ถ้าเทียบหนุ่มบกสึมุกุเป็นน้ำนิ่ง ฮิคาริก็คงน้ำเชี่ยว ตัวละครแบบฮิคาริ เป็นตัวละครที่มีสีสันมากขึ้นทุกๆ ตอนของ Nagi no Asukara
ตอนนี้ก็มาเกือบถึงครึ่งทางได้แล้ว ลองมาดูกัน
สำหรับในตอนที่ 5 นี้ จะเป็นรูทเคลียร์ปัญหาของอาคาริทั้งหมด
เริ่มต้นที่บ้านของฮิคาริ ในวันนี้อาคาริจะแสร้งทำตัวกระตือรือร้นมากเป็นพิเศษ เพราะเป็นวันที่เธอจะตัดสินใจที่จะแยกทางออกจากโทรุ (พ่อมิอุนะ) สำหรับคุณพ่อของอาคาริ ที่เป็นนักบวช ปกติมักจะนิ่งๆ อ่านหนังสือพิมพ์ไม่ค่อยสนใจอะไร แต่มาถึงตอนนี้ ก็แสดงให้เห็นว่าพ่อ ก็ต้องเป็นห่วงความสุขของลูกมากที่สุด ในระหว่างทำพิธีที่ศาลของอุโรโกะซามะ อุโรโกะซามะจะบอกให้พ่อของอาคาริ จัดการให้อาคาริเลิกยุ่งกับพวกบนบก แต่พ่ออาคาริได้สวนกลับไปว่า ชีวิตของอาคาริ ก็ต้องเป็นของอาคาริเอง
สำหรับเช้าวันนี้ จิซากิไม่ได้เดินมาโรงเรียนด้วยกันกับพวกมานากะ สำหรับฮิคาริกับมานากะ ที่ไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์ตอนที่จิซากะทะเลาะกับสึมุกุจะไม่รู้เหตุผล แต่คานาเมะจะรู้เรื่องนี้ดี
สำหรับจิซากิที่ไม่อยากออกมาเจอพวกฮิคาริ เพราะความไม่สบายใจที่ตัวเองตัดสินใจผิดพลาดไป หรือความน้อยเนื้อต่ำใจก็ตามที ก็เดินไปพร้อมกับนึกถึงเรื่องของทากท้องแดง ที่มานากะบอกว่าจะช่วยทำนายอนาคตของเรื่องที่ไม่สบายใจได้ แต่หาไปก็เจอแต่ตัวท้องเขียว เลยตัดใจไปโรงเรียน
ระหว่างทางไปโรงเรียนก็ไปเจอกับสึมุกุเข้าเสียก่อน จิซากิที่ไปต่อว่าสึมุกุอย่างไร้เหตุผล ด้วยความสำนึกผิดเ เมื่อเจอหน้าจึงก้มหัวขอโทษในทันที แต่สึมุกุก็ไม่ได้เก็บมาใส่ใจแม้แต่นิดเดียว แต่ด้วยความที่สึมุกุ ถึงจะเป็นคนเงียบขรึม แต่ก็ฉลาด และเอาใจใส่คนรอบข้าง จึงรู้ได้ทันทีว่าจิซากิทำลงไปเพราะชอบฮิคาริมาก จึงได้ยิงคำถามเข้าไปตรงๆ ซึ่งจิซากิ สามารถที่จะแกล้งปฏิเสธได้ แต่ก็กลับบอกไปตรงๆ และเมื่อสารภาพแล้วจะลดความกังวลได้ จึงพูดแทบจะทั้งหมดที่มีอยู่ในใจเลยทีเดียว
หลังจากที่พูดอยู่ได้สักพัก ก็มานากะที่อยู่ผิดที่ผิดเวลาก็มาอยู่ตรงนี้ และได้ยินสาระที่สำคัญทั้งหมดเลยทีเดียว
