เริ่มแรกเลยคือเรากับแฟนเราค่ะ แฟนอายุมากกว่าเราอยู่ 1 ปีค่ะก่อนหน้านี้เดือนมิถุนาเมื่อปี 2567 แฟนเราขอเลิกกับเราค่ะแต่ไม่ใช่การเลิกดีๆค่ะเขาด่าเราแล้วอ้างว่าเขามีผญ.คนอื่นแล้วพร้อมบล็อกเราหนีหายไปเลยค่ะตอนนั้นเราตามตัวไม่ได้เลยล้มเลิกความพยายามหันกลับมารักตัวเว่หกับลังจากเลิกกับเขาไปได้ประมาณ 10 วันเราเข้าไปส่องเขาในแอปนึงเห็นเขาตั้งสถานะกับผญ.คนนึงที่เป็นรุ่นน้องเด็กกว่าเรามากๆตอนนั้นเรางงมากเพราะก่อนเลิกกันเขาพูดกับเราว่าเขาต้องการแฟนที่อายุเท่ากันกับเขา หลังจากนั้นเราก็ไม่ได้สนใจอะไรค่ะไม่ได้ตามรังควานอะไรเขาแล้ว เวลาผ่านมา 2 เดือนเขากลับทักมาหาเราค่ะบอกว่าเขาขอโทษในเรื่องมี่ผ่านๆมาเขายังรักเราอยู่ เราถามเขากลับไปว่าแล้วน้องคนนั้นล่ะเลิกกันไปแล้วหรอเขาตอบเรากลับมาว่าไม่ได้คบกันแต่แค่คุยกัน ตอนนั้นเราก็ไม่ได้ถามอะไรเยอะค่ะตอนนั้นเราจะไม่กลับมาแล้วค่ะ แต่เขาก็ตื้อเราเขาบอกเขารักเราแบบนี้แบบนั้น เราเลยบอกกับเขาว่างั้นก็คุยกันแบบนี้ไปก่อนได้มั้ยแล้วตัวเราจะไม่สามารถเชื่อใจเขาได้100%แล้ว เขาบอกว่าได้เลยแต่ผ่านมาไม่กี่เดือนเราก็มาเป็นแฟนเขาเลยค่ะแบบไม่ได้ตั้งตัวคือไม่ว่าครบรอบอะไรเลยด้วยซ้ำอยู่ๆเขามาบอกว่าคบกันไปแล้วเลย ตอนนั้นตกใจอยู่ค่ะแต่ไม่ได้พูดอะไรก็อยู่กันไปแบบนี้ค่ะ แต่เราก็ยังรักษาระยะห่างอยู่พยายามบอกกับเขาว่าห่างกันก็ได้นะไม่ต้องมาใช้ชีวิตตัวติดกันขนาดนั้นก็ได้แต่เขาไม่ยอมค่ะเขาบอกว่าเขาติดเราไปแล้วจากนั้นพอเราไม่มีเวลาให้เราจะอ่านหนังสือหรือติวเรียนอะไรต่างๆกลายเป็นว่าเราต้องบอกเขาตลอดค่ะเพราะเขาบอกว่าต้องรายงานเขาว่าเราทำอะไรบ้าง ส่วนตัวเราเป็นคนยังไงก็ได้ค่ะตอนนั้นเราก็บอกเขาหมดมีอะไรบอกหมดถ้าเราเรียนนานเกินไป5-6ชั่วโมงเขาก็จะบ่นๆว่าไปแต่งงานกับหนังสือเลยมั้ย นั่นมันทำให้เราต้องปรับจูนเข้าหาเขาค่ะ


