ครึ่งหนึ่งของชีวิต

โลกใบใหญ่ที่เรารู้จัก ถ้าเล็กลงครึ่งนึงจะเป็นยังไง หรือโลกใบเดิมยังอยู่เหมือนเดิม แต่เราเองที่เล็กลง โลกจะคงกว้างใหญ่เหมือนเดิมไหม หัวใจเราจะเท่าเก่าหรือเปล่า หรือเราจะรักกันมากขึ้นหรือน้อยลง หรือไม่มากขึ้นไม่น้อยลง

มีดอีเหน็บขนาดมาตรฐาน คือที่มีใช้ๆกันอยู่ ส่วนมากแล้วก็ยาว 11 นิ้วนะครับ ถ้ายาวกว่านั้นก็คงมีบ้าง แต่ถ้าสั้นกว่า 9 นิ้ว ก็ดูเหมือนจะเป็นมีดอีเหน็บขนาดสั้น แต่เล่มนี้ลดลงไปอีกครับ เหลือแค่ 6 1/2 นิ้ว หรือหกนิ้วครึ่ง หน้าตาก็ยังเป็นมีดอีเหน็บอยู่เหมือนเดิม แต่โลกใบเดิมของมันเปลี่ยนไป บางทีอาจจะรวมไปถึงโลกของเรา ชีวิตของเรา หัวใจของเราด้วยก็ได้

มีดอีเหน็บอยู่คู่กับวิถีชีวิตไทยๆ โดยเฉพาะชีวิตแบบเกษตรหรือบ้านทุ่งมายาวนาน นานแค่ไหน ผมว่ามันก็ตั้งแต่มีดอีเหน็บเล่มแรกถูกคิดค้นขึ้นมาโดยใครซักคนบนแผ่นดินนี้นี่แหละ มันถูกใช้งานเรื่อยมาจนกระทั่งถึงยุคของเรา ได้รับบางสิ่งบางอย่างจากผู้มาก่อน และหนึ่งในนั้นก็คือมีดอีเหน็บ

มีดอีเหน็บยังอยู่ คนไทยก็ยังอยู่ ไม่ได้หายไปไหน แต่วิถีชีวิตของคนไทยหรือคนที่ไหนๆก็ไม่เหมือนเดิม บางทีการจะหิ้วมีดขนาด 11 นิ้วไปไหนมาไหนด้วยก็เป็นการลำบาก อาจจะเป็นเป้าสายตาให้ผู้ไม่ประสงค์ดีอีกต่างหาก และชีวิตของคนในสมัยนี้ก็เปลี่ยนไป การท่องเที่ยวไปในป่ากว้างคิดว่าคงหมดโอกาสแล้ว อย่างใกล้เคียงที่สุดก็คือการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์หรือการเที่ยวป่าที่ทางราชการจัดไว้ให้ ตามเขตอุทยานต่างๆแบบที่เราๆเห็นกันนั่นแหละ

มีดพกยังชีพขนาด 4 - 6 นิ้วก็เพียงพอสำหรับรองรับงานแบบนี้ได้ ผมเองใช้ชีวิตอยู่ใต้ต้นไม้ ใช้มีดใบยาว 5 นิ้ว ทำงานมาหลายปี ก็สรุปได้ว่า ถ้าเราไม่ได้เข้าป่าเป็นอาชีพ คือไปหาของของป่าหรือไปทำไร่ไถนา มีดเดินป่าขนาดเล็กหรือขนาดกลาง ใบมีดยาว 4 -5 นิ้วก็พอเพียงสำหรับการเป็นเครื่องมือดำรงชีวิตในป่าและช่วยพาเราออกจากป่ากลับมาหามีดขนาดยาวที่บ้านได้

เล่มนี้ถึงเป็นมีดขนาดเล็ก แต่ก็ผลิตในแนวคิดของมีดเดินป่า คือมันจะรองรับงานทุกงานที่เราต้องทำในป่า ทำให้ชีวิตน้อยๆอยู่ได้ในป่ากว้างด้วยมีดเล็กๆเล่มเดียว จริงๆแล้วจะออกแบบให้เหล์อใบมีดแค่ห้านิ้วครึ่ง แต่มันจะกลายเป็นมีดแล่ซะมากกว่ามีดเดินป่า ก็เลยต้องเหลือแค่นี้แหละ ยังคงความเป็นมีดอีเหน็บอยู่ทุกอณู แต่ลดลงครึ่งหนึ่ง สำหรับชีวิตเบาๆ วันเบาๆ

ลดลงแค่ขนาด แต่สเปกหรือมาตรฐานในการผลิตยังครบถ้วนเต็มเปี่ยม

ผมใช้ชีวิตมาคงมากกว่าครึ่งแล้ว เอิ้ก เอิ้ก ไม่แน่ใจว่ายังเหลือเท่าไหร่ แต่ก็ดีใจที่มันยังเหลือ น้ำครึ่งแก้ว ไก่ย่างครึ่งตัว เราจะเสียใจที่มันเหลือครึ่งตัวหรือเสียดายครึ่งตัวที่มันหายไป อยู่กับปัจจุบัน มีความสุขกับสิ่งที่มี ไก่ครึ่งตัวก็ยังกินได้ น้ำครึ่งแก้วก็ดีกว่าไม่มีน้ำ มีกะตังค์ 1,000 บาทก็ดีกว่ามี 500 หรือมี 500 ก็ดีกว่ามี 250 หรือดีกว่าไม่มีเลย ถ้าไม่มีสิ่งที่ชอบ ก็ชอบสิ่งที่มี ไม่มีไก่ย่างตัวนึงก็คิดว่าไก่ย่างครึ่งตัวก็ยังดี ชีวิตที่เหลือแค่ครึ่ง หรือใช้ได้เพียงครึ่งเดียว ก็ดีกว่าชีวิตที่พบจุดสิ้นสุดของมันแล้ว

หายใจให้เต็มปอดถึงแม้จะผ่านรูจมูกได้แค่ข้างเดียว ใช้ชีวิตให้เต็มที่ถึงมันจะเหลือแค่ครึ่งเดียวหรือน้อยกว่านั้น สัมผัสความงามของโลกใบนี้ รับรู้คุณค่าของมันด้วยหัวใจที่เต็มเปี่ยม มอบความรักที่ปราณีตที่สุดเท่าที่จะให้กับสรรพสิ่งได้ ถึงชีวิตจะเหลือเพียงครึ่งเดียว แต่ความรักจะเติมทุกสิ่งทุกอย่างให้เต็ม

ชีวิตเป็นสิ่งสวยงาม ดีใจกับการมีชีวิตและศรัทธาในการดำรงอยู่ เก็บเกี่ยวช่วงเวลาแสนสุขที่ความทุกข์เปิดโอกาสให้ ฝากเอาไว้ในรอยยิ้ม เข้มแข็งอดทนและกระตือรือร้นกับการรักษามันไว้ให้ยาวนานที่สุด แบ่งปันความรักให้สิ่งรอบข้าง ซึมซับและแสดงผลในมุมมองของความดีงาม รักชีวิตและสิ่งที่มีความหมายต่อชีวิต การรักษาชีวิตเอาไว้ได้ในแต่ละช่วงเวลาก็เป็นความสุข

ถึงบางทีมันจะโหดร้ายไปหน่อยก็ตาม