มานากะที่ช๊อคกับเรื่องความสัมพันธ์ในหมู่เพื่อนสนิท ก็วิ่งหนีไปแบบไม่มีเหตุผล ส่วนจิซากิก็สวมวิญญาณหนังแขก วิ่งไล่ตามไป
หลังจากที่จับมานากะได้ จิซากิก็พยายามถามให้แน่ใจว่า มานากะนั้นรู้มั้ย เรื่องที่จิซากิชอบฮิคาริ มานากะจะทำปากแข็ง แต่ด้วยความซื่อ ก็ติดกับดักทวนคำถามที่ใช้ได้แต่ในอนิเม กับการ์ตูนเข้าซะเฉยๆ จิซากิจึงพยายามบอกให้มานากะลืมเรื่องนั้นซะ
กลับมาที่ฝั่งอาคาริ นายโทรุที่พยายามมาพูดคุยกับอาคาริ ก็มาหาเธอที่ร้านสะดวกซื้อ ทั้งสองจึงได้ไปนั่งคุยกันในร้านอาหาร
โทรุอยากให้อาคาริกลับมา ในขณะที่อาคาริจะอ้างเรื่องของมิอุนะ เพื่อที่จะจบความสัมพันธ์ หลังจากนั้นก็ย้อนอดีตอีกครั้งนึง แสดงให้เห็นว่าในครั้งแรก มิอุนะ นั้นชอบอาคาริมากๆ อาคารินั้นเป็นอีกกำลังใจหนึ่งให้สองพ่อลูกที่สูญเสียแม่และภรรยาไป สามารถกลับมามีความสุขได้ แต่เมื่อพูดถึงว่าอาคาริจะมาเป็นแม่ใหม่นั้น มิอุนะกลับแสดงท่าทีต่อต้านออกมาในทันที หลังจากนั้นก็เป็นอย่างที่เห็น คือมิอุนะพยายามไล่อาคาริออกไป เมื่อตกลงกันไม่ได้ อาคาริจึงยืนยันว่า ยังไงตัวเองก็จะกลับไปอยู่ที่ชิชิโอเหมือนเดิม
เมื่ออาคาริได้กลับมาถึงที่ร้านสะดวกซื้อ ก็พบว่ามิอุนะอยู่ที่มุมเดิมเพื่อแปะหมากฝรั่งไว้ที่กำแพงว่า "ไปซะ"
เมื่อมิอุนะเห็นอาคาริเดินมาพบเข้า ก็จะหนีเหมือนทุกครั้ง แต่ครั้งนี้ อาคาริได้รั้งเอาไว้ แล้วบอกว่า ตัวเองจะเป็นฝ่ายจากไปเอง
เมื่ออาคาริจากไป สีหน้าของมิอุนะกลับไม่ได้พึงพอใจเลยสักนิด ในทางกลับกัน สีหน้าอันตื่นตระหนกต่างหากที่ปรากฏขึ้นมา
ในเย็นวันนั้น มิอุนะได้หนีออกจากบ้าน ทำให้อาคาริที่รักมิอุนะมากพอกับเป็นลูกตัวเองอยู่ในอาการตื่นตกใจและสับสน อาคาริได้โทรมาฮิคาริเพื่อขอความช่วยเหลือ ให้ฮิคาริไปตามให้อุโรโกะซามะตรวจสอบพื้นที่ท้องทะเลเพื่อตามหามิอุนะ
ฮิคาริเองก็บอกว่าจะช่วยตามหาด้วย แต่อาคาริแย้งว่าให้เป็นหน้าที่ของผู้ใหญ่ทำ ฮิคาริจึงได้สวนกลับไปว่า ตัวเองไม่ใช่เด็กแล้ว ส่วนอาคาริเองก็เลิกทำตัวเป็นผู้ใหญ่ได้แล้ว ถึงแม่จะตายไปแล้ว ก็ไม่ได้หมายความว่าอาคาริจะต้องมาคอยทำหน้าที่แทนแม่ เพื่อดูแลฮิคาริ ให้อาคารินั้นทำตามที่ตัวเองต้องการจะดีกว่า ไปเป็นแม่ให้มิอุนะ แล้วอยู่กับคนที่ตัวเองรัก
