ปัจจุบันผมมีแฟนครับแล้วผมรู้สึกไม่คลั่งรักเลยเหมือนคนที่ผ่านๆมา เจตนาผมไม่ได้เปรียบเทียบกับคนเก่าแต่อย่างใดนะครับแต่ คนก่อนหน้านี้เรียนคนละที่สามารถเจอกันได้แค่ตอนเย็นอยู่ด้วยกัน3-4 ชม หลังเลิกเรียน นั่งอยู่ด้วยกันสองคน สามคนมีเพื่อนเขาอีก ตามห้างตามที่รอรถ ผมสามารถไปหาเขาได้ ไปส่งที่บ้านได้ ไปรับมาเที่ยวได้ไรงี้ แต่ความสัมพันธ์จบลงด้วยกันการที่ผมง่าวเกิน คือไปเยี่ยมพี่สาวที่พี่แกแท้งลูกจากการแฟนพาไปรถล้ม ละเขาจ้างให้ไปซื้อแมคมาให้ ละเขาสั่งข้าวให้กินฟรี(พี่สาวที่รู้จัก และสนิทกัน) แต่ผมโกหกว่าถึงบ้านแล้วกำลังไปหา ใจผมที่โกหกตอนนี้ไม่รู้คิดอะไรอยู่อยากตบตัวเองมากตอนนั้น เลือกโกหกเพราะกลัวเขาคิดว่าเออ ไปหาพี่ผญนี่เป็นอะไรกันทำไมต้องไปเยี่ยม ผมโกหกละมาสารภาพและบอกเหตุผล
หลังจากนั้นทะเลาะกันถึงเคลียกันได้ก็ความสพ.แย่แล้วครับ ผมแบบเหมือนทำอะไรที่มากเกินไปจนอึดอัดแล้วเลิกกัน
หลังจากนั้นผมจำฝังใจครับ ค่อนข้างสรสารตัวฝ่ายหญิงเลยที่ต้องเจอกับการกระทำของผม แบบผมรู้สึกผิดจัดเลยงอมไปเป็นปี
จนปัจจุบันผมก็มีแฟนใหม่แล้วแต่ผมรู้สึกไม่ติดแฟน ไม่คลั่งรัก ไม่ได้คิดถึงบ่อย ไม่รู้สึกว่าอยากอยู่ด้วยทั้งวันทั้งคืนอยากมีเวลาส่วนตัวมากกว่าปกติ ทั้งๆที่ ผมไปจีบเขาเอง
ใจผมคือรักคนปัจจุบันมากครับ สบายใจแต่รู้สึกเหมือนขาดอะไรไปเยอะในความสัมพันทั้งๆที่เราก็ปรับกันมาเรื่อย
ทั้งผม และเขาชวนคุยไม่เก่งทั้งคู่ นั่งด้วยกัน5ชั่วโมงคุยกันนิดเดียว ละก็นั่งเล่นทรศ ผมชอบไปนู่นไปนี่ไปเที่ยว แต่เขาชอบอยู่บ้านถึงพาไปได้เขาก็เกร็งๆจนผมเห็นแล้วอึดอัดแทนเขาเลยต้องกลับ ไม่ได้ไปไหนมาไหนกันเพราะบ้านเขาโครตไกลเลย แต่เจอกันทุกวันที่วิทยาลัย ผมเลิกเรียน10โมงบางวันผมก็รอขเายันเย็นเผื่อไปส่งทารถ ผมไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าเป็นอะไรแต่ผมไม่อยากโทษคนอื่น ผมว่าอาจจะเป็นที่ผมมากกว่าที่ไม่ดี โมเม้นเราน้อยกันมากๆรูปในเครื่องไม่ถึงสิบเราทั้งๆที่ครบมาครึ่งปี ด้วยความที่เขาตัวเล็กครับ แบบผู้หญิงใสๆน่ารัก เอาซะผมไม่กล้าเลย กล้าสุดคือลูบหัวแล้วครับ บางทีผมก็อึดอัดแต่เราสองคนก็ปรับกันบ่อยแต่อยู่ในเกณที่เป็นตัวเอง ผมพาเขาปรับตัวเรื่องเข้าสังคมตลอดครับแบบพาไปเที่ยวละให้เดินชิวๆไม่ต้องเกร็งเวลาคนเยอะอันนี้ไม่ได้บังคับแต่เขาอยากปรับเองแต่ก็ไม่ต่างจากเดิมเท่าไร5555
