วัตถุประสงค์ในการย่าง น่าจะแตกต่างกันครับ

             การย่างกุ้ง โดนการโยนเข้าไปในเตา ต้องเป็นไฟอ่อน เอาขี้เถ้ามาโรยถ่านแดงๆ ก่อน กุ้งต้องตัวใหญ่หน่อย เปลือกหนา
                           ย่างแบบนี้ เหมาะกับการเอากุ้งมาแกะ เพื่อเอาเนื้อไปปรุงอาหารต่อ เช่น ทำแสร้งว่ากุ้ง อาหารทรงโปรดของ ร.๕
           เพราะการทำแสร้งว่ากุ้ง จะเผากุ้งแค่พอสุก แบบไม่สุกมาก เนื้อไม่แห้งเกิน
              ซึ่งการใช้ตะแกรงก็ทำได้

                           กรณีในหนัง น่าจะแตกแต่งเรื่องให้ดูว่า นางเอกก็มีชั้นเชิงในการครัว แม่สอนมาดี ทำนองนั้น
              หากผมไปบางพื้นที่ ไปตกกุ้ง ก่อกองไฟ หาตะแกรงไม่ได้ ก็จะโดนกุ้ง แต่หากมีตะแกรง จะใช้ตะแกรงครับ เพราะเอาเรื่องจริง เราคุ้มความร้อนได้ดีกว่า อันนี้ จากประสบการณ์ในการทำอาหารนะครับ
              ยิ่งก่อเตาถ่าน ให้ไฟอ่อนๆ นะ ดีสุด คือให้ไฟมอดประมาน ๑๕-๒๐ นาที ก็จะดี หากไฟแรงก็เอาเถ้ามากลบๆถ่านแดงๆ สักหน่อย
                           ดีกว่าครับ อย่าไปเชื่อหนังทั้งหมด
              โดยเฉพาะเรื่องนี้ ฉากในครัว ทำแสร้งว่ากุ้ง ทำแกงรัญจวน พอเสิร์ฟ กลายเป็น เมนูน้ำพริก

                        แต่ถามว่าทำได้ไหม ทำได้ครับ โยนกุ้งลงเตา แนะนำเฉาะกุ้งแม่น้ำ เพราะเปลือกหนา และคุมดีๆ พอแดงๆ เปลือกกุ้งเริ่มมีรอยไหม้นิดๆ ข้างในก็สุกหล่ะ
             
              แต่หากยุคสมัยนี้ ทำพร่ากุ้ง ใช้กุ้งตัวใหญ่ๆ ก็ผ่ากลางกุ้ง ย่างบนตะแกรง ทำน้ำพร่า ราดบนกุ้ง ที่สุกแบบมีน้ำๆ มันเยิ้มๆ ก็ไม่เหนียวมาก จะว่าไปเนื้อกุ้งต้องเหนียวๆ หน่อย เหนียวแบบฉ่ำๆ juicy หน่อย แต่ไม่ใช่ เหนียวแบบแห้งๆ