ผมทำโดยการใช้ปฐวีกสิณเป็นคำภาวนาตัวแรก ตอนแรกไหลไปทั่วครับ เตโชกสิณ วาโยกสิณ อาโปกสิณ
อสุภะกรรมฐาน วิปัสสนากรรมฐาน ปรากฏว่าเข้าตัวไหนไม่ได้เลย
แต่ ปฐวีกสิณเป็นตัวเดียวที่ทำให้ผมเกิด อุคหนิมิตร ได้หลังจากนั้น
ความคิดฟุ้งซ้านทั้งหมดก็ค่อยๆสลายไปตามลำดับ
ลำดับแรกเป็นความฟุ้งซ้านของการดำริ การดำริถึง ตัวนี้มีเสียงก้องอยู่ในลำคอผมตลอด เป็นตัวที่สะท้อนความคิดละเอียดในหัวของผมอีกทีนึง
และละเอียดขึ้นไปเป็นความคิดในหัวของผมเองซึ่งเป็นตัวกำหนดการดำริของผมอีกทีนึง
ของพวกนี้จะค่อยๆสลายไปตามความละเอียดของสมาธิผม ใช้การกดข่มเอาไว้ ประหารไปเลย
พอของพวกนี้หายไปหมด
นิวรห์ 4 ตัวแรกก่อนจะมาทำสมาธิก็ไม่มีอยู่แล้วเหลือตัวสุดท้ายคือ อุทธัจจกุกกุจจนิวรณ์ ซึ่งตอนนี้ก็หายไปแล้ว
นิวรห์ทั้ง 5 ผมจึงไม่เหลือแล้ว ณ ตอนนี้
เหลือการขยับขยุกขยิกทางกายผมก็ใช้สมาธิประหารไปให้หมดเลย
ตัวนี้ไม่แน่ใจ มันเป็นของมันเองเป็นธรรมชาติวาสนาของผมเอง
พอถึงขั้นนี้แล้วผมก็บรรลุ ปฐมณาน แล้วหล่ะ(ตามเทปของ อาจารย์หลวงพ่อฤาษีลิงดำ อ่ะนะ) เหลือเพียง 5 องค์ที่เหลือ
ตอนนี้ผมอยู่กับลมหายใจและการภาวนาถึง ปฐวีกสิณ
พอทำไปสักพัก ผมก็ละจากคำภาวนานั้นไปละจากการรู้ลมหายใจนั้นไป เหลือเพียงแค่จิตที่ยังคงตั้งมั้นอยู่ใน ปฐวีกสิณ
ผมยังคงรู้สึกตัวและมีสติอยู่นะแต่ไม่เกิดความคิดที่ฟุ้งซ้านและนิวรค์ 5 ก็ดับลงไปหมดแล้ว ณ ตอนนี้
พอถึงขั้นนี้ผมก็เริ่มทำการภาวนาว่าความเมื่อยความปวดจงอย่าได้มีแก่เรา ให้ร่างกายมันชาๆ
แต่จริงๆผมก็ไม่ได้พูดอะไรออกไปนะผมไม่ได้คิดอะไรด้วย ความรู้สึกมันแบบเหมือนเราแค่เดินไปปิด สวิสต์ ปิดม่านปิดหน้าต่างแค่นั้นเอง ไม่ได้สั่งให้ใครปิดเราก็เดินไปปิดเอง มันไม่ได้ดับไปเลยทันทีแต่จะค่อยๆ fade ลงไปและมันจะ fade ต่อไปเรื่อยๆจนผมไม่รู้สึกอะไรใน ณานที่ 4 เป็นการดับสัญญาอย่างนึง
จุดนี้ผมก็ได้ ทุติยณาน แล้ว
พอถึงขั้นนี้ น้ำตาผมไหล ผมพึ่งเคยน้ำตาไหลเพราะความรู้สึกแบบนี้เป็นครั้งแรกในชีวิต
รู้สึกระส่ำระส่าย แต่นั้นก็เป็นเพียงแค่ที่จิตของผมเท่านั้น ร่างกายผม มันก็ยังปกติดี อันนี้แยกออกได้
