ตอนนี้ผมคิดมากเเละเสียใจมากๆในเรื่องจินตนาการเพราะมันสร้างความสุขให้ผมเเต่มันทำให้ผมไม่มีสมาธิไม่มีสติเช่นกันผมปรึษาเเม่เเล้วเเม่บอกให้นั่งสมาธิเพื่อที่จะลืมมันไปซะเพราะจินตนาการมันทำร้ายชีวิตผม ผมจินตนาการตั้งเเต่เด็กๆจนวันนึงมันทำร้ายผมทำให้ผมไม่ตั้งใจเรียนไม่ได้ใช้ชีวิตผมไม่มีเพื่ิอนผมเรียนจบ ม.3 เเต่ไม่มีวุฒิ(เพราะไม่เเก้ ร/0/ ผมรู้ดีสักวันนึงผมต้องเสียจนตนาการที่มันทำให้ผมมีความสุขได้ ผมนั่งคิดไปทำใจไปร้องไห้ไปผมไม่อยากเสียมันไปจริงๆ ผมไม่ได้จินตนาการจนไม่ยอมรับความจริง ผมรู้มันเเค่สิ่งที่ผมสร้างมาเเต่ผมเสียมันไปไม่ได้จะให้มูฟออนก็ทำใจยากมากๆ สิ่งที่ผมคิดมันสนุกมันมีความสุขผมอยากรู้วิธีเเก้คับ จินตนาการให้น้อยลงหรือทำอะไร จะให้หยุดจริงๆผมต้องเสียใจมากเเน่ๆ ผมอยู่โลกความเป็นจริงมันไม่มีความสุขเลยมันน่าเบื่อมากๆเลยคับ
  

ปล.มันร้องไห้หลายรอบมากที่รู้ว่าต้องเสียมันไปสักวันเเละก็เกิดอาการคิดมาก คิดเรื่องอนาคตไม่อยู่กับปัจจุบันคิดว่าเเม่ตายบ้างบวชบ้างคิดไปเรื่อยไม่มีเพื่อนมีเเค่เเม่กับพ่อเเล้วหมอนที่ผมกอดผมรักอยู่เสมอ