โดนคุกคาม… ไม่ใช่เรื่องที่ไกลตัว

(กระทู้นี้เป็นการเล่าประสบการณ์ที่พบเจอจากตัวเราเองนะคะ โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านนะคะ) อมยิ้ม01
(อาจจะเรียบเรียงอะไรงงๆยังไงก็ขอโทษด้วยนะคะ)

เราเป็นแค่เด็ก 15 หน้าตาธรรมดาคนหนึ่ง ไม่ได้สวย แต่งตัวธรรมดา ไม่ได้เด่นอะไรยังไงเลยค่ะ
แต่สิ่งที่เราคิดว่ามันเป็นเรื่องไกลตัวเนี่ย ดันใกล้ตัวมากเลยค่ะ
เราได้พบเจอมันถึง 4 ครั้งเลยค่ะ จนมันทำให้เราหวาดระแวงไปเลยค่ะ

ครั้งแรกที่เราได้เจอเนี่ย ตอนนั้นเราน่าจะอยู่อนุบาล 1-2 นี้แหละค่ะ ซึ่งในรร.เราเนี่ย จะมีเวลาให้นอนพักกลางวัน ตอนนั้นทุกอย่างก็ปกติค่ะ
แต่พอเราเริ่มนอนได้ไม่นานเท่าไหร่(เราหลับยากค่ะ) แต่ครูที่คุมห้องเราก็ได้ออกไปทำอะไรนี่แหละค่ะ
อยู่ๆก็มีเพื่อนผช.คนนึงค่ะมาขึ้นคร่อมเราค่ะ (ทุกคนจะนอนในห้องเดียวกันค่ะ) ซึ่งตอนนั้นเพื่อนในห้องทุกคนก็ลุกขึ้นมาดูค่ะ
เราจำได้ดีเลยค่ะ ว่าเด็กผช.คนนั้นมาคร่อมเราและพูดว่า กูจะขมขื่น อะไรประมาณนี้ค่ะ ตอนนั้นเราทำอะไรไม่ถูกเลยค่ะ
ถึงเราจะเคยเรียนมวยมาก็ตาม แต่อย่าลืมว่าตอนนั้นเราแค่ 5-6 ขวบเอง เราก็พยายามขัดขืนค่ะ มันก็อยู่แบบนั้นไปซักพัก จนครูเข้ามาค่ะ
และมาจับแยก ตอนนั้นเราร้องไห้โฮรเลยค่ะ ซึ่งครูก็คิดว่าเป็นการทำร้ายร่างกายกัน และครูก็ได้คุยกับผู้ปกครองเราด้วยค่ะ
แต่สุดท้ายเรื่องก็มาจบที่ "เด็กมันก็เล่นตามประสามัน" เหตุการณ์หลังจากนั้นคนในห้องพูดถึงว่าเราโดนข่มขืน เอาไปล้อบ้าง เอาไปแซวบ้าง เราอายมากเลยค่ะ ตอนนั้นเราไม่เข้าใจเลยว่าทำไมเราถึงโดนล้อ มันก็เป็นแบบนั้นแต่น้อยลงเรื่อยๆจนจบ ป.6 ค่ะ

ครั้งที่ 2 ก็เกิดขึ้นไม่นานเลยค่ะ ตอนเราอยู่ ม.2 อายุ 14 ช่วงนั้นเราเป็นเด็กกิจกรรมค่ะ ซ้อมกิจกรรมเลิกเย็นมากค่ะ กลับก็เกือบจะ 6 โมงเย็นแล้ว เรากลับบ้านโดยการขึ้นรถเมล์ค่ะ ซึ่งตอนนั้นมันก็ปกติเลยค่ะ คนเยอะเต็มทุกที่นั่ง แต่ก็มีคนยืนแค่ไม่กี่คนเองค่ะ มันไม่ได้แออัดอะไรเลย ทีแรกเราขึ้นมาเราก็ยืนค่ะ เพราะที่นั่งมันเต็ม จนมีลุงคนนึง สะกิดให้เราไปนั่งตรงที่ที่มีคนลุกไปพอดี จริงๆเขาสะกิดอีกคนนึงก่อนแล้วแต่เขาไม่นั่งค่ะ เราก็เลยไปนั่งค่ะเพราะปวดขา โดยที่มีลุงคนนั้นอ่ะค่ะยืนอยู่ข้างเรา ก็ไม่ได้มีไรค่ะ พอผ่านมาซักพักเราก็รู้สึกว่าทำไมลุงคนนั้นถึงยืนชิดเราจัง ทั้งที่รถเมล์พื้นที่ว่างมันเยอะมาก ไม่ได้แออัดจนต้องเบียดกันเลย เรารู้สึกว่าเขาเอาตรงนั้นอ่ะค่ะ (ของลับ) มาถูไหล่เรา ทีแรกเราก็ไม่ได้คิดอะไรค่ะ คิดว่าคิดไปเอง จนมันติดต่อกันแบบมันไม่ใช่แล้วอ่ะค่ะ เราคิดว่าเราโดนคุกคามแน่ๆ แต่ตอนนั้นเรากลัวค่ะ น้ำตาคลอเบ้า ไม่กล้าหันไปเพราะกลัวว่าหันไปแล้วมันจะเจอ(ของลับ) เราได้แต่มองออกไปทางหน้าต่างรถเมล์และคิดว่าเมื่อไหร่จะถึงป้ายเราซักที พอใกล้ถึงป้ายเราเราก็รีบลุกเลยค่ะ เหมือนลุงคนนั้นจะตกใจด้วย สะดุ้งและรีบถอยเลยค่ะ จริงๆเราไม่ได้กลับคนเดียวนะคะ มีรุ่นน้อง2คน เพื่อนผช.อีก1คน แต่เราไม่กล้าที่จะทำอะไรเลยค่ะ รุ่นน้องกับเพื่อนเราก็ยืนหันหลังไม่ได้หันมาทางเรา พอเราลุกไป รุ่นน้อง2คนนั้นก็ลงป้ายเดียวกับเราพอดี เราก็เล่าให้ฟังค่ะว่า ผช.คนนั้นนะ ทำอะไรกับเรา กลายเป็นว่ารุ่นน้อง2คนนั้นก็ขำค่ะ เราไม่รู้เลยว่ามันตลกอะไร
น้องเขาก็พูดmake fun เราก็นิ่งๆไปเลยค่ะ แต่เราจำหน้าเขาได้แม่นเลยค่ะ ใส่แว่นตาทรงไหน ใส่แมส หุ่นยังไง สะพายกระเป๋าเป้ ใส่หมวกแบบไหน จำได้แม่นเลยค่ะ พอเรากำลังเดินเข้าซอยเราก็โทรไปเล่าให้พี่ฟังค่ะ เราเล่าไปก็เสียงสั่นไป พยายามเล่าแบบว่าเราไม่เป็นอะไร แต่เป็นมากค่ะ

