้าด้วยสิ...
ริน: หา?
นางิสะ: ทุกคน! ใส่เสื้อวอร์มซะ! แล้วมาแข่งกัน!
คนที่เร็วที่สุดจะได้เป็นแชมเปี้ยนแห่งการย่นระยะเวลานะ!
มาโกโตะ , เรย์: เอ๋~~~!
นางิสะ: ทุกคน นี่ไม่ใช่แค่การแข่งเทคนิคว่ายน้ำเท่านั้น......
แต่ยังเป็นการแข่งขันที่จะชิงชัยด้านความงาม...
ว่าก่อนจะลงว่ายน้ำใครจะเปลื้องผ้าได้อย่างมีสไตล์อย่างไรด้วยนะ!
เรย์: ความงาม...
ริน: ไร้สาระชะมัด......
นางิสะ: แล้วก็ ยิ่งเร็วเท่าไหร่ ก็ยิ่งลงน้ำได้ไวขึ้นเท่านั้นด้วย!
ฮารุกะ: (เปิดกระเป๋าเสื้อผ้าทันที) รีบ ๆ เตรียมตัวได้แล้ว ริน
ริน: เฮ้ย...... เหอะ ช่วยไม่ได้......จะแข่งด้วยก็ได้ ฮารุ! (เปิดกระเป๋า) ฉันไม่มีทางแพ้นายหรอก
เรย์: ก็ได้ครับ ถ้าเป็นการชิงชัยด้านความงามล่ะก็นะ (เปิดกระเป๋า)
นางิสะ: เอาล่ะ~ จะไปละนะ~! เร็วสิ มาโกะจัง!
มาโกโตะ: ครับ ครับ (เปิดกระเป๋า)
นางิสะ: ...... ระวัง...... ไป!!
นางิสะ: (วิ่งมา) ขอโทษ ขอโทษ มาช้าจนได้! เวรทำความสะอาดมันยืดเยื้อไปหน่อยน่ะ
มาโกโตะ: อ้าว นางิสะ งั้นถ้ามาอีกคนจนครบแล้วก็เริ่มกิจกรรมชมรมได้ล่ะนะ
ฮารุกะ: อยากว่ายน้ำเร็ว ๆ
นางิสะ: เรย์จังก็ยังไม่มางั้นเหรอ?
ฮารุกะ: เรย์? ใครน่ะ?
นางิสะ: เอ๊ะ? ก็เรย์จังไง เรย์จังที่ไม่รู้ว่าทำไมพอว่ายท่าอื่นนอกจากท่าผีเสื้อแล้วจะจมน้ำทันที
ราวกับค้อนกลับชาติมาเกิดนั่นไง!
มาโกโตะ: นางิสะ นายพูดอะไรอยู่น่ะ? สมาชิกชมรมอีกคนนึงน่ะคือ------
ริน: โทษที โทษที มัวแต่มองกล้ามตัวเองเพลินไปหน่อยจนมาสายซะได้
ฮารุกะ: อีกแล้วเหรอ ริน
นางิสะ: รินจัง!?
ริน: อะไรเหรอ นางิสะ อ๊ะ หรือว่านายมัวแต่มองกล้ามเนื้อ pectoralis major
(กล้ามเนื้อบริเวณทรวงอก) ของฉันจนเพลินอย่างนั้นเหรอ? ก็ช่วยไม่ได้ล่ะน้า......
อย่าตกหลุมรักกล้ามเนื้ออกของฉันเชียวล่ะ เดี๋ยวก็เป็น... แผลไฟลวกหรอก?
นางิสะ: ไม่ได้ตกหลุมรักซะหน่อย...... เอ๊ะ!? รินจัง ทำไมถึงได้...... แล้วเรย์จังล่ะ?
ฮารุกะ: เรย์นี่ใครน่ะ เห็นพูดมาตั้งแต่เมื่อกี้แล้วนะ? สมาชิกชมรมอีกคนก็คือรินไม่ใช่หรือไง
นางิสะ: เอ๋~~~~~~~~~~~~~~~~!?
