มาวันนึงเราเศร้ามากเลยเกี่ยวกับพ่อแต่เราโกหก เพื่อนว่าเราเศร้าเพราะหนังและเรามาถึงจุดที่ไม่ไหวแล้วแล้วระบายกับเพื่อน เพราะคิดว่าเราเชื่อใจเพื่อนคนนี้แล้วเราก็ระบายปัญหาชีวิตของเรา แล้วมีข้อความหนึ่งเราเขียนบอกว่า มันก็ใช่ที่เราคบพวกเธอเพราะผลคะแนน เพื่อที่จะให้ผ่านทุกเทอมไปได้ แต่เราก็พูดแล้วว่ามันก็เห็นแก่ตัวแหละที่เราคบเพื่อนเพราะให้ตัวเองรอด แต่เพื่อนก็ต้องเข้าใจเพราะสมองกูมันไม่ดี ใครว่ากูโง่กูก็ยอม กูมันไม่ได้จริงๆตั้งใจฟังแล้วมันไม่ได้พยายามเท่าไหร่ก็ไม่ได้เลย แล้วเพื่อนคนนั้นมันก็บอกว่าไม่ใช่ก็แค่สมองช้า แล้วเราก็พูดว่าแต่มันก็ด้อยกว่าคนอื่นนะ ตั้งไจฟังก็ไม่เข้าใจอะไรเลย แล้วมันมีตอนนึงที่เราไปกินข้าวด้วยกันแล้วจะหารเงินกัน เราก็ออกแล้ว แต่มันยังเหลือนิดนึง เราก็ว่าจะเก็บเงินส่วนนี้ไว้ให้แม่เพราะเราก็กลัวแม่ว่าแม่จะด่า ถึงว่ามันจะน้อยก็ตาม ปกติถ้าเราไม่มีเงินเก็บแม่จะชอบพูดว่าเอาไปทำอะไรหมดเราก็เลยไม่อยากให้แม่พูดเลยเก็บเงินส่วนน้อยนิดไว้เหลือก็ยังดีแต่เพื่อนก็บอกว่าเงินแค่นี้มาออกหมดเลยจะเป็นไรแค่นิดเดียวเอง แล้วตอนนั้นเราก็พูดว่าไม่เราจะเก็บเงินไว้เรามีเป้าหมายในชีวิตเราคิดว่ามันจะเป็นคำตลกแต่พวกเขาไม่ตลกเลยมันก็ใช่ที่เราพูดแล้วไม่คิดก็เสียใจแต่เราไม่กล้าที่จะพูดความจริงกับเขา พอเริ่มมาเรื่อยเรื่อยเราก็ไม่มีเพื่อนเล่นในห้องเลยไม่มีใครพูดกับเราเลยแล้วพอวันศุกร์มาพวกเขาก็มาแชทบอกเรามารุมเรา มาบอกว่าเราเห็นแก่ตัวแต่เราก็ยอมรับตัวเองและเขาก็ยังพิมพ์อีกว่าเงินแค่นี้มันตัดเพื่อนได้นะแต่เราก็รู้สึกผิด แต่เราก็ไม่เข้าใจว่าตอนนั้นคนที่มีเงินเยอะทำไมไม่ออกล่ะแต่ตอนนั้นก็มีคนนึงที่ออกให้เพราะน่าจะหงุดหงิดกับคำที่เราพูดก็เลยออกให้ แล้วคนที่เราเชื่อใจก็กลับพูดว่าเราไปบอกเพื่อนอีกคนแต่ที่จริงแล้วเราแค่บอกเพื่อนคนนั้นไม่ได้บอกเพื่อนอีกคนเลย ว่าเราน่ะหวังเล่นกับเขาเพื่อผลคะแนนเราแค่พูดกับคนนึงแต่ทำไมอีกคนนึงถึงรู้ที่จริงมันก็จะมีแค่ประเด็นนี้และเรื่องมันก็เริ่มเลยเถิด ไปเรื่องที่เราไม่ชอบแบ่งปันแต่พวกเขาไม่ยอมขอเราเอง พอเราถามว่ากินไหมพวกเขาก็ไม่ยอมกิน และแชทมันก็เริ่มรุนแรงกับจิตใจเราพวกเขาอาจจะไม่รู้สึกอะไรแต่สำหรับเรามันรุนแรงมากแต่เราก็เข้าใจเพราะว่าเรามันเห็นแก่ตัวแถมก็ชอบพูดจาแรงใส่เขามา มาเศร้าเพราะเรื่องที่เค้า พูดให้ก็ไม่ได้ แต่มันกลับทำให้เราคิดมากและร้องไห้แม่เราที่เห็นเราร้องไห้ ก็มาบอกว่าจะคุยกับพวกเขาเองพวกเขาก็คุยกับแม่เรา แม่เราก็บอกว่าให้คุยกันดีดีไม่ต้องพูดคำแรงๆใส่เรา เพราะตอนที่ยังไม่ให้พวกเขาคุยกับแม่รู้สึกว่ามันเจ็บสำหรับเราจริงๆ คำว่า”ถูกเลี้ยงดูมาแบบไหน”มันก็เจ็บมากสำหรับเรา แล้วพวกเขาก็รุมพูดใส่เรา จนเราไปต่อไม่ได้สมองไม่คิดอะไรเลยเราก็ขอโทษแล้ว เค้าก็บอกว่าคำขอโทษมันเปลี่ยนอะไรไม่ได้แล้วแล้วเราจะพูดเรื่อง อื่นที่เป็นความจริงเค้าก็ว่าเค้าจะรอฟังคำแก้ตัวของเรา