สมัยที่ถนนบ้านโพธิ์-ลาดกระบัง(ฉช.3001) 2เลนสวนกัน ข้างทางมีแต่ทุ่งนา บ่อกุ้ง บ่อปลาสลิด สวนพืชผัก ตลาดคลองสวนที่คึกคัก มีทั้งคนถิ่นกับนักท่องเที่ยว

บ้านปู่ย่าตายายเป็นเรือนทรงไทย ไม่มีแอร์ ไม่ร้อนแต่หนาวมากลมพัดเข้าตลอด ตุ๊กแกร้องทุกคืนฮือน่ากลัว รองน้ำฝนไว้กิน หอมชื่นใจอร่อยกว่าน้ำไหน ๆ ห้องส้วมก็เป็นคอห่านนั่งยอง จะอาบน้ำอุ่นก็ต้มมาผสมน้ำในโอ่งเอา ครัวยังใช้เตาถ่าน มีเตาแก๊สตั้งพื้น ครกเขียงตั้งกับพื้น นั่งทำกับข้าว ต้องมีกระด้งตากปลา เนื้อ กล้วย มะม่วงด้วยนะ

ปู่ย่าตายายมีลูก10คนเป็นอย่างต่ำ นับญาติดูมีลุงป้าน้าอาแล้วก็พ่อแม่ รวม20คน เวลากินข้าวก็ใช้แต่ช้อนสั้น ผู้ใหญ่ก็จะใช้มือเปิบ กับข้าวเรียงในถาดสำรับถาดกลม อยากกินอะไรก็หมุนถาดให้เมนูนั้นมาใกล้ ๆ

รอบบ้านเป็นสวนเป็นเล้าไก่ ผักผลไม้ไม่ต้องซื้อ เครื่องต้มยำเครื่องพริกแกงมีครบ กล้วยขนุนมะม่วงน้อยหน่าอีกสารพัดสิ่ง แล้วก็มีคลองประเวศบุรีรมย์สานน้ำสายหลักของย่านนี้ กุ้งปูปลามีพร้อม กุ้งฝอยกุ้งขาวกุ้งก้ามกราม ปูดำ ปลาสลิดช่อนตะเพียนกระดี่บู่ดุกนับไม่ถ้วนนานาพันธุ์ แทบไม่ต้องซื้อเขากิน จะซื้อก็แค่เนื้อวัวกับของทะเล

ถัดไปอีกหน่อยเป็นเรือกสวนไร่นา นาข้าวเขียวขจีตาลโตนดสูงชลูดฟ้าบนคันนา ไร่ฟักทองไร่แตงไทย สวนมะพร้าวทั้งมะพร้าวแกงมะพร้าวน้ำหอม

ได้แต่คิดถึงวันวานเมื่อวัยเด็กที่มันไม่เหลืออยู่อีกแล้ว ถนนก็ตัดใหม่6เลน ตลาดคลองสวนก็ซบเซา คลองประเวศที่ไร้วิถีชีวิตของคนริมฝั่งคลอง ข้างทางก็ถมที่ขึ้นนิคมโรงงาน หมู่บ้าน ร้านรวง ที่ดินกิจการเกษตรปศุสัตว์ปูย่าตายายก็หั่นแบ่งให้ลูก ๆ ปลูกบ้านปลูกร้านรวง 🥲🥲