เมื่อกำหนดรู้ธรรม จนพ้น จนเจอวิบาก ตีกลับมา เป็นสภาพอุเบกขาในกองขันธ์
แต่ว่า ไอ้วิบากตัวนี้มันพ่วงมาด้วย อวิชชานี่คับ
นั่นเเปลว่า การเล่นทางฤทธิ์ หรือ การทำไสยศาสตร์ มันก็พ่วงมาด้วยเป็นสภาพของวิบาก
ซึ่งมันไม่ผืดอะไร เเละ ไม่ใช่นอกแนวพระพุทธเจ้าตรงไหนเลย
เพรถาก่อนหน้านี้ผมไม่เข้าใจ เลยพยายามจะยัดเยียดทิฏฐิตัวเอง
พอเป็นอย่างงี้ มันก็ขำเป็นที่ต้องลืมตำรา ลืมการปฏิบัติไปเสียให้หมด
เพราะมันไม่มีประโยชน์อะไรแล้ว เพราะการสละออก มันก็ต้องเอาอวิชชา สลัด อวิชชา ออก

ผมจึงเริ่มเข้าใจว่าทะไม อาจารย์หมอผีของผมจึงเอ็ดผผมว่า
เธอจงทิ้งแลืมไอ้ที่เธอรู้มาเสีย ตำราทฤษฏีทั้งหลาย ธรรมมะฟุ้งซ่านเราไม่เอา
มีแต่ตัวหนังสือ ทฤษฏี ได้ก็ได้นิพพานปลอม  ปฏิบัติแบบลูกคุณหนู ในมุ้งลวดห้องแอร์
เข้าไม่ถึงการสละ เข้าไม่ถึงภพภูมิ‘

แงงงงงง🥹😭

ผมเลยคิดว่า พระไตรปิฏกนั้นแทบไร้ความจำเป็นเพราะของจริงสำหรับ พุทธภูมิ มันเป็นอีกอย่าง
เป็นเฉพาะตัว แต่ก็ไม่ได้นอกแนวพระพุทธเจ้า แถมเป็นสัมมาทิฏฐิจริงๆ