ริน: ฮารุ มาแข่งกันเหอะ! จากนั้นนายจะคุกเข่าต่อหน้ากล้ามเนื้อ quadriceps
(กล้ามเนื้อต้นขาด้านหน้า) ของฉันก็ได้นะ วะฮ่า ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ฮึ ๆๆๆๆๆ
ฮารุกะ: ......เฮ้อ......
นางิสะ: ร... รินจัง......ปะ เป็นอะไรไปน่ะ!? ดูแปลก ๆ ไปนะ!?
มาโกโตะ: เอ๊ะ? ปกติรินก็ทำตัวชวนน่าเสียดาย* ตลอดอยู่แล้วนี่ เนอะ ฮารุ
ฮารุกะ: รินก็เสมอต้นเสมอปลายแบบนี้มาตลอดนะ
ริน: เอาล่ะ เริ่มกิจกรรมชมรมกันเถอะ! แล้วก็! มาย้อมสีสระว่ายน้ำด้วยกล้ามเนื้อกัน!
นางิสะ: เอ๋~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!?
- - - - - - - - - - - - - - - - -
นางิสะ: ที่ฉันฝันก็เป็นแบบนี้แหละ......
รู้สึกเหมือนเอาเรย์จัง โกจัง รินจัง มารวมกันแล้วหาร 3 ยังไงยังงั้น......
มาโกโตะ: อะ......ฮ่า ๆๆ...... เป็นฝันที่สุดยอดไปเลยนะ......
ริน: นางิสะ...... นายมองฉันกับน้องสาวฉันว่ายังไงเนี่ย?...... ฉันไม่ได้เป็นแบบนั้นนะเฟ้ย!
เรย์: นั่น..น่ะ..สิ..ครับ! ใครเป็นค้อนกลับชาติมาเกิดกันครับ! ใครกัน!! ว่าแต่ลบตัวตนของผมออกไปยังไม่พอ อย่ามาสร้างเรื่องราวประหลาดในชาติก่อนให้เองจะได้มั้ยครับ
นางิสะ: ก็บอกแล้วไงว่าเป็นความฝันน่ะ
ฮารุกะ: ก็ดีแล้วนี่ จากนี้ ก็ทำให้มันเป็นนิสัยติดตัวต่อไปเรื่อย ๆ ซะสิ ริน
นายจะได้มีเพื่อนเยอะขึ้นไงล่ะ?
ริน: ฉันไม่อยากได้ยินคำพูดแบบนั้นจากคนอย่างนายหรอกเฟ้ย! ฮารุ!
* ต้นฉบับภาษาญี่ปุ่นใช้คำว่า 残念 ซึ่งปกติจะแปลว่า "น่าเสียดาย" แต่คำนี้มีการใช้ในความหมายใหม่ คือ ใช้บรรยายลักษณะบุคคล เช่น นาย ก ดูเหมือนจะดีทุกอย่าง แต่ดันมีบางจุดที่ทำให้รู้สึกว่า "ไม่น่าเลย รู้สึกเสียของชะมัด"
มาโกโตะ: ฮารุ ฝึกวันนี้เหนื่อยหน่อยนะ
ฉันซื้อนี่มาจากร้านสะดวกซื้อเมื่อกี้น่ะ คาราอาเกะ* กินมั้ย?
ฮารุกะ: อืม
นางิสะ: เรย์จังกำลังอ่านอะไรอยู่เหรอ? ฟ... ฟิซิคอล เทรนนิ่ง? (Physical Training)
เรย์: เป็นหนึ่งในวิธีการฝึกฝนที่จำเป็นต่อการรักษาสุขภาพร่างกายครับ วิธีฝึกฝนแนวใหม่ที่จะไม่ฝืนร่างกายเพื่อสร้างกล้ามเนื้อ แต่จะคิดหาทฤษฎีจากพื้นฐานของพื้นฐานขึ้นมาครับ
นางิสะ: เห~ ฟังดูยากจังเนอะ
เรย์: ผมจินตนาการภาพตอนที่ตัวเองกำลังอ่านหนังสือไปด้วย ขยับร่างกายไปด้วยน่ะครับ
เพราะในทางกีฬาเอง การฝึกจินตนาการภาพมีความสำคัญครับ
นางิสะ: เข้าใจละ! ตอนที่ผมเล่นโยคะที่พวกพี่สาวฝึกอยู่บ่อย ๆ ก็มีฝึกสมาธิเหมือนกันนะ
เรย์: โยคะ......เหรอ....ครับ?
