****”คะนึงหา”**** ส่งลำนำคำร้อยว่าคอยห่วง ครั้งกาลล่วงเลยผ่านนานแล้วหนา ห่างเหินหายไกลทางดุจร้างลา รู้ไหมว่าคนคอยแอบน้อยใจ เมื่อไหร่หนอคืนคอนดังก่อนเก่า สายลมเคล้าเย้าเยือนเชือดเฉือนไฉน

นั่งเขียนกลอนออนไลน์ในวันว่าง ยามแสงทองส่องทางสว่างไสว สายลมพัดแผ่วผ่อนพาร้อนไกล ความรู้สึกของใจคล้ายล่องลอย ประมาณว่าคิดถึงเฝ้าคิดถึง ใครคนหนึ่งพึงให้ใจเหงาหงอย เคยร่วมร้อยเพลงกานท์ทุกวันคอย ดั่งเขา

ตอนที่ 4: "การันต์" 24 มกราคม พ.ศ. 2566, ณ เมืองโตเกียว, ประเทศญี่ปุ่น วันนี้อากาศหนาวมากกว่าปกติ การันต์ชอบตื่นแต่เช้าเพื่อมองผ่านม่านหมอกหนานอกหน้าต่าง เพนท์เฮ้าส์ของเขาอยู่ชั้นบนสุดของ

มองดาวน้อยลอยเลื่อนเกลื่อนห้วงหาว ระย้าพราวระยิบกระพริบไหว คืนข้างแรมแต้มแต่งแสงอำไพ ฟากฟ้าไกลงามจรัสรัชนี สายลมริ้วพลิ้วแผ่วดังแว่วหวิว เย็นต้องผิวสัมผัสยากปัดหนี สอดแขนก่ายกระชับทรวงห้วงฤดี ยามราต

ภาพประกอบจาก https://pixabay.com ข้าเดินทางมาไกลเจ็ดย่านน้ำ มาพลบค่ำนั่งพักตอนท้องหิว ไร้สตางค์ไร้ราคาแค่ผ้าขี้ริ้ว ใจข้าหวิวไร้ค่าคนหมางเมิน   . หยิบสมุดจดบันทึกถึงเรื่องราว คืนนี้หนาวคิดถ

ลมระบัดพัดพลิ้วปลิวละล่อง โอบอุ่นท้องทุ่งอ้อ ล้อลมไหว ดอกหญ้าพริ้วสะบัด เจ้าพัดไกว เอนโอนไหวในสายลม ที่ห่มมา ทิวเขาสูงเฉียดฟ้าคราแสงส่อง ทิวสนต้องลู่ลมตะโบมหา หวนคิดถึงยามใจไกลจากลา จะมีวันกลับมา เม