ตอนเด็กๆครอบครัวเรามีเราแบบไม่ค่อยพร้อมเอาเราไปให้ยายเลี้ยงแต่ยายไม่ได้รักเราเลยค่ะเลี้ยงเราแบบหมูๆหมาๆย่ากับพ่อแม่ก็เลยเอาเรากลับมา สภาพตอนนั้นเราดูไม่ได้เลยค่ะแต่พอผ่านไปเราอยูากับย่าและพ่อเพราะแม่ทิ้งเราไปค่ะย่ากับพ่อก็เอาแต่หาเรื่องเรา เราปรึกษาไรไม่ได้เลยค่ะ พอเราเข้าม.1จนตอนนี้ม.3แล้วนะคะสังคมโรงเรียนก็ทำร้ายจิตใจเรามากค่ะ เราเป็นคนหน้าตาไม่ได้ดีเป็นสิวอีกโดนบูลลี่มองเหยียดจนไม่กล้าเปิดแมสเลยค่ะ เพื่อนในโรงเรียนเราก็ไม่มีไม่อยากไปเรียนเลยค่ะ พอเราบอกพ่อกับย่าเขาก็เอาแต่ด่าเรา ว่าเรา จนเราทนไม่ไหวตะโกนตอบกลับเขาไปทีนี้พ่อก็เราพูดว่ากุไม่น่ามีลูกแบบตั้งแตแรกเลย ไล่ให้เราไปตายบ้างถึงขั้นทำร้ายเราเอาฝาที่เป็นเหล็กโยนมาโดนตรงไหนปลาร้าจนเขียวเลยค่ะ ย่าก็ด่าเราเสริมสาปแช่งเราเรากับมานั่งในห้องเครียดร้องไห้เหนื่อยมากเลยค่ะ  ไปโรงเรียนก็เจอสังคมไม่ดีอยู่บ้านก็เสียสุขภาพจิต  หนูไม่รู้จะอยู่ที่ไหนแล้วค่ะจนตอนนี้หนูไม่อยากมีชีวิตอยู่เลย ถ้าอยู่แล้วก็ต้องเจอกับอะไรแบบนี้