นางิสะ: แต่ก็ไม่รู้ว่ามันจะมีประโยชน์หรือเปล่าน้า
เรย์: ฝึกไปทั้ง ๆ ที่ไม่รู้เนี่ยนะครับ?
นางิสะ: ไม่ลองไม่รู้นี่! แต่ที่ฉันรวมรวมสมาธิตอนว่ายน้ำได้เนี่ยก็คงเป็นเพราะโยคะแน่ ๆ เลย!
คราวหน้าเรย์จังก็ลองมาทำด้วยกันดูสิ!
เรย์: เอ่อ ไม่ล่ะครับ...... แค่ที่ฝึกอยู่ตอนนี้ก็เพียงพอสำหรับผมแล้วล่ะครับ
นางิสะ: อย่า~พูด~อย่าง~นั้น~ซี่
มาโกโตะ: นางิสะกับเรย์นี่ครึกครื้นกันได้ตลอดเลยเนอะ
ฮารุกะ: (ดื่มน้ำ) ......นั่นสินะ
นางิสะ: มาเล่นโยคะกันเถอะ!
เรย์: ไม่เอาหรอกครับ!
นางิสะ: แล้วถ้าฮารุจังกับมาโกะจังเล่นด้วยล่ะจะว่ายังไง?
เรย์: เอ๊ะ...... คือ...... ถ้าเกิดรุ่นพี่ฮารุกะกับรุ่นพี่มาโกโตะจะเอาด้วยล่ะก็...
นางิสะ: งั้นเป็นอันว่าตกลงนะ! นี่ นี่ ฮารุจัง มาโกะจัง
ฮารุกะ: อาไอ (อะไร)?
นางิสะ: ทุกคนมาเล่นโยคะด้วยกันนะ
มาโกโตะ: โยคะ? โห น่าสนุกนะ... ฉันน่ะได้อยู่หรอก ฮารุล่ะว่าไง?
ฮารุกะ: อั๊นไอ้อ๋นไอออก (ฉันไม่สนใจหรอก)
นางิสะ: ฮารุจังเย็นชาชะมัด มาฝึกสมาธิกับทุกคนก่อนการแข่งขันเถอะน่า
ฮารุกะ: (ดื่มน้ำ) โยคะมันไม่ได้ลงน้ำนี่......
นางิสะ: โยคะในน้ำก็มีนะ!
ฮารุกะ: งั้นไป
นางิสะ: งั้นก็ออกเดินทางกันเลย!
เรย์: เอ๊ะ!? ไปตอนนี้เนี่ยนะครับ!?
นางิสะ: น้ำขึ้นให้รีบตักไงล่ะ! เร็ว ๆ สิ
ริน: เจ้าพวกนั้นโหวกเหวกอะไรกันน่ะ?
* คาราอาเกะ เป็นอาหารญี่ปุ่นประเภทหนึ่ง เป็นไก่ทอด, มันฝรั่งทอด ฯลฯ)
นางิสะ: นี่ ๆ ฮารุจัง ตั้งใจฟังอยู่หรือเปล่า?
ฮารุกะ: ไม่ได้ฟัง
นางิสะ: ก็ฟังอยู่นี่
ฮารุกะ: ลืมแล้ว
นางิสะ: ก็นี่ไง เรื่องท่าว่ายน้ำไง! ฮารุจังว่ายแต่ท่าฟรีสไตล์ใช่ไหมล่ะ?
แต่ว่าคำว่าฟรีเนี่ยโดยพื้นฐานแล้วมันก็คือว่ายท่าไหนก็ได้
เพราะงั้นผมก็เลยเสนอว่าทุกคนมาช่วยกันคิดท่าที่ว่ายได้เร็วกว่า crawl* กันดีมั้ย? แบบนี้ไง!
เรย์: ไอเดียแต่ละอย่างของนางิสะคุงนี่ไร้ประโยชน์ทั้งนั้นเลยนะครับ
นางิสะ: ไม่ใช่ซะหน่อย!
