ตามกระทู้เลย เรารู้สึกว่าเราเป็นเด็กที่ครอบครัวไม่ต้องการ ทำอะไรก็ไม่เคยดีทุกอย่าง พ่อกับแม่เราแยกทางกัน แม่แต่งงานใหม่ เราอยู่กับตากับยาย ยายเราเป็นคนที่เลี้ยงเรามาตั้งแต่เด็ก ยายเราเลี้ยงเราดีมาก มีข้าวให้กิน พาไปนู่นไปนี่ ซื้อเสื้อผ้าให้ ตอนนั้นน่าจะราวๆตอนที่เราอนุบาลถึงประถมได้มั้ง ตอนนี้เราอยู่ม.ปลาย แม่เราเป็นคนที่ชอบมาขอเงินยาย ขอให้ยายช่วยต่างๆ หมดเงินไปเยอะแยะ ถ้าให้บอกตรงๆยายเราทำเหมือนแม่เราไม่โตสักที แต่ทุกทีที่แม่เราขอเงินยาย ยายก็จะชอบเอามาลงที่เราบางครั้งก็จะบอกว่า กูเลี้ยงยังไม่พอ กูยังต้องมาเลี้ยงแม่อีก แม่ไม่เคยจะส่งเสียอะไรเลย และยังมีอีกหลายครั้งๆ เวลายายเราโทรหาแม่เราแต่แม่เราไม่ว่างแล้วตะหวาดยายเรา ยายก็ชอบเอามาลงที่เรา ยิ่งยายยิ่งแก่ขึ้นเรายิ่งรู้สึกเหมือนไม่มีใครต้องการ แต่เราก็เข้าใจยาย ว่ายายเครียดที่ต้องมาเลี้ยงดูเรา บางครั้งเราก็อยากตายไปให้พ้นๆ จะได้ไม่มีใครต้องลำบากอีก แต่พอเริ่มปีนี้แม่เราเริ่มส่งเงินให้ เมื่อไม่นานมานี้ เราไปนอนบ้านเพื่อนมา เพราะมีเหตุจำเป็น แม่เราโอเค แต่พอเราโทรหายาย เราพุดไม่ทันจบยายก็ตัดสายเรา เราโทรหลายรอบมาก แต่ก็พูดไม่จบยายก็ตัดสาย เราเองก็มีน้อยใจเหมือนกัน ยายเราพุดกับเราว่า เรื่องของ อยากจะไปไหนก็ไป เราฟังเสร็จก็ยิ้มแห้งให้กับเพื่อน ตอนนั้นเราเสียใจมากๆ ตอนเรากลับถึงบ้าน ยายก็โทรไปบอกแม่เรา แต่แม่เราไม่ว่าอะไร ยายพยายามบอก จนแม่เรารำคาญตัดสาย ยายเราก็เลยเอามาลงที่ตัวเราแทน ยายบอกกับเรา ถ้าไม่ได้กู ใครจะเลี้ยง แม่ก็พึ่งส่งตังมาให้ ไปไหนกูก็ไม่ได้ไป อยากกินอะไรก็ไม่ได้กิน กูเริ่มอดทนไม่ไหวแล้วกับ . ยายเราเวลาเห็นเรานอนดึกก็ด่าเรา เรานอนเร็วก็บอกเราขี้เกียจ เราทำการบ้านก็บอกว่าเราร่านคุยกับแฟน ทั้งที่เรานั่งทำการบ้าน ตอนนั้นยายเราทำหน้าตาเยาะเย้ยเราด้วย มีครั้งนึงเราทะเลาะกับยายเรา ยายเราก็บอกว่าสันดานเหมือนพ่อจริงๆ เราไม่เคยเห็นหน้าพ่อมาก่อน พ่อเราเลิกกับแม่ น่าจะตอนเราเด็กๆ เราแค่รู้สึกสิ้นหวังน้อยใจ อยากตายๆไปให้จบๆ จะได้ไม่ต้องมีใครลำบากอีก เพราะเราเองก็เหนื่อยมากๆแล้ว ทำอะไรทั้งชีวิตก็ไม่เคยมีอะไรดี พอเราทำอะไรไม่ถูกใจหรือกลับมาจากโรงเรียนแล้วไม่ทำอะไรเลยเพราะเราไปโรงเรียนเราก็เหนื่อยมากๆ เราอยากนั่งพักผ่อนบ้างเพราะต้องทำการบ้านอีก ก็ชอบบอกว่า กูจะไม่ส่งเรียนแล้วทำสันดานแบบนี้ไปลาออกเลยไป ไม่ต้องเรียน ต่างๆนาๆของคำพูดทำร้านจิตใจที่คนๆนึงจะพูดออกมาได้ กระทู้อาจจะดูงี่เง่าไปบ้าง แต่เราก้อยากได้ความรักจากคนในครอบครัวเหมือนเด็กที่ครอบครัวเค้าอบอุ่นบ้าน เราอิจฉาทุกครั้ง ที่พ่อแม่คนอื่นมารับลูกที่โรงเรียน มาส่งลูกตอนฝนตก เพราะเราไม่เคยมีอะไรแบบนี้ในชีวิต อิจฉาที่ครอบครัวเค้าอบอุ่น ทั้งที่เราไม่มี เราเครียดเหนื่อย ปวดใจต่างๆนาๆ แต่ก็ปรึกษาใครไม่ได้เลยมาเขียนกระทู้นี้ อยากจะตายๆไปให้จบๆ ใครจะไม่มีใครต้องมาเหนื่อยอีก ทั้งแม่ยายก็จะได้ไม่ลำบากเพราะเรา เราก็จะได้ไม่ต้องคิดมาก ถ้าเราตายไปทุกคนน่าจะมีความสุขกว่านี้ ไม่ต้องมารำคาญเรา