ก่อนอื่นผมต้องบอกว่าผมเป็นทหารอยู่ที่สระบุรี ผลัด2/66. เขียนเมื่อวันที่20/11/66 พลฯ.สหรัฐ ย.
วันนี้เป็นวันที่ต้องเยี่ยมญาติ โดยที่ญาติทุกคนต้องมาเยี่ยมลูกหลานของท่านว่าอยู่สุขสบายดีกันรึป่าว โดนตอนเช้าผมตื่นนอนมาอย่างแรกที่ต้องทำคือ การเก็บมุ้งและพับที่นอนให้เป็นระเบียบ แล้วพวกผมก็จะพากันมาออกกำลังกายหรือVT. ตั้งแต่ตี5.30ถึง6.00นู้นแหละ จากนั้นพวกผมจึงได้พากันมาอาบน้ำและแต่งตัวให้เสร็จเรียบร้อย เพื่อทำบริเวรรับผิดชอบ การอาบน้ำของพวกผมนั้นเราจะอาบรวมกันโดยไม่ใส่อะไรกันเลย55+ อาบกันแบบนี้ทุกวันจนเป็นเรื่องปกติ และหลังจากนั้นก็ต้องไปเตรียมตัวกินข้าวที่โรงเลี้ยง ก่อนจะกินข้าวต้องโดนครูฝึกแดกทุกวันจนเป็นเรื่องปกติ555+ แต่สำหรับผมก็ดีนะเพราะจะได้มีระเบียบวินัยกันมาขึ้น แล้วเมื่อรับประทานอาหารเสร็จก็เตรียมตัวในการเยี่ยมญาติ และแล้วเวลาก็มาถึงในการเยี่ยมญาติ พวกผมนั่งรวมกันที่ห้องประชุม ญาติของทหารก็เริ่มทะยอยกันเข้ามาเรียกตัวทหารใหม่ไปกินข้าวพูดคุยกับพ่อ แม่ พี่น้องที่มาเยี่ยม แต่ของผมไม่มีญาติาาแม้แต่คนเดียว เพราะผมไม่รู้จะบอกใครให้มาเยี่ยมผมในวันนั้น(ช่วงนั้นทะเลาะกับคนที่บ้านหนักเป็นปี) ได้แต่นั่งมองคนที่มีญาติมาเยี่ยม555+ พอเห็นแบบนั้นผมก็รู้สึกใจหายและวังเวงมากๆ เหมือนโลกนี้ใจร้ายกับเรามากๆ ตอนนั้นน้ำตาผมถึงกับซึม แต่ก็เก็บไว้แค่คนเดียวเพราะไม่อยากให้ใครเห็น แต่ผมก็ผ่านมาได้ก็มีแค่นี้แหละ สุดท้ายนี้ผมก็อยากเป็นกำลังใจให้ทหารทุกคนที่ญาติไม่มาเยี่ยม อย่าไปคิดอะไรมาก อย่างน้อยคุณก็มีเพื่อนๆของคุณอยู่ข้างกายเสมอ 😃😃✌️✌️
(อยากจะบอกทุกคนเรื่องนี้ยังมีอีก ไว้มาเล่าใหม่นะครับ)
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านครับ
การเยี่ยมญาติของทหารใหม่(ฉบับคนไม่มีญาติ)ความรู้สึกจะเป็นยังไง
วันนี้เป็นวันที่ต้องเยี่ยมญาติ โดยที่ญาติทุกคนต้องมาเยี่ยมลูกหลานของท่านว่าอยู่สุขสบายดีกันรึป่าว โดนตอนเช้าผมตื่นนอนมาอย่างแรกที่ต้องทำคือ การเก็บมุ้งและพับที่นอนให้เป็นระเบียบ แล้วพวกผมก็จะพากันมาออกกำลังกายหรือVT. ตั้งแต่ตี5.30ถึง6.00นู้นแหละ จากนั้นพวกผมจึงได้พากันมาอาบน้ำและแต่งตัวให้เสร็จเรียบร้อย เพื่อทำบริเวรรับผิดชอบ การอาบน้ำของพวกผมนั้นเราจะอาบรวมกันโดยไม่ใส่อะไรกันเลย55+ อาบกันแบบนี้ทุกวันจนเป็นเรื่องปกติ และหลังจากนั้นก็ต้องไปเตรียมตัวกินข้าวที่โรงเลี้ยง ก่อนจะกินข้าวต้องโดนครูฝึกแดกทุกวันจนเป็นเรื่องปกติ555+ แต่สำหรับผมก็ดีนะเพราะจะได้มีระเบียบวินัยกันมาขึ้น แล้วเมื่อรับประทานอาหารเสร็จก็เตรียมตัวในการเยี่ยมญาติ และแล้วเวลาก็มาถึงในการเยี่ยมญาติ พวกผมนั่งรวมกันที่ห้องประชุม ญาติของทหารก็เริ่มทะยอยกันเข้ามาเรียกตัวทหารใหม่ไปกินข้าวพูดคุยกับพ่อ แม่ พี่น้องที่มาเยี่ยม แต่ของผมไม่มีญาติาาแม้แต่คนเดียว เพราะผมไม่รู้จะบอกใครให้มาเยี่ยมผมในวันนั้น(ช่วงนั้นทะเลาะกับคนที่บ้านหนักเป็นปี) ได้แต่นั่งมองคนที่มีญาติมาเยี่ยม555+ พอเห็นแบบนั้นผมก็รู้สึกใจหายและวังเวงมากๆ เหมือนโลกนี้ใจร้ายกับเรามากๆ ตอนนั้นน้ำตาผมถึงกับซึม แต่ก็เก็บไว้แค่คนเดียวเพราะไม่อยากให้ใครเห็น แต่ผมก็ผ่านมาได้ก็มีแค่นี้แหละ สุดท้ายนี้ผมก็อยากเป็นกำลังใจให้ทหารทุกคนที่ญาติไม่มาเยี่ยม อย่าไปคิดอะไรมาก อย่างน้อยคุณก็มีเพื่อนๆของคุณอยู่ข้างกายเสมอ 😃😃✌️✌️
(อยากจะบอกทุกคนเรื่องนี้ยังมีอีก ไว้มาเล่าใหม่นะครับ)
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านครับ