แล้วมันก็ค่อยๆสงบลงไปเอง
จนเกิดความสงบสุขตามมา
และผมก็เข้า ตติยณาน ต่อเลย
ผ่านไปไม่นานสุขนั้นก็หายและกลายเป็น อุเบกขาต่อ
ผมก็บรรลุจตุถณานเลย พอถึงขั้นนี้ผมก็ออกจากณานพอละจบเรียบร้อยไปอ่านพระสูตรต่อว่าต้องทำยังไงต่อเพื่อเข้า อากาสานัญจายตนะ จนกว่าจะไปถึง เนวสัญญานาสัญญายตนะ ได้
มองดูนาฬิกา จาก 10 โมง ตอนนี้บ่าย 3 แล้วครับ
รวมเวลาทั้งสิ้น 5 ชั่วโมง ผมจำได้ว่าตอนที่อยู่ในอุปจาระสมาธิผม ลืมตามาดูนาฬิกาแล้วเห็นเป็นเลข 12 และนั้นก็เป็นครั้งสุดท้ายที่ผมออกจากสมาธิมาดูนาฬิกา หมายความว่า กว่าผมจะเข้า ปฐมณาน ได้ผมใช้เวลานานถึง 2ชั่วโมง กับอีกนิดๆหน่อยๆหล่ะมั้ง ไม่รู้เวลาแล้วหลังจากนั้นอ่ะ
และหลังจากนั้น ณาน 1 ถึง 4 ผมกลับใช้เวลาประมาณเพียง 3ชั่วโมงเท่านั้นเอง
=================
และภายในวันนั้นเองผมก็เข้าปฐมณานต่ออีกรอบช่วงดึกๆ แต่อันนี้เป็น อรุปณาน แล้วคือ อากาสานัญจายตนะ
กำหนดให้อากาศไม่มีที่สิ้นสุดเป็นอารมณ์ ความรู้สึกต่างจาก รูปณาน ตรงที่ไม่รับรู้ถึงรูปของตัวเอง รู้สึกเป็นอันหนึ่งอันเดียวไปกับอากาศ
รู้สึกค่อยๆสลายละลายไปกับอากาศ ไปตามกำลังของณาน จนเข้า จตุถณาน ผมก็รู้สึกว่าตัวเองเป็นอากาศไปเรียบร้อยแล้ว
เข้าได้โดยการเข้าจตุถณานของรูปณาน ก่อนแล้วลบสัญญาของรูปนิมิตออกไปและนำอากาศมาเป็นนิมิตใหม่ ใช้กำลังสติค่อนข้างมากเพื่อที่จะยังทรงณาน 4 ไว้ได้ในช่วงรอยต่อนั้น ส่วนนี้ผมทำการภาวนาไว้ตั้งแต่ตอนที่ผมอยู่ณาน 1 แล้วนะ ไม่งั้นมันทำไม่ได้อ่ะ
หลังจากนั้นก็เข้า วิญญาณัญจายตนะ ต่อใช้วิญญาณเป็นอารมณ์ ตัวนี้เข้าค่อนข้างยากสำหรับผม ผมไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ด้วย
ส่วนวิธีก็เหมือนกัน
เข้าได้ด้วยการเข้า อากาสานัญจายตนะณานให้อยู่ในระดับ จตุถณานก่อน แล้วจึงละสัญญาของมันไป
มาอีกตัวคือ อากิญจัญญายตนะ ตัวนี้ผมชอบเป็นพิเศษ คงเป็นวาสนา ของผมสักชาตินึงนั้นแหละครับ
เข้าง่ายมากไม่ได้พยายามเข้าเหมือน อรูปณานตัวอื่นๆ
ด้วยการที่ว่ามันเอาความไม่มีอะไรเลยมาเป็นสัญญา
ตัวสุดท้ายคือ เนวสัญญานาสัญญายตนะ
