ฯ๘คำฯ
        เมื่อนั้น                                         พระองค์วงศ์อสัญแดหวา
จึงตอบว่าอันตัวจรกา                                 มิได้อยู่ดาหาธานี
เมื่อหลับตามารบไห้ผิดเมือง                         รี้พลตายเปลืองไม่พอที่
จะรบกับจรกาดังว่านี้                                 จงล่าเลิกโยธีถอยไป
แม้นไม่รู้แห่งเมืองจรกา                                 จะช่วยชี้มรรคาบอกให้
ถ้าขืนตั้งประชิดติดกรุงไกร                         คงชิงชัยไม่ฟังท่านพาที
ถึงมาตรแม้นจรกามิมาเล่า                                ตัวเราจำช่วยด้วยเป็นพี่
เมตาว่าน้องเป็นสตรี                                 จะทอดทิ้งมารศรีเสียอย่างไร
ใช่นางเกิดในปทุมา                                         สุริย์วงศ์พงศานั้นหาไม่
จะมาช่วงชิงกันดังผลไม้                                 อันจะได้นางไปอย่าสงกา

        เมื่อนั้น                                         ท้าวกะหมังกุหนิงใจกล้า
จึงว่าเรายกโยธา                                 หมายมาจะชิงพระบุตรี
ถึงจะรับของสู่ระตูไว้                                 ยังมิได้ทำการภิเษกศรี
จรกาไม่มาก็ยิ่งดี                                        ไม่มีผู้หวงแหนเกียดกัน
สุดแท้แต่นางอยู่ที่ไหน                                 ราก็จะชิงชัยที่นั้น
อันชิงนางอย่างนี้ไม่ผิดธรรม์                         ธรรมเนียมนั้นมีแต่บุราณมา
สุดแต่ใครดีใครได้                                        การกระไรของเจ้าผู้เชษฐา
จงยกทัพกลับคืนไปพารา                                เบื้องหน้าจะได้สืบสุริย์วงศ์

เมื่อนั้น                                         ระเด่นมนตรีตอบตามประสงค์
ซึ่งจะให้เรายกจตุรงค์                                 คืนคงกรุงไกรนั้นไม่ควร
อับอายไพร่ฟ้าประชาชน                                 เสนีรี้พลจะแซ่สรวล
หรือหมายไม่สมคะเนเรรวน                                 จึงชวนพูดจาหย่าทัพ
อย่าพักพูดอุบายให้ตายใจ                                 ท่านมิยกคืนไปก็ไม่กลับ
รี้พลจะพลอยย่อยยับ                                 เรากับระตูมาสู้กัน
จะได้ลองฤทธีฝีมือ                                         ให้ลือชื่อในชวาเขตขันธ์
หรือรักตัวกลัวจะม้วยชีวัน                                 บังคมคลจะให้คืนไปพารา

         เมื่อนั้น                                 วิหยาสะกำใจกล้า
ได้ฟังคั่งแค้นแทนบิดา                         จึงร้องตอบวาจาว่าไป
ดูก่อนอริราชไพรี                                 อย่าพาทีลบหลู่ท่านผู้ใหญ่