ฟังแล้วสงสารเลย ตอนตายใหม่ๆก็จำได้ว่าโกรธเรื่องอะไรใครทำ

พอไม่มีร่างกายแล้วไม่เหลือขันธ์ที่มีร่างกาย จำได้แต่ว่าโกรธเรื่องอะไรแต่ลืมไปแล้วว่าโกรธใคร

พอเวลาผ่านไปๆจำได้แต่วามโกรธแต่ลืมไปว่าโกรธเรื่องอะไร เหลือแต่วิญญานที่โกรธ

แต่เราก็แอบคิดนะ ถ้าเป็นอย่างงั้นก็ไม่มีเจ้ากรรมนายเวรดิ ที้เกาะไหล่เกาะขาอย่างเงียะ