ที่ตั้งหัวข้อแบบนี้ไม่ใช่เกลียดแม่นะคะ แค่ไม่เข้าใจว่าทำไมเขาดูไม่อยากรับผิดชอบเลย หนูอายุ17 มีน้องชาย และน้องสาว น้องสาวอยู่กับญาติอีกจังหวัดนึง คือแม่ชอบเปลี่ยนงานบ่อย ซึ่งการเงินที่บ้านก็ไม่ดีอยู่แล้ว เดือนนึงฝากมา1000-2000 มันไม่พอ หนูอยู่กับตาและน้องชายที่ต่างจังหวัดมันไม่พอจริงๆ หนูก็ใช้เงินกยศ.ที่กู้มา มันก็ไม่พอทุกอย่างมันต้องซื้อ แล้วยิ่งเดือนไหนเขาเปลี่ยนงานก็ฝากให้ไม่ถึงพัน  พอบอกเขาว่าเงินหมดไม่มีเงินซื้อข้าวมาหุง เขาก็อ่านเฉยๆไม่ตอบอะไร ทุกอย่างมันต้องตกมาที่เรา ไปขอบ้านข้างๆบ้าง รับจ้างเขียนงานบ้าง 

แค่อยากเป็นเหมือนเด็กคนอื่น ที่แค่ตื่นเช้ามา ไปเรียน กลับมาตอนเย็นมีข้าวกับข้าวให้กิน ไม่อยากมาคิดเรื่องเงินว่าวันนี้ซื้ออะไรได้บ้าง ถ้าซื้อข้าวที่รร.กิน กลับบ้านจะมีเงินซื้อข้าวสารไหม 

อยากรู้ว่าจะพูดกับแม่ยังไงดี