หลังจากนั้น พ่อฮิคาริที่ได้ยินเรื่องที่คุยทางโทรศัพท์ก็อาศัยช่วงที่พี่น้องเถียงกัน ไปจัดการเช็คกับอุโรโกะซามะเรียบร้อย ที่เหลือจึงเป็นพื้นที่บนบก ฮิคาริจึงไปขอความช่วยเหลือจากเพื่อนสนิทอีกสามคน ตามหาตัวมิอุนะ
หลังจากที่ตามกันได้พักใหญ่ ก็พบตัวมิอุนะอยู่ที่เขตโกดังท่าเรือ ซึ่งพวกฮิคาริพยายามเกลี้ยกล่อมให้มิอุนะกลับบ้าน แต่มิอุนะก็ยืนกรานปฏิเสธ
อาคาริที่วิ่งตามหาจนจวนจะหมดแรงก็มาเจอกับพ่อมิอุนะ พ่อมิอุนะจึงบอกว่าเจอตัวมิอุนะแล้ว อาคาริถึงกับเข่าอ่อนทรุดลงกับพื้นด้วยความรู้สึกโล่งอก แล้วก็เริ่มปลดปล่อยอารมณ์ทั้งหมดที่เก็บกดไว้เป็นเวลานานออกมา ว่าที่ผ่านมาเธอนั้นพยายามทำตัวเป็นผู้ใหญ่มาตลอด ทั้งๆ ที่จริงๆ แล้วตัวเองยังเด็ก เห็นแก่ตัว อยากที่จะได้ทุกๆ อย่าง อยากที่จะให้คนมารัก อยากที่จะอยู่กับคนที่รัก ทั้งๆ ที่รู้ว่าสิ่งไหนควร หรือไม่ควร แต่ก็ตัดใจไม่ได้ แล้วก็ร้องไห้ฟูมฟายกับอกของคนที่รัก (เคสอาคาริ จบแล้ว)
ตัดมาที่ฝั่งฮิคาริแลพมิอุนะ เพราะว่ามิอุนะไม่ยอมกลับไป และทุกๆ คนออกมาหาตอนก่อนจะกินข้าวเย็นกัน ทุกคนเลยตัดสินใจหาปลากินกันที่นี่เลย
สำหรับมานากะที่รู้เรื่องของจิซากิ เมื่อเห็นท่าทางที่จิซากิพยายามทำตัวให้เหมือนปกติ มานากะก็ยิ่งคิดมาก มิอุนะที่ช่วยหาอาหารเหมือนกัน ก็ไปจับเอาตัวทากทะเลมาให้มานากะ พอมานากะเห็นทากทะเล ก็พูดกันเรื่องทากทะเล (อีกรอบ)
เมื่อทุกคนกินกันเสร็จหมดแล้ว ก็ถึงเวลาที่จะกลับ ส่วนฮิคาริที่อาสาจะดูแลมิอุนะ ก็อยู่ต่อ
เมื่ออยู่กันตามลำพังสองคน ฮิคาริจึงพยายามที่จะตะล่อมเกลี้ยกล่อมมิอุนะเรื่องอาคาริ
ฮิคาริบอกว่า อาคารินั้นรักมิอุนะมาก ทุกๆ คนก็รักมิอุนะเหมือนกัน แต่มิอุนะปฏิเสธ แล้ววิ่งหนีกระโดดลงทะเลไป
ทั้งๆ ที่มิอุนะพยายามที่จะว่ายน้ำ แต่ไม่ว่าจะโบกมือ ตีเท้ายังไง ก็ยังจมดิ่งลงไปเรื่อยๆ ทั้งๆ ที่เป็นทะเลที่แม่รัก ทำไมถึงว่ายน้ำไม่ได้กันนะ?
