สวัสดีค่ะตอนนี้เราอยู่ม.2เป็นเด็กที่คิดมากสุดๆคิดมากเเบบที่ว่าจินตนาการจนตัวเองร้องไห่ได้เลยค่ะเเละยังเเคร์คนอื่นมากๆอีกด้วยกลัวโดนทิ้งกลัวเป็นโรคร้ายกลัวนั่นกลัวนี่ไปหมดทุกเรื่อง เช่นตอนที่เพื่อนอ่านเเชทช้า/ตอบห้วนๆเราจะจินตนาการไปหมดทุกเรื่องจนร้องไห้ทั้งที่เพื่อนไม่ได้เป็นอะไร เรารู้สึกรำคาญตัวเองมากๆ จนอยากไปพบจิตเเพทย์เเต่ครอบครัวบอกว่าเราไม่ได้เป็นอะไรเเค่ให้เลิกคิดมากเเล้วออกกำลังกายเยอะๆ เราก็ลองทำทุกวิธีเเล้วพยายามไม่คิดหรือถ้าตอนเราคิดเราก็จะไปออกกำลังกาย,นั่งสมาธิไม่ก็ดูหนังฟังเพลงเพื่อให้ลืมมันไปเเต่เราก็ทำไม่ได้อยู่ดีอยากสอบถามว่าเราในวัยนี้ถือเป็นเรื่องปกติมั้ยคะเเล้วมีวิธีเเก้ดีๆเเนะนำไหมคะ