นั่งเขียนกลอนออนไลน์ในวันว่าง
ยามแสงทองส่องทางสว่างไสว
สายลมพัดแผ่วผ่อนพาร้อนไกล
ความรู้สึกของใจคล้ายล่องลอย

ประมาณว่าคิดถึงเฝ้าคิดถึง
ใครคนหนึ่งพึงให้ใจเหงาหงอย
เคยร่วมร้อยเพลงกานท์ทุกวันคอย
ดั่งเขาคล้อยกายเคลื่อนลับเลือนลา

ขอส่งสาส์นอักษรเป็นกลอนเศร้า
ไปถึงเขาคนนั้นผ่านภาษา
ร้อยกรองกานท์รันทดพจนา
เป็นสื่อพาคราโศกโรคซึมเซา

นั่งเขียนกลอนอ้อนเธอดังเพ้อฝัน
หรือลืมกันแล้วไฉนปล่อยให้เหงา-
เพียงเดียวดายอยู่เรือนเป็นเพื่อนเงา
ไม่มีเขาต่อถ้อย...แสนน้อยใจ...



คิดถึงช่วงที่สุขภาพยังดีๆอยู่เพลงนี้ลุงชิแต่งให้ร้องบันทึกเสียงเป็นเพลงแรก
ตอนนี้พลังเสียงไม่ได้แบบนี้แล้ว..เศร้า จริงๆ