ไม่รักแต่คิดถึง

ชีวิตบางช่วงที่เกี่ยวกัน เราได้แลกเปลี่ยนซึ่งความฝัน...

เคยคิดถึงอะไรซักอย่างหรือใครซักคนไหมครับ อยู่ๆก็คิดขึ้นมาได้ ความทรงจำยุ่งเหยิงในสมองเวิ้งว่างหยิบยื่นความน่าสนใจเล็กๆจากความฝันอันล่องลอย

ในขณะที่โลกใบนี้ยังหมุนไปเรื่อยๆ หมุนรอบตัวเองให้แต่ละด้านหาแสงสว่างเหมือนไก่ย่างที่หมุนอยู่บนปลายไม้ ให้ทุกส่วนได้รับความอบอุ่นอย่างทั่วถึง หมุนรอบตัวเองไปด้วยโคจรรอบดาวฤกษ์ศูนย์กลางแห่งระบบสุริยะไปพร้อมๆกัน ติดตามดวงอาทิตย์สุกปลั่งที่พาทุกสิ่งทุกอย่างในความรับผิดชอบเดินทางสู่จักรวาลอันกว้างใหญ่ที่เคลื่อนไปแม้จะไม่มีใครมองเห็น

บางสิ่งบางอย่างคล้ายหยุดนิ่งอยู่ได้ท่ามกลางความเคลื่อนไหวอันสับสนและสลับซับซ้อนของวัฏฏวน มีทั้งตั้งใจให้หยุด ใช้ความสงบสยบความวุ่นวาย และมีทั้งหยุดเอง หยุดเฉยๆ หยุดเอาดื้อๆ หยุดในขณะที่ควรไปต่อ หยุดเพื่อจะกลายเป็นความล้าหลังเพราะโลกทั้งใบกำลังก้าวไปข้างหน้าและไม่ได้หยุดรอ โลกเป็นไปด้วยอาการอย่างนี้มาตลอด คือเป็นของมันอย่างนั้น จะเป็นอย่างอื่นไปมิได้ เคยเป็นมาอย่างนี้ กำลังเป็นอยู่ และจะเป็นอย่างนี้ในโอกาสต่อๆไป

ผมบังเอิญให้ต้องทำเวลาอันมีค่าของชีวิตสั้นๆหายไปอีก ชีวิตที่เคยยากอยู่แล้วกลายเป็นขยายความยากเพิ่มขึ้นจนบดบังทางออกให้ขยับห่างออกไปจนไกลลิบ ปรกติวิสัยของผมเองเป็นคนกึ่งๆวิกลจริตอยู่แล้ว ใช้ชีวิตตามปรกติด้วยความไม่ปรกติ เมื่อมีปัจจัยในเชิงลบเพิ่มเข้ามา ก็เหมือนชีวิตโทรมๆถูกผลักดันไปสู่ความตาย

ปรกติผมเองไม่ค่อยได้ใช้มีดอีเหน็บนะครับ คือถนัดมีดที่แนวคมตรงหรือโค้งในลักษณะนูนออก หรืองอนกลับด้านหลัง แต่มีดอีเหน็บมีสันฐานไปทางเว้าและแนวคมงุ้มลงด้านหน้า เรียกว่าค่อนข้างต่างกันหรือไปกันคนละทาง ไม่ค่อยได้ใช้ ถ้าเทียบกับมีดแบบอื่นๆอย่างมีดสับหรือมีดสแกนดิเนเวียนแล้ว ผมให้ความรักหรือคุ้นเคยกับมีดอย่างหลังๆนี่มากกว่า แต่ก็คิดถึงมีดอีเหน็บอยู่เสมอ

ตั้งแต่เด็ก ผมรู้จักมีดอีเหน็บหรือมีดลุงแป๊ะ นิลใส ผ่านหนังสือชีวิตกลางแจ้งของลุงเพี้ยน พุ่มชะมวง ลุงเพี้ยนชอบมีดอีเหน็บมาก มากถึงขนาดเรียกว่าคลั่งไคล้ หรือบ้ามีดอีเหน็บ ผมก็เลยชอบไปด้วย ชอบมาตั้งแต่นั้นจนถึงบัดนี้ ผมยังอ่านหนังสือเล่มนั้นอยู่เสมอๆ ความทรงจำในวัยเด็ก ถูกเก็บซ่อนไว้ตามหน้าหนังสือเก่าๆบางๆผุๆพังๆตามกาลเวลาไม่ต่างจากสายตาและหัวใจของคนที่กำลังมองดูมัน

ทุกวันนี้วงการมีดอีเหน็บเฟื่องฟูรุ่งเรืองกว่ายุคไหนๆ ช่างมีดมือดีจัดสร้างมีดชั้นดีออกมามากมายนักสะสมและคนใช้งาน กระแสนิยมแผ่ออกไปในวงกว้างทั้งในบ้านเราและต่างประเทศ ผู้คนร่ำร้องใฝ่หามีดที่เป็นหน้าเป็นตาเป็นตัวแทนของมีดไทย