ฮิคาริพยายามตามลงมาช่วยมิอุนะ เมื่อมิอุนะพ้นจากน้ำขึ้นมาก็ฟูมฟาย จนฮิคาริต้องคว้าตัวมากอดไว้เพื่อให้มิอุนะสงบลง
เมื่อสงบลงแล้ว มิอุนะก็เริ่มที่จะระบายสิ่งต่างๆ ให้กับฮิคาริฟัง ตัวเธอนั้นจริงๆ แล้วไม่ได้เกลียดอาคาริเลย เธอรักแม่ รักอาคาริ แล้วก็รักทะเล แต่เธอกลัวที่ถ้าสักวันนึงเธอรักใครมากๆ แล้ว คนๆ นั้นจากไปเหมือนกับแม่แล้ว เธอไม่รู้จะทำอย่างไร แค่แม่จากไปคนเดียวเธอก็แทบที่จะทนไม่ไหวแล้ว จึงไม่อยากที่จะรักใครอีก
ฮิคาริที่ได้ฟังเรื่องนั้นเองก็รู้สึกเหมือนสะท้อนในใจตัวเอง ตัวเองก็มีคนที่รักอยู่ ถึงแม้ว่าการเกลียดกันจะง่ายกว่า หรือความรักอาจจะทำให้เจ็บปวด แต่การได้รักคนอื่นก็เป็นสิ่งที่ดี
มิอุนะที่ได้ฟังฮิคาริพูด ก็ถามฮิคาริว่าตัวเองก็มีคนที่รักเหรอ
ฮิคาริจึงบอกว่ามีเยอะแยะเลย ฮิคาริเองก็รักมิอุนะเหมือนกัน
มิอุนะที่ได้ยินแบบนั้นก็เขินขึ้นมา แล้วค้อนว่าฮิคาริจะกอดตัวเองไปถึงเมื่อไหร่
ทั้งสองคนจึงขึ้นจากน้ำ มิอุนะขึ้นฝั่งมาก่อนก็ทักว่าฮิคาริเป็นโลลิคอนหรือเปล่า? (ใช่)
ฮิคาริที่กำลังขึ้นฝั่งก็ถึงกับอึ้ง เสียหลักตกลงน้ำไปอีกรอบ แล้วปฏิเสธเป็นพัลวัน
มิอุนะได้ขอให้ฮิคาริไปช่วยอะไรบางอย่าง
เช้ามา อาคาริก็เจอสองหน่อกำลังหลับอยู่ที่มุมที่มิอุนะชอบมาแปะหมากฝรั่ง
เมื่ออาคาริเดินเข้ามาใกล้ทั้งสองคนจึงรู้ตัวตื่นขึ้นมา
ทั้งสองคนช่วยกันแก้ข้อความแปะหมากฝรั่งจาก "ไปซะ" เป็น "อย่าไปไหนเลยนะ"
อาคาริที่เป็นห่วงมิอุนะแบบเต็มที่ ก็ระเบิดลงใส่มิอุนะทันที แต่เป็นการระเบิดอารมณ์รักและเป็นห่วงออกมา บอกว่าหลังจากนี้ตัวเองจะไม่ไปไหนอีก จะอยู่ด้วยกันกับมิอุนะ ถึงตัวเองจะเป็นแม่แทนคนเดิมไม่ได้ แต่ก็จะทำอย่างเต็มที่ของตัวเอง จะคอยดูแลพร้อมกับมิโอริ (แม่คนเดิม) ไปด้วยกัน
มิอุนะเอง เมื่ออาคาริบอกความในใจทั้งหมดออกมา มิอุนะเองก็พูดแบบเบาๆ ว่า ตาของอาคารินั้นเหมือนกับทะเล แล้วตัวเองก็รักทะเลที่สุด (จบเคสมิอุนะ)
เป็นฉากจบที่ประทับใจมากสำหรับเคสครอบครัวนี้ มิอุนะเอง ถึงจะยังเด็ก แต่ความคิดความอ่านของเธอไปไกลจากเด็กวัยเดียวกันมากๆ เรียกได้ว่านอกจากจะฉลาดเป็นกรดแล้วยังสุขุมรอบคอบด้วย
ส่วนฮิคาริเอง ก็โตวันโตคืนจริงๆ นะ แต่หลังจากเคสนี้คงจะอยู่ตัวแล้ว สำหรับหมอนี่ ผมคงเชียร์ให้ไปอยู่กับมิอุนะดีกว่า ไหนๆ พี่ก็ไปอยู่แล้ว นายก็ไปอีกคนด้วยจะเป็นไร ครอบครัวแน่นแฟ้นดี
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
เห้ย แอบจับอะไรวะนั่น?