มาโกโตะ: อะ ฮ่า ๆๆๆ แต่ว่าถ้าคิดท่าว่ายน้ำที่มีประสิทธิภาพกว่าท่า crawl ได้
มันก็คงกลายเป็นการค้นพบครั้งยิ่งใหญ่จริง ๆ นั่นแหละนะ
นางิสะ: สมแล้วที่เป็นมาโกะจัง! ใช่ไหมล่ะ ใช่ไหมล่ะ!
ฮารุกะ: มาโกโตะ...... อย่าพูดอะไรเกินความจำเป็นน่า
เรย์: เรื่องท่าว่ายน้ำอะไรเนี่ย เขามีการค้นคว้าอย่างจริงจังมาตั้งแต่อดีตแล้วนะครับ
ซึ่งก็ได้ผลออกมาว่าท่า crawl เป็นท่าว่ายน้ำที่เร็วและมีประสิทธิภาพที่สุด
เพราะฉะนั้นนักกีฬาก็เลยเลือกท่า crawl ในการแข่งท่าฟรีสไตล์กันเยอะ
จนทำให้หลาย ๆ คนคิดไปว่าท่าฟรีสไตล์ก็คือท่า crawl ใช่ไหมล่ะครับ?
นางิสะ: อ่อนหัด! จะมีความทะเยอทะยานแค่นั้นไม่ได้หรอกนะ!
อีกอย่าง ถึงพวกนักวิจัยหัวแข็งพวกนั้นจะนึกไม่ออก
แต่พวกเราอาจจะนึกไอเดียที่ยืดหยุ่นกว่าได้ก็เป็นได้นะ?
เรย์: ผมว่าคนที่สมองยืดหยุ่นเกินไปราวกับพุดดิ้งอย่างนางิสะคุงเนี่ยไม่มีทางคิดได้หรอกครับ
นางิสะ: พุดดิ้งอร่อยจะตาย
มาโกโตะ: อืมมม...... แล้วนางิสะมีความคิดอะไรดี ๆ ไหมล่ะ?
นางิสะ: อืมมมม...... นั่นสิน้า......
อ๊ะ! นึกอะไรดี ๆ ได้แล้ว ลองกระโดดลงน้ำแบบเดียวกับปลาโทบิอุโอะ** ดีมั้ย?
เรย์: (ถอนหายใจ) ...นางิสะคุง......
ทำไมถึงมีแต่ไอเดียแปลกประหลาดหลุดโลกแบบนั้นตลอดเลยครับ......
ฮารุกะ: นางิสะ ฉันไม่ชอบปลาโทบิอุโอะ
มาโกโตะ: ว่างั้นแน่ะ นางิสะ
นางิสะ: ทำไมล่ะ?
ฮารุกะ: ถ้าเลียนแบบปลาโทบิอุโอะ เวลาที่อยู่ในน้ำก็จะน้อยลงไปน่ะสิ
มาโกโตะ, เรย์: เอ๋!? ที่ไม่ชอบน่ะเป็นเพราะแบบนั้นหรอกเหรอ (ครับ)!?
* Crawl ท่าว่ายน้ำที่มักนิยมใช้ในการว่ายฟรีสไตล์
** ปลาทะเลชนิดหนึ่ง บางครั้งจะกระโดดขึ้นเหนือน้ำ
สำหรับคำแปลของแทร็กที่เหลือ เชิญอ่านได้ที่นี่ครับ
http://free-swimmingboys.blogspot.com/2013/12/illustration-works-visual-story-cd-1-5.html
http://free-swimmingboys.blogspot.com/2013/12/illustration-works-visual-story-cd-6-10.html
http://free-swimmingboys.blogspot.com/2013/12/illustration-works-visual-story-cd-11-15.html
http://free-swimmingboys.blogspot.com/2013/12/illustration-works-visual-story-cd-16-19.html
ดูบทความแปลอื่น ๆ เช่น Fanbook, Perfect File, นิตยสารต่าง ๆ ได้ที่หน้านี้ครับ
http://free-swimmingboys.blogspot.com/p/blog-page_13.html