ตอนที่ 4: "การันต์"

24 มกราคม พ.ศ. 2566, ณ เมืองโตเกียว, ประเทศญี่ปุ่น

วันนี้อากาศหนาวมากกว่าปกติ การันต์ชอบตื่นแต่เช้าเพื่อมองผ่านม่านหมอกหนานอกหน้าต่าง เพนท์เฮ้าส์ของเขาอยู่ชั้นบนสุดของ "กินซ่าวัน (Ginza One) " ห้างสรรพสินค้าที่ใหญ่ที่สุดในเมืองโตเกียว สำหรับเขาแล้ว วิวตรงหน้าไม่เคยเก่า ความเงียบเข้ากันได้ดีกับหมอกสีเทาอ่อนๆ เหนือเมืองที่ปกติวุ่นวายแต่ในเวลานี้เงียบสงบ มันช่วยให้เขาได้ใช้เวลาคิดเรื่องต่างๆ โดยไม่มีสิ่งรบกวน

ด้วยวัยย่างเข้ายี่สิบหกปี พ่อของการันต์กำหนดให้เขาเข้ารับตำแหน่งซีอีโอในอีกสี่เดือนข้างหน้า เขาเป็นทายาทเพียงคนเดียวของ 'ตระกูลฟูอิจิ' เจ้าของห้างสรรพสินค้าเครือกินซ่าวันทั่วประเทศญี่ปุ่น การันต์ไม่ได้ชอบสายงานนี้เป็นพิเศษแต่ก็ไม่ได้คิดต่อต้านความต้องการของพ่อ เขาคิดว่าดีเสียอีกที่เขาจะได้เข้ารับตำแหน่งนี้ในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้า เพราะเขามีหนึ่งภารกิจส่วนตัวที่อาจต้องใช้ตำแหน่งหน้าที่การงานเข้าช่วยให้สำเร็จ.. เขาต้องการค้นหาความจริงเกี่ยวกับแม่ที่จากไปแล้วของเขา

การันต์เป็นลูกครึ่งไทย-ญี่ปุ่น เท่าที่รู้ พ่อกับแม่ของเขาพบกันครั้งแรกที่ประเทศไทยตอนพ่อไปสำรวจดูงานทางภาคใต้ แม่เป็นสาวชาวเกาะ ใช้ชีวิตเรียบง่ายอยู่กับพ่อแม่ที่มีสวนผักเล็กๆ ฟาร์มไก่ และเรือประมงเป็นเครื่องมือหาเลี้ยงชีพ พ่อพบแม่ครั้งแรกที่ตลาด และตกหลุมรักผู้หญิงตัวเล็กๆ หน้าตาสะสวย กำลังต่อราคาเนื้อหมูอย่างเอาเป็นเอาตายขึ้นมาทันที 

ต่อมาทั้งสองเกิดรักกัน ตกลงแต่งงานกัน และแม่นภาย้ายตามพ่อมาอยู่ที่ญี่ปุ่น ด้วยความที่การันต์เกิดและเติบโตที่ญี่ปุ่น แม่นภาสอนเขาแทบทุกอย่างเกี่ยวกับประเทศไทยยกเว้นภาษาไทย วันนี้ การันต์พูดไทยไม่ได้ก็จริง แต่เขาคุ้นเคยกับวัฒนธรรมไทยเป็นอย่างดี

เมื่อสิบแปดปีที่แล้วตอนเขาอายุเพียงแปดขวบ แม่นภาซึ่งกลับไปเยี่ยมพ่อกับแม่ที่ไทยทุกปี ได้เดินทางกลับไปเยี่ยม "เกาะกำพัน" บ้านเกิดเหมือนปกติทุกครั้ง แต่ครั้งนี้ แม่นภาต้องเสียชีวิตไปอย่างลึกลับในเวลาสองอาทิตย์หลังจากนั้น

