พอลองทำ มันก็ยังสาระวนกับรูปและนาม  จิตจึงเกิดอาการกวัดแกว่งเพราะการหยิบฉวยสัญญา
สังขารจึงเกิด อวิชชาก็เกิด
แต่พอลองกำหนด ความไม่รู้ คือที่สุดของความรู้
สภาวะจิตที่แจ่มใสก็ปรากฏ ไม่มีอาการกวัดเเกว่งหรือหยิบฉวยในจิต
ไม่มีนานัตสัญญาเหลือฉแลบมา ดับมืดตื๋อ
มันก็ไม่ต้องไปไล่ซอยต้องแต่ อากาสาขึ้นมา
ตอนนี้ผมน่าจะสำเร็จเนวสัญญานาสัญญายตนะ ได้เรียบร้อยแล้วคัฟพี่ๆ