ต่อมาครั้งที่ 3 ค่ะ เราอยู่ ม.2 กลุ่มตอนเราทำกิจกรรมค่ะ มีรุ่นพี่คนนึงเหมือนเป็นโรคจิตสักอย่าง ชอบแอบถ่ายใต้กระโปรงค่ะ ชอบมาแต่เนื้อต้องตัวแบบที่เราขนลุกเลยค่ะ ซึ่งรอบนี้ไม่ได้โดนแค่เราคนเดียวค่ะ เพื่อนๆในกลุ่มก็โดนกันเยอะมากๆ แถมหนักกว่าเราด้วยค่ะเช่น โดนปลดตะขอเสื้อใน มาจับๆตรงใกล้หน้าอก พวกเราเลยพากันไปบอก รุ่นพี่ค่ะ พี่เขาก็พูดประมาณว่า พวกเองอยากให้มันเป็นเรื่องใหญ่หรอ? และไม่ให้พวกเราไปบอกพวกรุ่นน้องด้วย
ซึ่งมันก็จบแค่ตรงนนั้นค่ะ เราก็ไม่ได้อยากให้มันเป็นเรื่องใหญ่จริงๆ อมยิ้ม42

ต่อมาครั้งที่ 4 ค่ะ ตอนเราอยู่ ม.3 อายุ 15 ก็ในปีนี้แหละค่ะ เราไปเที่ยวกับครอบครัวค่ะไปกันหลายคนเลย เราไปเที่ยวล่องเรืออะไรงี้อ่ะค่ะ แล้วคนเยอะมากเลยค่ะ ต้องเดินแบบเบียดๆกัน บอกก่อนว่าวันนั้นเราใส่ เดรสดำสั้นเลยเข่าไปนิดๆ มีจังหวะนึงเรารู้สึกเหมือนมีอะไรมาโดนกันค่ะ แต่ก็คิดว่าคงเบียดกัน เลยมาชนนิดหน่อย เราก็หันไปมองแวบเดียวค่ะ แล้วก็เดินต่อ พอมาอีกแค่ไม่ถึงนาที รู้สึกเลยค่ะว่ามีมือมาจับก้น มันชัดมากค่ะ รู้สึกถึง 5 นิ้วเลยค่ะ เลยคิดว่าเราโดนแน่ๆ รอบนี้ก็หันไปมองเลยค่ะ แต่ข้างหลังเรามีผช.อยู่2คนเราเลยไม่แน่ใจนักว่าใครยังไง แต่ตอนนั้นความรู้สึกเราคือดิ่งสุดเลยค่ะ จากที่มีความสุขว่ากำลังจะไปล่องเรือ คือเราน้ำตาคลอเบ้า เสียงสั่น แต่เราไม่อยากให้เสียบรรยากาศมาเที่ยว เราเลยเก็บเรื่องนี้ไม่บอกใครจนถึงวันนี้เลยค่ะ

นี้ก็เป็นประสบการณ์ทั้ง 4 ครั้งที่เราเคยพบเจอค่ะ บอกเลยว่าเราไม่เข้าใจตัวเองเลยค่ะ เรื่องนี้พอมันเกิดขึ้นดับตัวเราดันคิดว่ามันใช่ไหม มันใช่รึเปล่า คิดไปเองรึเปล่า เขาอาจจะไม่ได้ตั้งใจ เรื่องทั้งหมดนี้เป็นประสบการณ์ที่เกิดขึ้นจริงๆ ไม่ได้เฟคแต่อย่างใด อยากให้ทุกๆคนอย่าไปคิดว่ามันเป็นเรื่องไกลตัวเลยค่ะมันใกล้ตัวมากๆจริงๆ ก็มีแค่นี้แหละค่ะ เราคิดอยู่นานมากว่าจะมาเล่าดีไหม กลัวคนที่รู้เรื่องจะรู้ว่าเป็นเรา เราอายแต่ไม่รู้ทำไมทั้งที่เราเป็นเหยื่อด้วยซ้ำเราเข้าใจเลยค่ะว่าทำไมเหยื่อถึงไม่กล้าออกมาปกป้องตัวเอง

ใครมีประสบการณ์อะไรก็มาแชร์กันได้นะคะ อมยิ้ม02
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่