ตอนนั้นการันต์ยังเด็กนัก แต่เขายังคงจดจำภาพร่างไร้วิญญาณถูกห่อด้วยผ้าลูกไม้สีดำพันหลายตลบรอบตัวที่มาถึงหน้าประตูคฤหาสถ์ตระกูลฟูอิจิได้ติดตาไม่ลืมเลือนมาจนถึงทุกวันนี้ ไม่มีใครบอกกับเขาเลยว่าเกิดอะไรขึ้น พ่อของการันต์เก็บตัวเงียบอยู่ในห้องไม่กินข้าวปลาหลายเดือนหลังงานศพแม่นภา ปล่อยให้พี่เลี้ยงประจำตัวการันต์และคนงานในบ้านทำหน้าที่ดูแลชีวิตรายวันของเขาแทน

ความโศกเศร้าและเงียบงันแขวนหนักอึ้งในอากาศตลอดช่วงระยะเวลาหลายเดือนนั้น แม้เงินจะไม่ใช่ปัญหาและเขาไม่ได้ถูกละเลยในเรื่องการกินอยู่ แต่ลึกๆ แล้ว การันต์คิดน้อยใจพ่อของเขายิ่งนัก ที่เอาตัวออกห่างจากเขาไปอย่างสิ้นเชิง เขามีคำถามมากมายที่ต้องการคำตอบ และเขาเองก็เสียใจกับการจากไปของแม่นภาอย่างที่สุดเหมือนกันกับที่พ่อเขารู้สึก 

และตอนนั้นเอง เด็กชายวัยแปดขวบได้สัญญากับตัวเองเอาไว้ว่า สักวันหนึ่ง.. เขาจะต้องรู้ให้ได้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับแม่นภา..

พรุ่งนี้ การันต์จะเสนอไอเดียการเปิดสาขา ห้างกินซ่าวัน ในประเทศไทยในที่ประชุม ในที่สุดก็ถึงเวลาที่เขาจะได้ใช้ตำแหน่งว่าที่ซีอีโอเพื่อเริ่มแผนการค้นหาความจริงเกี่ยวกับการตายของแม่นภาที่เขาเตรียมไว้มานานเสียที เขารู้ว่าในฐานะว่าที่ซีอีโอ ไม่มีใครหน้าไหนในที่ประชุมจะกล้าคัดค้านไอเดียของเขาแน่ 

เขากดหมายเลขเลขาส่วนตัว ก่อนยกมือถือขึ้นทาบหู "เคนจิ จองตั๋วเครื่องบินไปไทยให้ที" 

"วันไหนครับคุณการันต์" เสียงเคนจิดังมาตามสาย

"วันเสาร์นี้" การันต์ตอบเสียงเรียบก่อนตัดสาย เขาทอดสายตามองไกลๆ ผ่านหน้าต่างอีกครั้ง ความคิดล่องลอยไปไกลถึงสถานที่ที่เขาเองเคยได้ยินเพียงแค่ชื่อ.. "เกาะกำพัน"

-- จบตอน --
*หมายเหตุ: ลงตอนตัวอย่างให้อ่านค่ะ จะลงให้ลองอ่านประมาณ 4-5 ตอน นะคะ 🥹 นิยายเรื่องนี้เขียนจบแล้วมีวางขายในรูปแบบ ebook บน Meb ค่ะ สนใจอ่านทั้งเล่ม สามารถอุดหนุนงานเขียนกันได้ที่ลิงก์นี้ https://www.mebmarket.com/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NzoiNjM3NjgzNCI7czo3OiJib29rX2lkIjtzOjY6IjMzMTMzNyI7fQ



แต่งโดย "ณ เสียงฝน"
📚ติดตามกันไว้ เพื่ออ่านตอนต่อๆ ไป ✅️

ℹ️ ไม่อนุญาตให้นำไปเผยแพร่ เปลี่ยนแปลง ดัดแปลง ทำซ้ำ ส่วนหนึ่งส่วนใดหรือทั้งหมดโดยไม่ได้รับอนุญาตจากผู้เขียนเป็นลายลักษณ์อักษร
#tiktok #tiktokviral #เรื่องสั้น #หลอน #น่ากลัว #ผี #เรื่องเล่า #หักมุม #สยองขวัญ  #เรื่องผี