[Spoil มั้ง] Nagi no Asukara สาวๆ เริ่มย้ายข้างอวย
ตอนนี้ก็มาเกือบถึงครึ่งทางได้แล้ว ลองมาดูกัน
สำหรับในตอนที่ 5 นี้ จะเป็นรูทเคลียร์ปัญหาของอาคาริทั้งหมด
เริ่มต้นที่บ้านของฮิคาริ ในวันนี้อาคาริจะแสร้งทำตัวกระตือรือร้นมากเป็นพิเศษ เพราะเป็นวันที่เธอจะตัดสินใจที่จะแยกทางออกจากโทรุ (พ่อมิอุนะ) สำหรับคุณพ่อของอาคาริ ที่เป็นนักบวช ปกติมักจะนิ่งๆ อ่านหนังสือพิมพ์ไม่ค่อยสนใจอะไร แต่มาถึงตอนนี้ ก็แสดงให้เห็นว่าพ่อ ก็ต้องเป็นห่วงความสุขของลูกมากที่สุด ในระหว่างทำพิธีที่ศาลของอุโรโกะซามะ อุโรโกะซามะจะบอกให้พ่อของอาคาริ จัดการให้อาคาริเลิกยุ่งกับพวกบนบก แต่พ่ออาคาริได้สวนกลับไปว่า ชีวิตของอาคาริ ก็ต้องเป็นของอาคาริเอง
สำหรับเช้าวันนี้ จิซากิไม่ได้เดินมาโรงเรียนด้วยกันกับพวกมานากะ สำหรับฮิคาริกับมานากะ ที่ไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์ตอนที่จิซากะทะเลาะกับสึมุกุจะไม่รู้เหตุผล แต่คานาเมะจะรู้เรื่องนี้ดี
สำหรับจิซากิที่ไม่อยากออกมาเจอพวกฮิคาริ เพราะความไม่สบายใจที่ตัวเองตัดสินใจผิดพลาดไป หรือความน้อยเนื้อต่ำใจก็ตามที ก็เดินไปพร้อมกับนึกถึงเรื่องของทากท้องแดง ที่มานากะบอกว่าจะช่วยทำนายอนาคตของเรื่องที่ไม่สบายใจได้ แต่หาไปก็เจอแต่ตัวท้องเขียว เลยตัดใจไปโรงเรียน
ระหว่างทางไปโรงเรียนก็ไปเจอกับสึมุกุเข้าเสียก่อน จิซากิที่ไปต่อว่าสึมุกุอย่างไร้เหตุผล ด้วยความสำนึกผิดเ เมื่อเจอหน้าจึงก้มหัวขอโทษในทันที แต่สึมุกุก็ไม่ได้เก็บมาใส่ใจแม้แต่นิดเดียว แต่ด้วยความที่สึมุกุ ถึงจะเป็นคนเงียบขรึม แต่ก็ฉลาด และเอาใจใส่คนรอบข้าง จึงรู้ได้ทันทีว่าจิซากิทำลงไปเพราะชอบฮิคาริมาก จึงได้ยิงคำถามเข้าไปตรงๆ ซึ่งจิซากิ สามารถที่จะแกล้งปฏิเสธได้ แต่ก็กลับบอกไปตรงๆ และเมื่อสารภาพแล้วจะลดความกังวลได้ จึงพูดแทบจะทั้งหมดที่มีอยู่ในใจเลยทีเดียว
หลังจากที่พูดอยู่ได้สักพัก ก็มานากะที่อยู่ผิดที่ผิดเวลาก็มาอยู่ตรงนี้ และได้ยินสาระที่สำคัญทั้งหมดเลยทีเดียว