ตัวนี้เข้า อากิญจัญญายตนะสักพักนึงมันสัญญาที่หยาบมันจะค่อยๆหายไปทีละนิดแล้วเข้าสู่ ปฐมณาน แห่งเนวสัญญานาสัญญายตนะเอง เพราะผมมีจิตน้อมไปใน เนวสัญญานาสัญญายตนะ ตั้งแต่ช่วงปฐมณานของ อากิญจัญญายตนะ
ส่วนของ นิโรธสมาบัติ เข้าไม่ได้อ่ะ ต้องเป็นพระอนาคามีก่อน วิปัสสนา ผมไม่ได้ทำ
=================
แถมการนอนหลับด้วยณาน ผมใช้ อากิญจัญญายตนะ ในการเข้าสู่การหลับเนื่องจากณานนี้เป็น อรูปณาน ทำให้เราไม่รู้สึกถึงรูปของตัวเองได้
และ 2 ณานผมเข้าได้ง่าย เมื่อไม่รู้สึกถึงรูปก็มีความคล้ายคลึ่งกับการนอนหลับมากๆ แต่ไม่ได้ตกไปในภวังค์แต่อย่างใด ไม่ใช่ภวังค์
ยังคงสติไว้ได้สมบูรณ์มีเพียงสัญญาตัวนึงว่าต้องการให้ร่างกายพักผ่อนเพียงเท่านั้นเมื่อพักผ่อนเสร็จก็จงออกจากณานเสีย
สรุปตอนนั้นผมนอนไปแค่ 4 ชั่วโมง
โคตรสดชื่น ไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อน...
ข้อต่อกล้ามเนื้อกระดูก ไม่มีตรงไหนเลยที่รู้สึกปวด สิวหายไปด้วย สิวยุบฮะ 55555
Reflex ดีขึ้นมากๆอันนี้วัดจากการตอบสนองการ click
แต่ก่อน 240 พอมาทำสมาธิแล้วมันจะทรงๆที่ 180
ลดลงไปถึง 25%
เล่าประสบการณ์การทำสมาธิของตัวเองครั้งแรก
อสุภะกรรมฐาน วิปัสสนากรรมฐาน ปรากฏว่าเข้าตัวไหนไม่ได้เลย
แต่ ปฐวีกสิณเป็นตัวเดียวที่ทำให้ผมเกิด อุคหนิมิตร ได้หลังจากนั้น
ความคิดฟุ้งซ้านทั้งหมดก็ค่อยๆสลายไปตามลำดับ
ลำดับแรกเป็นความฟุ้งซ้านของการดำริ การดำริถึง ตัวนี้มีเสียงก้องอยู่ในลำคอผมตลอด เป็นตัวที่สะท้อนความคิดละเอียดในหัวของผมอีกทีนึง
และละเอียดขึ้นไปเป็นความคิดในหัวของผมเองซึ่งเป็นตัวกำหนดการดำริของผมอีกทีนึง
ของพวกนี้จะค่อยๆสลายไปตามความละเอียดของสมาธิผม ใช้การกดข่มเอาไว้ ประหารไปเลย
พอของพวกนี้หายไปหมด
นิวรห์ 4 ตัวแรกก่อนจะมาทำสมาธิก็ไม่มีอยู่แล้วเหลือตัวสุดท้ายคือ อุทธัจจกุกกุจจนิวรณ์ ซึ่งตอนนี้ก็หายไปแล้ว
นิวรห์ทั้ง 5 ผมจึงไม่เหลือแล้ว ณ ตอนนี้
เหลือการขยับขยุกขยิกทางกายผมก็ใช้สมาธิประหารไปให้หมดเลย
ตัวนี้ไม่แน่ใจ มันเป็นของมันเองเป็นธรรมชาติวาสนาของผมเอง
พอถึงขั้นนี้แล้วผมก็บรรลุ ปฐมณาน แล้วหล่ะ(ตามเทปของ อาจารย์หลวงพ่อฤาษีลิงดำ อ่ะนะ) เหลือเพียง 5 องค์ที่เหลือ