หลังจากนั้นพวกเราก็เป็นแบบนี้มาเรื่อยๆไปไหนมาไหนบอกกันละเอียดตลอดโทรด้วยกันตลอดเป็นแบบนี้มาเรื่อยๆ จนเราบอกให้เขาหาเพื่อนทำงานกลุ่มด้วยบ้าง เขาก็หาค่ะแต่เขากลุ่มผู้หญิงทั้งหมดเลยตอนแรกก็ไม่ได้พูดอะไรค่ะแต่หลังจากนั้นอะไรก็เริ่มเปลี่ยนคือเรารู้สึกไม่สบายใจกับตัวเขาเองมากๆค่ะกลัวเขาจะมีปัญหาเลยเสนอทางแก้ว่าเวลากินข้าวกับเพื่อนผญกลุ่มนี้ขอโทรคุยด้วยได้มั้ยแรกๆก็ได้ค่ะแต่หลังๆมามันเริ่มไม่ใช่ เริ่มไม่รายงานกัน เริ่มไม่ทำตามข้อตกลงกันเริ่มถอยห่างจากเราไปทีละก้าว มันเลยทำให้เรากับเขาทะเลากันบ่อยๆค่ะ เราถามถึงแนวทางการแก้ปัญหานี้เขาบอกว่าเขาไม่แก้เขาเลือกเพื่อนมากกว่าเราค่ะ พอเราเสนอทางแก้เขาก็ไม่เอาพอเราถามว่างั้นจะเอายังไงเขาก็ไม่รู้ค่ะเราเหนื่อยมากๆ เขาบอกว่าทำไมเราต้องมาตามติดเขาขนาดนั้น คือเราเคยชินกับอะไรแบบนี้ไปแล้วค่ะ เราเตือนแล้วว่าให้เว้นระยะห่างกับเราบ้างอะไรบ้างเขาก็เอาแต่จะติด พอเราปรับจูนหาเขาได้เขาก็จะออกห่างเราคือเราตามเขาไม่ทันจริงๆค่ะสสุดท้ายเขามาบอกกับเราว่าเขาอึดอัดแบบนั้นเราไม่เราไม่เคยเชื่อใจอะไรเขาเลย (เราเคยจับได้ว่าเขาเล่นกับผู้หญิงคนอื่นด้วยคำพูดที่ไม่เหมาะสม จับได้ว่าเขาไปเดินกับผู้หญิงคนอื่นตอนเราทะเลาะกัน แล้วเรื่องที่เขามีคนคุยใหม่ก็ไม่แน่ใจว่าเขาโกหกเรามั้ย เรื่องการอ้างถึงผู้หญิงคนอื่นว่าเป็นคนคุยใหม่) ทั้งหมดนี้มันทำให้เราต้องคุมเข้มเขาเกี่ยวกับเรื่องผู้หญิงเพราะกลัวว่าเขาจะออกนอกทาง ซึ่งตอนแรกได้บอกไปแล้วว่าไม่สามารถเชื่อใจได้100% เราคิดว่าเราให้เขาไปกินข้าวกับเพื่อนผู้หญิงได้แลกกับเขาต้องโทรคุยกับเราไปด้วย เขาก็ไม่ยอมค่ะ ล่าสุดมาบอกกับเราว่าหมดรักเราเบื่อเราแล้วค่ะเขาบอกเขาอึดอัดกับทุกอย่างอึดอัดที่ต้องโทรกับเราเขาเลือกเพื่อนค่ะ เรารู้สึกคิดมากว่าทั้งที่ก็ช่วยเหลือเกือบทุกอย่างในหลายๆเรื่องของชีวิตเขาทำไมเขาถึงไม่เลือกเราบ้างค่ะ เลยไม่สบายใจว่าเราไม่ดีอะไรตรงไหนหรือป่าวเพราะเราโดนเขาด่าว่าหมายังมีค่ามากกว่าเราเลย เราคิดมากค่ะกลัวตัวเองจะเป็นคนที่ท็อกสิกเองในความสัมพันธ์นี้ค่ะ ขความคิดเห็นด้วยค่ะขอบคุณที่อ่านมาถึงตรงนี้ค่ะ