มานากะที่ช๊อคกับเรื่องความสัมพันธ์ในหมู่เพื่อนสนิท ก็วิ่งหนีไปแบบไม่มีเหตุผล ส่วนจิซากิก็สวมวิญญาณหนังแขก วิ่งไล่ตามไป
หลังจากที่จับมานากะได้ จิซากิก็พยายามถามให้แน่ใจว่า มานากะนั้นรู้มั้ย เรื่องที่จิซากิชอบฮิคาริ มานากะจะทำปากแข็ง แต่ด้วยความซื่อ ก็ติดกับดักทวนคำถามที่ใช้ได้แต่ในอนิเม กับการ์ตูนเข้าซะเฉยๆ จิซากิจึงพยายามบอกให้มานากะลืมเรื่องนั้นซะ
กลับมาที่ฝั่งอาคาริ นายโทรุที่พยายามมาพูดคุยกับอาคาริ ก็มาหาเธอที่ร้านสะดวกซื้อ ทั้งสองจึงได้ไปนั่งคุยกันในร้านอาหาร
โทรุอยากให้อาคาริกลับมา ในขณะที่อาคาริจะอ้างเรื่องของมิอุนะ เพื่อที่จะจบความสัมพันธ์ หลังจากนั้นก็ย้อนอดีตอีกครั้งนึง แสดงให้เห็นว่าในครั้งแรก มิอุนะ นั้นชอบอาคาริมากๆ อาคารินั้นเป็นอีกกำลังใจหนึ่งให้สองพ่อลูกที่สูญเสียแม่และภรรยาไป สามารถกลับมามีความสุขได้ แต่เมื่อพูดถึงว่าอาคาริจะมาเป็นแม่ใหม่นั้น มิอุนะกลับแสดงท่าทีต่อต้านออกมาในทันที หลังจากนั้นก็เป็นอย่างที่เห็น คือมิอุนะพยายามไล่อาคาริออกไป เมื่อตกลงกันไม่ได้ อาคาริจึงยืนยันว่า ยังไงตัวเองก็จะกลับไปอยู่ที่ชิชิโอเหมือนเดิม
เมื่ออาคาริได้กลับมาถึงที่ร้านสะดวกซื้อ ก็พบว่ามิอุนะอยู่ที่มุมเดิมเพื่อแปะหมากฝรั่งไว้ที่กำแพงว่า "ไปซะ"
เมื่อมิอุนะเห็นอาคาริเดินมาพบเข้า ก็จะหนีเหมือนทุกครั้ง แต่ครั้งนี้ อาคาริได้รั้งเอาไว้ แล้วบอกว่า ตัวเองจะเป็นฝ่ายจากไปเอง
เมื่ออาคาริจากไป สีหน้าของมิอุนะกลับไม่ได้พึงพอใจเลยสักนิด ในทางกลับกัน สีหน้าอันตื่นตระหนกต่างหากที่ปรากฏขึ้นมา
ในเย็นวันนั้น มิอุนะได้หนีออกจากบ้าน ทำให้อาคาริที่รักมิอุนะมากพอกับเป็นลูกตัวเองอยู่ในอาการตื่นตกใจและสับสน อาคาริได้โทรมาฮิคาริเพื่อขอความช่วยเหลือ ให้ฮิคาริไปตามให้อุโรโกะซามะตรวจสอบพื้นที่ท้องทะเลเพื่อตามหามิอุนะ
ฮิคาริเองก็บอกว่าจะช่วยตามหาด้วย แต่อาคาริแย้งว่าให้เป็นหน้าที่ของผู้ใหญ่ทำ ฮิคาริจึงได้สวนกลับไปว่า ตัวเองไม่ใช่เด็กแล้ว ส่วนอาคาริเองก็เลิกทำตัวเป็นผู้ใหญ่ได้แล้ว ถึงแม่จะตายไปแล้ว ก็ไม่ได้หมายความว่าอาคาริจะต้องมาคอยทำหน้าที่แทนแม่ เพื่อดูแลฮิคาริ ให้อาคารินั้นทำตามที่ตัวเองต้องการจะดีกว่า ไปเป็นแม่ให้มิอุนะ แล้วอยู่กับคนที่ตัวเองรัก
