'หนึ่งเมนูในความทรงจำ'

ยายที่เลี้ยงหนอนฯมาเป็นสตรีร่วมสมัยกับ"โกโบริและแม่อังศุมาลิน"ค่ะ

อิอิ



เป็นหญิงไทยที่ทันยุควิ่งลงหลุมหลบภัยเพื่อหลบระเบิดในสมัยสงครามโลกครั้งที่สอง

และเป็นคนยุคที่ต้องไปช้อปปิ้งย่านสะพานหัน,สำเพ็งและพาหุรัด

เป็นหญิงยุคที่สวมผ้าถุงในยามปกติ แต่หนอนฯจำได้ว่าตอนหนอนฯยังเด็ก เคยเห็นยายยามเข้าก๊วนกับย่ายายรุ่นเดียวกันไปวัดเวลารวมญาติ ยายจะควักผ้าลายออกจากกรุมานุ่งโจงกระเบน  นุ่งเองอย่างคล่องแคล่วจับกลีบสวยมาก และปกติยายไม่กินหมาก แต่พอเข้าก๊วนกับบรรดาย่ายายที่อยู่ต่างจังหวัด ยายก็ตั้งวงก๊งหมากกับเขาด้วย

และหนอนฯเป็นพวกชอบสอดรู้ ก็จะขอเล่นตำหมากด้วย"ตะบันหมาก"ทองเหลืองให้ยาย แลกกับการได้คุ้ยตะกร้า/เชี่ยนหมากขอ"ทิป"เล็กๆน้อยๆ



ยายเป็นหญิงแกร่งที่เลี้ยงลูกสาวและหลานกำพร้า(แม่หนอนฯ)ด้วยตัวคนเดียว

เคยเห็นรูปยายสมัยสาวๆดู"สวยเผ็ช" ดูแล้วก็คิดว่ายายเป็นพวกสาวใจเด็ดน่ะ แบบเลิกกับตาแล้วตั้งหน้าทำมาหากินไปไม่ง้อปู้ชายน่ะ

ตอนเด็กเคยได้ยินยายเล่าเรื่องวิ่งหนีระเบิด เล่าเรื่องนู้นเรื่องนี้ตามแต่ที่หนอนฯจะซักไซ้ตามประสาเด็กช่างจ้อ

และเรื่องนึงที่ยายเคยบ่นถึงตอนแก่มากแล้วคือ "อยากกินข้าวเหนียวหมูแดง"

ยายและแม่บอกตรงกันว่าเป็นเมนูฮิตแถวเยาวราช 

วันนี้หนอนฯมีหมูแดงแช่แข็ง ก็เอาออกมาอุ่นให้ร้อนค่ะ



หั่นๆๆ



มีข้าวเหนียวที่ซื้อมาจากร้านหมูปิ้งเมื่อหลายวันก่อนเอาออกมาอุ่นร้อน ใส่น้ำเล็กน้อยแล้วใช้ช้อนตะกุยๆให้ข้าวเหนียวคลายตัวจากการถูกอัดแน่นเพื่อใส่ถุงขาย  หนอนฯไม่ชอบข้าวเหนียวที่ถูกอัดแน่นเลยค่ะ ชอบแบบร้อนๆฟูๆ

หยิบจานลวดลายโบราณมาใช้  



สวยเนอะ หนอนฯมีแบบนี้สองใบค่ะ



มีน้ำจิ้มผสมเองเคี่ยวเก็บไว้ในตูเย็น และมีงาคั่ว แบ่งมาอุ่นร้อนค่ะ

จัดลงจาน



เครื่องไม่ครบตามแบบฉบับเยาวราชนะคะ จำได้ว่าที่เขาขายกันจะมีพวกกุนเชียงหรือหมูแผ่นและกุนเชียงตับหรือตับแก้วด้วย

วันนี้หนอนฯมีแต่หมูแดงค่ะ กินกับข้าวเหนียวร้อนๆ จัดวางในจานสวยๆ ยกมานั่งกินหน้าทีวี



พอแก้คิดถึงได้อยู่ล่ะ 



อาหย่อย



เจริญพุงทุกวันเลยเรา