ตอนนี้ผมอยู่กับลมหายใจและการภาวนาถึง ปฐวีกสิณ
พอทำไปสักพัก ผมก็ละจากคำภาวนานั้นไปละจากการรู้ลมหายใจนั้นไป เหลือเพียงแค่จิตที่ยังคงตั้งมั้นอยู่ใน ปฐวีกสิณ
ผมยังคงรู้สึกตัวและมีสติอยู่นะแต่ไม่เกิดความคิดที่ฟุ้งซ้านและนิวรค์ 5 ก็ดับลงไปหมดแล้ว ณ ตอนนี้
พอถึงขั้นนี้ผมก็เริ่มทำการภาวนาว่าความเมื่อยความปวดจงอย่าได้มีแก่เรา ให้ร่างกายมันชาๆ
แต่จริงๆผมก็ไม่ได้พูดอะไรออกไปนะผมไม่ได้คิดอะไรด้วย ความรู้สึกมันแบบเหมือนเราแค่เดินไปปิด สวิสต์ ปิดม่านปิดหน้าต่างแค่นั้นเอง ไม่ได้สั่งให้ใครปิดเราก็เดินไปปิดเอง มันไม่ได้ดับไปเลยทันทีแต่จะค่อยๆ fade ลงไปและมันจะ fade ต่อไปเรื่อยๆจนผมไม่รู้สึกอะไรใน ณานที่ 4 เป็นการดับสัญญาอย่างนึง
จุดนี้ผมก็ได้ ทุติยณาน แล้ว
พอถึงขั้นนี้ น้ำตาผมไหล ผมพึ่งเคยน้ำตาไหลเพราะความรู้สึกแบบนี้เป็นครั้งแรกในชีวิต
รู้สึกระส่ำระส่าย แต่นั้นก็เป็นเพียงแค่ที่จิตของผมเท่านั้น ร่างกายผม มันก็ยังปกติดี อันนี้แยกออกได้
แล้วมันก็ค่อยๆสงบลงไปเอง
จนเกิดความสงบสุขตามมา
และผมก็เข้า ตติยณาน ต่อเลย
ผ่านไปไม่นานสุขนั้นก็หายและกลายเป็น อุเบกขาต่อ
ผมก็บรรลุจตุถณานเลย พอถึงขั้นนี้ผมก็ออกจากณานพอละจบเรียบร้อยไปอ่านพระสูตรต่อว่าต้องทำยังไงต่อเพื่อเข้า อากาสานัญจายตนะ จนกว่าจะไปถึง เนวสัญญานาสัญญายตนะ ได้
มองดูนาฬิกา จาก 10 โมง ตอนนี้บ่าย 3 แล้วครับ
รวมเวลาทั้งสิ้น 5 ชั่วโมง ผมจำได้ว่าตอนที่อยู่ในอุปจาระสมาธิผม ลืมตามาดูนาฬิกาแล้วเห็นเป็นเลข 12 และนั้นก็เป็นครั้งสุดท้ายที่ผมออกจากสมาธิมาดูนาฬิกา หมายความว่า กว่าผมจะเข้า ปฐมณาน ได้ผมใช้เวลานานถึง 2ชั่วโมง กับอีกนิดๆหน่อยๆหล่ะมั้ง ไม่รู้เวลาแล้วหลังจากนั้นอ่ะ
และหลังจากนั้น ณาน 1 ถึง 4 ผมกลับใช้เวลาประมาณเพียง 3ชั่วโมงเท่านั้นเอง
=================
และภายในวันนั้นเองผมก็เข้าปฐมณานต่ออีกรอบช่วงดึกๆ แต่อันนี้เป็น อรุปณาน แล้วคือ อากาสานัญจายตนะ
กำหนดให้อากาศไม่มีที่สิ้นสุดเป็นอารมณ์ ความรู้สึกต่างจาก รูปณาน ตรงที่ไม่รับรู้ถึงรูปของตัวเอง รู้สึกเป็นอันหนึ่งอันเดียวไปกับอากาศ