หลังจากนั้น พ่อฮิคาริที่ได้ยินเรื่องที่คุยทางโทรศัพท์ก็อาศัยช่วงที่พี่น้องเถียงกัน ไปจัดการเช็คกับอุโรโกะซามะเรียบร้อย ที่เหลือจึงเป็นพื้นที่บนบก ฮิคาริจึงไปขอความช่วยเหลือจากเพื่อนสนิทอีกสามคน ตามหาตัวมิอุนะ
หลังจากที่ตามกันได้พักใหญ่ ก็พบตัวมิอุนะอยู่ที่เขตโกดังท่าเรือ ซึ่งพวกฮิคาริพยายามเกลี้ยกล่อมให้มิอุนะกลับบ้าน แต่มิอุนะก็ยืนกรานปฏิเสธ
อาคาริที่วิ่งตามหาจนจวนจะหมดแรงก็มาเจอกับพ่อมิอุนะ พ่อมิอุนะจึงบอกว่าเจอตัวมิอุนะแล้ว อาคาริถึงกับเข่าอ่อนทรุดลงกับพื้นด้วยความรู้สึกโล่งอก แล้วก็เริ่มปลดปล่อยอารมณ์ทั้งหมดที่เก็บกดไว้เป็นเวลานานออกมา ว่าที่ผ่านมาเธอนั้นพยายามทำตัวเป็นผู้ใหญ่มาตลอด ทั้งๆ ที่จริงๆ แล้วตัวเองยังเด็ก เห็นแก่ตัว อยากที่จะได้ทุกๆ อย่าง อยากที่จะให้คนมารัก อยากที่จะอยู่กับคนที่รัก ทั้งๆ ที่รู้ว่าสิ่งไหนควร หรือไม่ควร แต่ก็ตัดใจไม่ได้ แล้วก็ร้องไห้ฟูมฟายกับอกของคนที่รัก (เคสอาคาริ จบแล้ว)
ตัดมาที่ฝั่งฮิคาริแลพมิอุนะ เพราะว่ามิอุนะไม่ยอมกลับไป และทุกๆ คนออกมาหาตอนก่อนจะกินข้าวเย็นกัน ทุกคนเลยตัดสินใจหาปลากินกันที่นี่เลย
สำหรับมานากะที่รู้เรื่องของจิซากิ เมื่อเห็นท่าทางที่จิซากิพยายามทำตัวให้เหมือนปกติ มานากะก็ยิ่งคิดมาก มิอุนะที่ช่วยหาอาหารเหมือนกัน ก็ไปจับเอาตัวทากทะเลมาให้มานากะ พอมานากะเห็นทากทะเล ก็พูดกันเรื่องทากทะเล (อีกรอบ)
เมื่อทุกคนกินกันเสร็จหมดแล้ว ก็ถึงเวลาที่จะกลับ ส่วนฮิคาริที่อาสาจะดูแลมิอุนะ ก็อยู่ต่อ
เมื่ออยู่กันตามลำพังสองคน ฮิคาริจึงพยายามที่จะตะล่อมเกลี้ยกล่อมมิอุนะเรื่องอาคาริ
ฮิคาริบอกว่า อาคารินั้นรักมิอุนะมาก ทุกๆ คนก็รักมิอุนะเหมือนกัน แต่มิอุนะปฏิเสธ แล้ววิ่งหนีกระโดดลงทะเลไป
ทั้งๆ ที่มิอุนะพยายามที่จะว่ายน้ำ แต่ไม่ว่าจะโบกมือ ตีเท้ายังไง ก็ยังจมดิ่งลงไปเรื่อยๆ ทั้งๆ ที่เป็นทะเลที่แม่รัก ทำไมถึงว่ายน้ำไม่ได้กันนะ?