คนเล่นมีดอีเหน็บมีอยู่ทุกซอกทุกมุมของวงการมีด แต่จะมีใครซักกี่คนที่รู้เรื่องราวความเป็นมาบางอย่าง เป็นหมุดหมายที่ปักหรือเขียนชื่อของมันลงไปในประวัติศาสตร์ เป็นสถิติที่ไม่มีวันจะถูกทำลาย

ลองถามและตอบตัวเองว่าท่านรู้จักมีดเหน็บหรือมีดอีเหน็บหุบกระทิงไหมครับ ? ท่านรู้จักช่างตีเหล็กที่ชื่อว่าลุงแป๊ะ หรือแป๊ะ นิลใส รึเปล่า ? ท่านรู้จักนักเขียนที่นามปากกาว่าเพี้ยน พุ่มชะมวง หรือคุณเธียรชัย ลาภานันต์ไหมครับ หรืออย่างน้อยคือท่านรู้จักนิตยสารหรือหนังสือที่ชื่อชีวิตกลางแจ้งไหม

ผมเองรู้จักดีและเชื่อว่ายังมีหลายท่านที่รู้จักบุคคลและเรื่องราวเหล่านี้เช่นกัน ว่ากันว่ามีดอีเหน็บมีที่มาจากยุคอยุธยาจะตอนต้นหรือตอนปลายก็ไม่รู้แหละครับแต่มันก็เก่าขนาดนั้น แต่ยังมีช่วงประวัติศาสตร์ที่อายุน้อยกว่าแต่ชัดเจนและจับต้องได้มีพยานวัตถุ พยานบุคคล พยานแวดล้อม อยู่ในช่วง
อายุของเรา ผมเองแทบไม่ทันยุคนั้นแต่เชื่อว่าหลายท่านที่ทันก็มีอยู่จริง เรื่องราวที่ผ่านมาจากที่ถูกบันทึกไว้ก็ราวๆสี่สิบปี บางส่วนก็เกิดขึ้นก่อนหน้านั้นและถูกเติมเต็มให้ยิ่งขึ้นไปหลังจากนั้นอีกหลายครั้งหลายปี

ตอนนี้บางสิ่งบางอย่างหรือบางคนบางท่านที่ร่วมอยู่ในเหตุการณ์ก็ผ่านวันเวลาไปแล้ว กลายเป็นประวัติศาสตร์สีจางๆเลือนลางต่อการรับรู้ของผู้คน เป็นฝุ่นในสายลม รอให้กระแสสังคมหรือวัตถุนิยมที่ทรงพลังกว่ามาปัดเป่าให้กระจายหายไป ฝุ่นในสายลม ทุกสิ่งกลายเป็นฝุ่นในสายลมไปแล้ว

เหมือนหยดน้ำเล็กๆในมหาสมุทรกว้างไกลไร้ขอบเขต หนึ่งภพชาติหนึ่งจิตวิญญาณแหวกว่ายข้ามห้วงมหรรณพ บรรเลงบทเพลงเดิมๆที่ทุกคนคุ้นเคย ธรรมชาติร่ำร้องโหยหาหรือทัดทานพวกเรา บางสิ่งควรทำ บางสิ่งไม่ควรทำ บางสิ่งไม่ควรทำอย่างยิ่ง ทำไมเราถึงทำสิ่งที่ไม่ควรทำ และทำไมสิ่งที่ควรทำบางครั้งถูกขวางกั้นด้วยกฎเกณฑ์ธรรมดาๆ สิ่งที่เราทำทั้งหมด สิ่งที่เราสร้างสรรขึ้นมา ทุกอย่างสลายร่วงลงไปสู่ผืนดิน แม้เราไม่อยากเห็นหรือต้านทานจนสุดกำลัง

ทุกจุดเริ่มต้นทอดยาวไปสู่จุดสิ้นสุดเสมอ ทุกการค้นคิด ทุกพลังสร้างสรรค์ ทุกอารยธรรม ทุกวัตถุธาตุ ทุกมโนวิญญาณธาตุ แหวกว่ายดิ้นรนเพื่อไปถึงจุดสุดท้าย เราเริ่มก้าวแรกที่ไหนอาจจะจำไม่ได้แต่ก้าวสุดท้ายคนที่หยุดมองดูก็จะเห็น เห็นรอยทางที่เดินมา เห็นสิ่งดีงาม เห็นความรัก ความปรารถนาดีต่อสรรพสิ่งก่อนที่ทุกอย่างจะกลายเป็นฝุ่น เป็นผงฝุ่นในสายลม

ฝุ่นในสายลม ละอองฝุ่นในสายลม ทุกๆสิ่งคือผงฝุ่นในสายลม
Dust in the wind , everything is dust in the wind.

ทำใจให้ว่างๆ ยิ้มให้กับทุกสิ่งทุกอย่างที่มีอยู่ แล้วปล่อยให้ความคิดถึงทำงานของมัน