รู้สึกค่อยๆสลายละลายไปกับอากาศ ไปตามกำลังของณาน จนเข้า จตุถณาน ผมก็รู้สึกว่าตัวเองเป็นอากาศไปเรียบร้อยแล้ว
เข้าได้โดยการเข้าจตุถณานของรูปณาน ก่อนแล้วลบสัญญาของรูปนิมิตออกไปและนำอากาศมาเป็นนิมิตใหม่ ใช้กำลังสติค่อนข้างมากเพื่อที่จะยังทรงณาน 4 ไว้ได้ในช่วงรอยต่อนั้น ส่วนนี้ผมทำการภาวนาไว้ตั้งแต่ตอนที่ผมอยู่ณาน 1 แล้วนะ ไม่งั้นมันทำไม่ได้อ่ะ
หลังจากนั้นก็เข้า วิญญาณัญจายตนะ ต่อใช้วิญญาณเป็นอารมณ์ ตัวนี้เข้าค่อนข้างยากสำหรับผม ผมไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ด้วย
ส่วนวิธีก็เหมือนกัน
เข้าได้ด้วยการเข้า อากาสานัญจายตนะณานให้อยู่ในระดับ จตุถณานก่อน แล้วจึงละสัญญาของมันไป
มาอีกตัวคือ อากิญจัญญายตนะ ตัวนี้ผมชอบเป็นพิเศษ คงเป็นวาสนา ของผมสักชาตินึงนั้นแหละครับ
เข้าง่ายมากไม่ได้พยายามเข้าเหมือน อรูปณานตัวอื่นๆ
ด้วยการที่ว่ามันเอาความไม่มีอะไรเลยมาเป็นสัญญา
ตัวสุดท้ายคือ เนวสัญญานาสัญญายตนะ
ตัวนี้เข้า อากิญจัญญายตนะสักพักนึงมันสัญญาที่หยาบมันจะค่อยๆหายไปทีละนิดแล้วเข้าสู่ ปฐมณาน แห่งเนวสัญญานาสัญญายตนะเอง เพราะผมมีจิตน้อมไปใน เนวสัญญานาสัญญายตนะ ตั้งแต่ช่วงปฐมณานของ อากิญจัญญายตนะ
ส่วนของ นิโรธสมาบัติ เข้าไม่ได้อ่ะ ต้องเป็นพระอนาคามีก่อน วิปัสสนา ผมไม่ได้ทำ
=================
แถมการนอนหลับด้วยณาน ผมใช้ อากิญจัญญายตนะ ในการเข้าสู่การหลับเนื่องจากณานนี้เป็น อรูปณาน ทำให้เราไม่รู้สึกถึงรูปของตัวเองได้
และ 2 ณานผมเข้าได้ง่าย เมื่อไม่รู้สึกถึงรูปก็มีความคล้ายคลึ่งกับการนอนหลับมากๆ แต่ไม่ได้ตกไปในภวังค์แต่อย่างใด ไม่ใช่ภวังค์
ยังคงสติไว้ได้สมบูรณ์มีเพียงสัญญาตัวนึงว่าต้องการให้ร่างกายพักผ่อนเพียงเท่านั้นเมื่อพักผ่อนเสร็จก็จงออกจากณานเสีย
สรุปตอนนั้นผมนอนไปแค่ 4 ชั่วโมง
โคตรสดชื่น ไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อน...
ข้อต่อกล้ามเนื้อกระดูก ไม่มีตรงไหนเลยที่รู้สึกปวด สิวหายไปด้วย สิวยุบฮะ 55555
Reflex ดีขึ้นมากๆอันนี้วัดจากการตอบสนองการ click
แต่ก่อน 240 พอมาทำสมาธิแล้วมันจะทรงๆที่ 180
ลดลงไปถึง 25%