ฮิคาริพยายามตามลงมาช่วยมิอุนะ เมื่อมิอุนะพ้นจากน้ำขึ้นมาก็ฟูมฟาย จนฮิคาริต้องคว้าตัวมากอดไว้เพื่อให้มิอุนะสงบลง
เมื่อสงบลงแล้ว มิอุนะก็เริ่มที่จะระบายสิ่งต่างๆ ให้กับฮิคาริฟัง ตัวเธอนั้นจริงๆ แล้วไม่ได้เกลียดอาคาริเลย เธอรักแม่ รักอาคาริ แล้วก็รักทะเล แต่เธอกลัวที่ถ้าสักวันนึงเธอรักใครมากๆ แล้ว คนๆ นั้นจากไปเหมือนกับแม่แล้ว เธอไม่รู้จะทำอย่างไร แค่แม่จากไปคนเดียวเธอก็แทบที่จะทนไม่ไหวแล้ว จึงไม่อยากที่จะรักใครอีก
ฮิคาริที่ได้ฟังเรื่องนั้นเองก็รู้สึกเหมือนสะท้อนในใจตัวเอง ตัวเองก็มีคนที่รักอยู่ ถึงแม้ว่าการเกลียดกันจะง่ายกว่า หรือความรักอาจจะทำให้เจ็บปวด แต่การได้รักคนอื่นก็เป็นสิ่งที่ดี
มิอุนะที่ได้ฟังฮิคาริพูด ก็ถามฮิคาริว่าตัวเองก็มีคนที่รักเหรอ
ฮิคาริจึงบอกว่ามีเยอะแยะเลย ฮิคาริเองก็รักมิอุนะเหมือนกัน
มิอุนะที่ได้ยินแบบนั้นก็เขินขึ้นมา แล้วค้อนว่าฮิคาริจะกอดตัวเองไปถึงเมื่อไหร่
ทั้งสองคนจึงขึ้นจากน้ำ มิอุนะขึ้นฝั่งมาก่อนก็ทักว่าฮิคาริเป็นโลลิคอนหรือเปล่า? (ใช่)
ฮิคาริที่กำลังขึ้นฝั่งก็ถึงกับอึ้ง เสียหลักตกลงน้ำไปอีกรอบ แล้วปฏิเสธเป็นพัลวัน
มิอุนะได้ขอให้ฮิคาริไปช่วยอะไรบางอย่าง
เช้ามา อาคาริก็เจอสองหน่อกำลังหลับอยู่ที่มุมที่มิอุนะชอบมาแปะหมากฝรั่ง
เมื่ออาคาริเดินเข้ามาใกล้ทั้งสองคนจึงรู้ตัวตื่นขึ้นมา
ทั้งสองคนช่วยกันแก้ข้อความแปะหมากฝรั่งจาก "ไปซะ" เป็น "อย่าไปไหนเลยนะ"
อาคาริที่เป็นห่วงมิอุนะแบบเต็มที่ ก็ระเบิดลงใส่มิอุนะทันที แต่เป็นการระเบิดอารมณ์รักและเป็นห่วงออกมา บอกว่าหลังจากนี้ตัวเองจะไม่ไปไหนอีก จะอยู่ด้วยกันกับมิอุนะ ถึงตัวเองจะเป็นแม่แทนคนเดิมไม่ได้ แต่ก็จะทำอย่างเต็มที่ของตัวเอง จะคอยดูแลพร้อมกับมิโอริ (แม่คนเดิม) ไปด้วยกัน
มิอุนะเอง เมื่ออาคาริบอกความในใจทั้งหมดออกมา มิอุนะเองก็พูดแบบเบาๆ ว่า ตาของอาคารินั้นเหมือนกับทะเล แล้วตัวเองก็รักทะเลที่สุด (จบเคสมิอุนะ)
เป็นฉากจบที่ประทับใจมากสำหรับเคสครอบครัวนี้ มิอุนะเอง ถึงจะยังเด็ก แต่ความคิดความอ่านของเธอไปไกลจากเด็กวัยเดียวกันมากๆ เรียกได้ว่านอกจากจะฉลาดเป็นกรดแล้วยังสุขุมรอบคอบด้วย
ส่วนฮิคาริเอง ก็โตวันโตคืนจริงๆ นะ แต่หลังจากเคสนี้คงจะอยู่ตัวแล้ว สำหรับหมอนี่ ผมคงเชียร์ให้ไปอยู่กับมิอุนะดีกว่า ไหนๆ พี่ก็ไปอยู่แล้ว นายก็ไปอีกคนด้วยจะเป็นไร ครอบครัวแน่นแฟ้นดี
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้