คือเรามักจะชอบบอกแม่ว่าเราชอบกินปลาเผามากๆ
และอยากกินปลาราดน้ำพริกฝีมือแม่อีกเพราะนานๆทีแม่ถึงทำให้กิน
จนแม่บอกกับเราว่าได้เดี๋ยวตอนเย็นพรุ่งนี้จะทำให้กิน
กินหลังเลิกเรียนตอนนั้นเราก็ดีใจมากๆและพอวันรุ่นขึ้นเราก็จดจ่อรอเวลารีบกลับบ้าน
เพื่อที่จะได้กินปลาราดน้ำพริกฝีมือแม่
เมื่อกลับถึงบ้านเราก็รีบวิ่งไปหาแม่แล้วถามว่า“ทำปลาราดน้ำพริกรึยัง?
ตอนนั้นเราดีใจมากๆยังไงก็คิดไว้แล้วว่า ทำแล้วแน่ๆไม่ก็ช่วยกันทำพร้อมกัน
แต่แม่ตอบกลับเราว่า“ไม่ๆไม่ทำแล้ววันนี้
แม่พึ่งพาลุงแกออกจากโรงพยาบาล ก้นยังไม่ได้แตะเก้าอี้เลยด้วยซ้ำ กินแกงส้มไป”
ไม่เอากินแกงจนเบื่อแล้ว อยากกินปลาราดน้ำพริก
แม่เราก็โมโหแล้วตะคอกใส่เรา
ตอนนั้นจากอารมณ์ดีกลับเริ่มมีน้ำตามาคลอที่เบ้า
เราก็คิดกับตัวเองนะว่าเรื่องแค่นี้ทำไมถึงยังร้องไห้ได้อีก
โครตปัญญาอ่อนเลยว่ะ
ระหว่างที่เราคิดอย่างนั้นเราก็รีบวิ่งเข้าห้องและไปปล่อยโฮใส่ตุ๊กตาเน่าตัวโปรด
เรายังสับสนในตัวเองว่าใครผิดจึงตั้งกระทู้นี้มาถาม รบกวนข้อความคิดเห็นหน่อยค่ะ🙇‍♀️


เรียบเรียงให้อ่านได้ง่ายขึ้น และแก้ไขคำผิด