มีช่วงชีวิตนึงนะทึ่เคยตกอับถึงขนาดกินข้าวกับพริกผงละลายน้ำปลาเลยนะบางทีดีหน่อยก็มีใข่
ต้มแจมด้วยจะหันหน้าไปเพิ่งใครก็ไม่มีพอจะเอ่ย
ปากขอยืมเงินเขาส่ายหัวอย่างเดียวเลย😿
จริงๆนะครับชีวิตช่วงนั้นเลยคำว่าตกอับไปใกลละเรียกว่าโครตอนาถาก็น่าจะได้ก็ได้แต่
บอกกับตัวเองในใจว่านี่แหระผมของการ
ไม่เก็บเงินออมไว้มั่งตอนมีเงินใครๆก็รู้จัก
พอหมดเงินหมามันยังไม่เลยครับ😅
ถึงชีวิตจะล้มลุกคลุกคลานยังไงก็มีชีวิต
ถึงตอนนี้😅...เผื่อใครท้อครับมาอ่านชีวิตผมดูครับ😊✌✌✌✌......ช่วงตกงาน.พ.ศ.2440