ทำไมผมยังคิดว่าระดับการใช้ภาษาไทยเป็นอุปสรรคต่อการเรียนรู้ขอเด็ก  บางคำไม่มีในคำไทยแท้ต้องยืมบาลีมาบัญญัติ  ใช้ในห้องเรียน ยิ่งในระดับสูงๆ หรือใช้ในการพูด/ประกาศต่อสาธารณะกับกลุ่มคนจำนวณเยอะๆ 
ในทางเดียวกันอังกฤษในแต่แขนงวิชาก็มียืมคำหรือมีรากศัพท์จากภาษาเก่าๆ  เช่นกรีก  แถมการสะกดในวิชาก็ไม่เหมือนกัน   แถมยังปนฝรั่งเศษกับ ละติน มาหลายคำ แต่ผมก็รู้สึกเหมือนมันสามารถเข้าใจในตัวของมันเอง ไม่ต้องต้องมาขยายามความเพิ่ม  เพราะยังใช้ร่วมกับภาษาพูดเก่าๆ  ภาษาเขียนเลยไม่ค่อยแตกต่างจากภาษาพูดมากเหมือนไทย  ในขณะที่ไทยยังแอบมีใช้สลับกันๆ ทั้งภาษาพูด/เขียน บาลี แถมบางทีก็ต้องทับศัพท์อังกฤษเข้าไปให้เป็นมาตรฐานในวิชานั้นๆ  บางทีต้องมานิยามความหมายกระบวนการแทรกเข้าไปในประโยค เนื้อหาส่วนใหญ่ก็มาจากอังกฤษ แต่แปลยาวกว่าทุกที  เพราะต้องแอบมาปูพื้นฐานศัพท์เข้าไปในเนื้อหาในช่วงแรกๆ  ทำให้เนื้อหาไม่กระชับ   แต่พอใช้ศัพท์วิชาการล้วนๆ  ทั้งในบทความ หรือการพูดสื่อสาร  บางคนกลับแอบรำคาญ  เพราะบาลีมันยังไม่เป็นสแตนดาร์ด(มาตราฐาน)กับทุกคนๆขนาดนั้น
ไม่ผิดหรอกที่ไทยยืมบาลีมาบัญญัติศัพท์ที่ตัวเองไม่มี  แต่ผิดที่ภาษาบาลียังไม่กลมกลืนเข้าไปในชีวิตของคนทุกๆ กลุ่ม แถมบางทีก็ใช้ในชีวิตประจำวัน(ในโอกาสปกติ)น้อย  ทำให้ความแข็งแรงของภาษาไทยน้อย   ต่อไปก็มีอังกฤษทับศัพท์เข้ามาเรื่อยๆ  (ผมคิดมามันดีนะ) เพื่อความเข้าใจตรงกัน  ต่อให้มันวิบัติหรือเฉพาะกลุ่มแบบภาษาวัยรุ่น  แต่มันเลี่ยงไม่ได้  จากที่มีอยู่แล้วผมว่ามันก็จะมีเข้ามาอีกเรื่อยๆ  จากที่เห็นๆ  อย่างเวลาทำงานคนไทยก็นิยมใช้คำทับศัพท์อังกฤษกันเป็นปกติ  ถึงบางทีแอบกร่อนคำผิดแปลกไปจากอังกฤษเดิมๆมาก แต่ผมว่ามันดูกระชับและมีความหมายในตัวของมัน ที่สามารถเข้าใจได้ทันที   
จุดอ่อนที่เป็นอุปสรรคคือประเทศไทยมีหลายกลุ่มชาติพันธ์  ทำให้ภาษาท้องถิ่นแต่ละที่ใช้คำไม่เหมือน  ทำให้ไม่รู้จะตัดสินใช้เลือกคำไหนดี  
โครงสร้างคำไทยแท้ส่วนมาก   ก็จะเป็น นาม+นาม  นาม+กริยา  คล้ายๆกันในกับประเทศในเอเซียอื่นๆ แต่ภาษาไทยส่วนมากจะเอาคำหลังมาขยายคำหน้า  มีบ้างที่คำหน้าขยายคำหลัง   ส่วนภาษาอื่นๆ  แม้แต่บาลีเอง ส่วนมากคำหน้าจะขยายคำหลังเสมอ แต่ผมว่าคำท้องถิ่นหรือคำไทยแท้พวกนี้น่าจะเอาใช้ให้เยอะกันแต่ต้น  ตอนนี้วิวัฒนาการของภาษาไทยมาไกลเกินที่จะใช้คำไทยแท้ในทางการแล้ว    ผมว่ามันทำให้คนใช้เกิดความสับสน(แบบไม่รู้ตัว)   คำง่ายๆ เช่น ชาวนา แต่คนทำเกษตรไม่ได้ทำแต่นานี่หน่า ก็เลยยืมคำว่าเกษตรกรมาใช้  แต่ถ้าใช่ชาวนาก็ เป็นชาวสวน ชาวไร่ได้หนิ แล้วชาวสวนกับชาวไร่แตกต่างกันอย่างไร ขนาดพื้นที่การทำเกษตรหรอ  มาทีก็พูดรวมๆกันในประโยค ชาวนา ชาวสวน ชาวไร่ บางทีพูดไปพูดมาก็แอบสลับกัน อันนี้ผมแค่ยกตัวอย่างนะ  ความหลากหลายของภาษาไทยมันเยอะมาก  เราจะยัดให้เด็กทั้งหมดเลยหรอ หรือจะหาวิธีอะไรมาปลูกฝังให้เด็กใช้ตั้งแต่เนิ่นๆ  เพราะโตไปแต่ผมว่าต้องมีบางคนสับสนทางภาษาแน่ๆ ถึงจะไม่เป็นกันทุกคน   ถ้าปล่อยให้เรียนรู้เอาเองตามช่วงอายุ ผมว่าเราแอบสร้างอุปสรรค์ไว้ให้กับเด็ก  เพราะต้องมาท่องจำคำเพิ่มเยอะกว่าชาวบ้านเขา  จำกันทั้งไทยแท้ บาลี อังกฤษ