เดี๋ยวไปหน้าเข้าต้องไปฝึกงาน1ปี ยากละที่จะเจอกันเพราะผมฝึกครึ่งปีละจบปี3ไปผมก็ไปต่อที่อื่น ละคือใจผมไม่แข็งพอที่จะอยู่ในความสัมพันที่ไม่ได้เจอกันเลยและอนาคตมันจะไกลกันกว่าเดิมผมวางแผนละคิดไตร่ตรองตั้งแต่คบวันแรกเลยคือมันมีความเป็นไปได้สูงที่ผมเองอาจจะทนไม่ไหวหรือไม่ก็ทั้งผมและเค้า
รู้สึกว่าพิมยาวไปหน่อย แตขอคำปรึกษาทีครับ
อยากได้คำปรึกษาเรื่องความรักมากครับตอนนี้เครียดเล็กน้อยถึงปานกลาง
หลังจากนั้นทะเลาะกันถึงเคลียกันได้ก็ความสพ.แย่แล้วครับ ผมแบบเหมือนทำอะไรที่มากเกินไปจนอึดอัดแล้วเลิกกัน
หลังจากนั้นผมจำฝังใจครับ ค่อนข้างสรสารตัวฝ่ายหญิงเลยที่ต้องเจอกับการกระทำของผม แบบผมรู้สึกผิดจัดเลยงอมไปเป็นปี
จนปัจจุบันผมก็มีแฟนใหม่แล้วแต่ผมรู้สึกไม่ติดแฟน ไม่คลั่งรัก ไม่ได้คิดถึงบ่อย ไม่รู้สึกว่าอยากอยู่ด้วยทั้งวันทั้งคืนอยากมีเวลาส่วนตัวมากกว่าปกติ ทั้งๆที่ ผมไปจีบเขาเอง
ใจผมคือรักคนปัจจุบันมากครับ สบายใจแต่รู้สึกเหมือนขาดอะไรไปเยอะในความสัมพันทั้งๆที่เราก็ปรับกันมาเรื่อย
ทั้งผม และเขาชวนคุยไม่เก่งทั้งคู่ นั่งด้วยกัน5ชั่วโมงคุยกันนิดเดียว ละก็นั่งเล่นทรศ ผมชอบไปนู่นไปนี่ไปเที่ยว แต่เขาชอบอยู่บ้านถึงพาไปได้เขาก็เกร็งๆจนผมเห็นแล้วอึดอัดแทนเขาเลยต้องกลับ ไม่ได้ไปไหนมาไหนกันเพราะบ้านเขาโครตไกลเลย แต่เจอกันทุกวันที่วิทยาลัย ผมเลิกเรียน10โมงบางวันผมก็รอขเายันเย็นเผื่อไปส่งทารถ ผมไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าเป็นอะไรแต่ผมไม่อยากโทษคนอื่น ผมว่าอาจจะเป็นที่ผมมากกว่าที่ไม่ดี โมเม้นเราน้อยกันมากๆรูปในเครื่องไม่ถึงสิบเราทั้งๆที่ครบมาครึ่งปี ด้วยความที่เขาตัวเล็กครับ แบบผู้หญิงใสๆน่ารัก เอาซะผมไม่กล้าเลย กล้าสุดคือลูบหัวแล้วครับ บางทีผมก็อึดอัดแต่เราสองคนก็ปรับกันบ่อยแต่อยู่ในเกณที่เป็นตัวเอง ผมพาเขาปรับตัวเรื่องเข้าสังคมตลอดครับแบบพาไปเที่ยวละให้เดินชิวๆไม่ต้องเกร็งเวลาคนเยอะอันนี้ไม่ได้บังคับแต่เขาอยากปรับเองแต่ก็ไม่ต่างจากเดิมเท่าไร5555
เดี๋ยวไปหน้าเข้าต้องไปฝึกงาน1ปี ยากละที่จะเจอกันเพราะผมฝึกครึ่งปีละจบปี3ไปผมก็ไปต่อที่อื่น ละคือใจผมไม่แข็งพอที่จะอยู่ในความสัมพันที่ไม่ได้เจอกันเลยและอนาคตมันจะไกลกันกว่าเดิมผมวางแผนละคิดไตร่ตรองตั้งแต่คบวันแรกเลยคือมันมีความเป็นไปได้สูงที่ผมเองอาจจะทนไม่ไหวหรือไม่ก็ทั้งผมและเค้า
รู้สึกว่าพิมยาวไปหน่อย แตขอคำปรึกษาทีครับ