สององค์ลงจากอาชา
เสนาแวดล้อมแน่นนันต์
ครั้นถึงจึงแจ้งกิจจา
เราผู้น้องระตูผู้บรรลัย
บัดนั้น
พาระตูพีน้องทั้งสององค์
วันทาทูลแถลงแจ้งคดี
น้องระตูผู้ม้วยชีวัน
เมื่อนั้น
จ้านอยทั้งสองเป็นไหลไป
จงโปรดปรานประทานชีวา
ขอเอาพระเดชปกเกศเกล้า
ถึงป์จะมีบรรณาการ
เสดิจมากับหมู่กิดาหยัน
จรจรัสมาสมรภูมิชัย
ตั้งใจมามาบากบงส
จึงมหาเสนาตำมะหงง
มาเฝ้าพระสุริย์วงศ์ทรงธรรมิ
บัดนี้ท้าวปาหยังกับประหมัน
มาบังคมคัลพระภูวไนย
สองระตูตัวสั่นหวั่นไหว
กามอรั้งนั้นักนดา
ไว้เป็นข้าใต้เบื้องบทมาลย์
ตราบเท่าสิ้นชีวาสังขาร
มาถวายตามบุราณประเพณี
เมื่อนั้น
ฟุ้งระตูสองราพาที
ซึ่งท่านมาวอนง้อขอโทษ
อันเชษฐานัดดาซิงบรูรลัย ท่านจึงรับศพทั้งสองนั้น
บูชาเพลิงปลงส่งสการ
ตรัสพลางย่างเยื้องยุรยาตร
สองระตูตามเสร็จจรลี
มาเห็นศพทอดทิ้งกลิ้งอยู่
หนุ่มน้อยโสภาน่าเสียดายทนต์แดงดังแสงทับทิม
เกศาปลายงอนงามทรง
กระนีหรือบิดาไม่พิศวาส
แม้นว่าระตูจรกา
จะมีได้ร้อนรนด้วยบนศักดิ์
ตร์สแล้วลีลาขันพาชิ
ระเด่นมนตร์เรืองศรี
ภูมิจึงตรัสตอบูไป
เราจะถือโกรธนันหาไม่
เพราะใจโอหังกำลังพาล
พากันกลับไปยังถินฐาน
ให้พร้อมพงศ์วงควานในธานี
องอาจดังไกรสรสีห์
ไปที่วิหยาสะกำตาย
พระพินิจพิศดูแล้วใจหาย
เพริสพริมเพรารับกันขนง
เอวองค์สารพัดไม่ขัดตา
จงพินาศด้วยโอรสา
งามเหมือนวิหยาสะกำนี้
น่ารักรูปทรงส่งศรี
กลับไปยังทีพลับพลาพลัน