เมื่อปีที่แล้ว มีเพื่อนคนหนึ่งเป็นมะเร็งกระเพาะอาหารระยะ 3

ต้องตัดกระเพาะส่วนที่ติดกับลำไส้เล็กทิ้งไป ตามด้วยการให้คีโมไปหลายครั้ง

นัดทานข้าวให้กำลังใจปลายปีที่แล้ว หน้าตาสูบเซียวแต่กำลังใจยังดีเยี่ยม

นัดเจอกันครั้งนี้ หน้าตาอิ่มเอิบมีน้ำมีนวล ปรากฏว่าหายจากโรคร้ายแล้ว

หวั่นใจว่าต้องไปงานศพเพื่อนคนนี้ กลับกลายเป็นว่าหนึ่งในเพื่อนที่มาให้กำลังใจครั้งก่อน

ไปฟิตเนสทุกวัน ลงจากรถกล้ามเนื้อหัวใจตายเฉียบพลันลาโลกไปก่อน



นัดกันหกโมงเย็น สั่งเครื่องดื่มเย็นๆมาดื่มกันก่อน

ของตัวเองเป็นน้ำโซดาใส่มะนาวหั่นเป็นแผ่น มีน้ำหวานเติมสามอย่างให้เลือก

คือ บลูเบอรี่ ราสเบอรี่และสตรอเบอรี่ ของตัวเองเป็นราสเบอรี่



จัดการเทน้ำหวานซึ่งมีเนื้อผลไม้ลงในแก้วโซดา

เสียดายที่ไม่ได้สั่งบลูเบอรี่ เพราะมีบลูเบอรี่เป็นลูกๆ



เมฆฝนเริ่มก่อตัวจึงย้ายไปนั่งในห้อง เพื่อนคนหนึ่งมีเหล้าฝากไว้ ทั้ง Platinum Label และ Gold Label

เพื่อนอีกคนหนึ่งเอาไวน์แดงมาหกขวด เป็น Mouton Cadet ฉลากดำ



ปกติดื่มแต่ฉลากขาว



ช่วงนี้งดเหล้าเข้าพรรษาอดชิม



ต้องดื่มแต่น้ำโซดา



มากันสิบห้าคน สั่งอาหารมาทานกันหลายอย่างทั้งกินเล่นและกินจริงจัง

เช่น หมึกชุบแป้งทอดกับครีมสลัด



กึ๋นไก่เสียบไม้ย่างแบบญี่ปุ่น



คอหมูย่างกับน้ำจิ้มแจ่ว



ย่างมาแบบสุกกำลังดี



ปลาดิบ



เนื้อม้าดิบ



เนื้อม้านุ่ม ดูเหมือนเนื้อหมู



แก้มปลาฮามาจิ หรือ ปลาบุรีย่างซีอิ๊ว



สะเต๊กเต้าหู้ราดซอสมันมือเสือ



Fish & Chip



ขอคนเดียวสักจาน สปาเก็ตตี้คาโบนาร่าใส่ไข่แดงดิบ โรยหน้าด้วยพามีซานชีส



คลุกให้ไข่แดงเคลือบเส้น



เบค่อนน้อยไปหน่อย



เนื้อไก่ม้วนแฮมและชีสชุปแป้งทอด



ทานคู่กับมันฝรั่งทอด



ชีวิตคนเราไม่มีอะไรแน่นอน อายุพอถึงเลข 5 มักมีโรคติดตัวอย่างน้อยหนึ่งโรค

ไม่เบาหวานก็ความดัน ไม่ไหล่ติดก็เข่าเสื่อม ไม่กระดูกทับเส้นก็เป็นต้อ

เฮฮากันอยู่วันนี้ ไม่กี่เดือนถัดมากลับต้องไปงานศพ ยังมีลมหายใจอยู่ ต้องรู้จักดูแลตัวเองให้ดี

หมั่นทำความดี ทำประโยชน์ให้กับสังคม ตายไปก็ยังมีคนนึกถึง

อย่าทำตัวเป็นขยะสังคม สร้างความเด่นดังด้วยความเลว วันหนึ่งหายไป ก็เป็นแค่ลมตดที่จางหายไปเพราะแรงลม