แล้วตอนนั้นเราร้องไห้หนักมากจนสมองไม่คิดอะไรเลยแล้วเราก็ไม่คิดจะพูดเพราะว่าถ้าเราจะพูดเค้าก็คิดว่าเราโกหกเราก็บอกไปว่า เห็นไหมพวกไม่เชื่อกูอยู่ดีเพราะตอนนั้นเราก็ไม่รู้ว่าจะพูดคำไหนเพราะเราก็เป็นคนพูดไม่รู้เรื่องด้วยแถมเป็นในสถานการณ์แบบนี้ยิ่งพูดไม่รู้เรื่องเข้าไปใหญ่ แล้วพวกเขาก็ยิ่งทำให้เราไม่รู้ว่าจะพูดอะไรต่อเพราะคำว่าหาคำดีดีมาแก้ตัวใน Google หรอปรึกษาใครอยู่จ๊ะ แล้วเราก็ไปต่อไม่เป็น แล้วพวกเขาเห็นว่ามันนานเกินไปพวกเขาก็แชทว่ากูรอจนเหนื่อยแล้วเนี่ยเมื่อไหร่จะพิมพ์เสร็จเพราะว่าตอนนั้นที่เราพิมพ์ช้าเพราะร้องไห้อยู่แม่เราก็บอกว่าจะคุยให้เองแบบที่ว่าไปละพวกเค้าบอกว่าอยากคุยกับเราแล้วเราจะไปคุยข้างนอกแต่แม่บอกว่าให้คุยกับแม่ตรงนี้ไม่ต้องไปเราก็บอกกับพวกเขาหมดว่าเรามันเห็นแก่ตัวพูดจาหมาๆละเราบอกพวกเค้าว่าเราจะปรับตัวจะเปลี่ยนแปลงทุกอย่าง ละเพื่อนที่เราเชื่อใจที่จะละบายกับเค้าคนแลกนั้นเค้าก็พูดขึ้นมาว่า อยากร้องไห้ด้วยจัง เพราะตอนนั้นเราร้องไห้ไปพูดไปพอเราบอกว่าจะเปลี่ยนแปลงทุกอย่างแล้ว เหมือนเรื่องมันจะจบแต่มันไม่จบเพราะมีคนหนึ่งพูดว่าจะเปลี่ยนก็เปลี่ยนนะนิสัยแบบนี้กูไม่ชอบ แล้วเราก็ไม่ตอบอะไรเพราะว่าเราก็มาคิดทบทวนและเราจะพยายามเปลี่ยนแปลง และมีอีกเรื่อง ที่เพื่อนมันบอกว่าตอนไปเที่ยวแฟนมันบอกว่าเราไปพูดให้แฟนมันว่าแฟนมันไม่หล่อแต่เราไม่เคยพูดเลื่องแฟนมันเลยมันก็บอกว่า ผช เค้าไม่โกหกละเพื่อนคนที่เราเชื่อใจนั้นก็พูดขึ้นมาว่ากูก็เชื่อ ผช เพราะกูทำงานกับมันมา4เดือน ละมันเจ็บใจตรงที่4เดือนแพ้เพื่อนที่เล่นด้วยกันมา5ปี เราไม่เข้าใจเราก็ทำดีกับเค้าทำไมต้องมารุมว่าให้เราด้วยเราก็ไปส่งไปรับพาไปไหนด้วยค่าน้ำมันเราก็ไม่เอาละทำไมต้องมาว่าแรงใส่เราทั้งที่เราก็มีมุมดีๆเราพึ่งมาทำตัวแย่ๆหนักๆให้ปีนี่ละที่ผ่านมาไม่เห็นค่าเราหรอ พอวันจันทร์เราก็จะทำตามที่เราบอกเค้าละเค้าก็ทำตัวออกห่างเราทั้งๆที่เค้าก็พูดด้วยว่าก็อยากให้เราเปลี่ยนนิสัยละพวกเค้าก็มองแรงใส่เราไม่พูดกับเราเราก็ไม่กล้าพูดเราเลยอยู่คนเดี่ยวกับมาบ้านเราก็มาร้องไห้ละบายให้แม่ฟังเพราะไม่มีใครแล้วแล้วแม่เราที่เคยชอบเพื่อนตอนแลกนั้นก็ไม่ชอบที่มาทำกับเราแบบนี้เลยไปบอกแม่เพื่อนอยู่บ้านตอนมาโรงเรียนพวกเค้าบอกเราไปคุยด้วยละพูดดีกับเราว่าที่ไม่พูดด้วยเพราะอยากให้เราเข้าหาแต่เราก็เข้าหาแล้วทำไมต้องทำหน้าแบบนั้นใส่เราแล้วก็บอกอีกว่าไม่ต้องเอาไปบอกแม่อีกละเราก็นํ้าตาแตกเค้าก็บอกว่าไม่ต้องร้องเดี่ยวคนอื่นคิดว่าพวกเค้าเป็นคนไม่ดีพอวันถัดมาพวกเค้าก็เหมือนเดิมทำหน้าแบบนั้นใส่แล้วเราก็ไม่กล้าพูดต่อเลยอยู่คนเดียวแบบผ่านมาพอมาถึงจุดที่มันไม่ไหวก็เลยจะไปหาเพื่อนเก่าไประบายกับเพื่อนเก่าละเพื่อนเก่าบอกว่าคนที่เชื่อใจระบายทุกอย่างนั้นเป็นนกสองหัวแต่พอเรามาคิดทบทวนอีกทีมันก็จิงที่เราทำดีด้วยอะไรด้วยละเอาไปพูดอีกแบบหนึ่งมันทำให้เราผิดกัน.เลื่องมันยาวกว่านี้แต่เราพูดแบบสั้นๆให้แล้วเลยอยากจะถามว่าเราผิดไหมที่เราทำแบบนี้.ขอบคุณที่ตั้งใจอ่าน🙏🏻