เรื่องมีอยู่ว่าเพื่อนกลับมาจากงานศพตาแล้วเพื่อนเปิดรูปในงานศพให้ดูเรามัน
พูดไม่คิดไปบอกว่า หน้าญาติเขาคนนี้ดูเศร้าสุดเลยแล้วเพื่อนก็โกรธเราเข้าใจที่เพื่อนโกรธเพราะถ้าเป็นเราใครมาพูดแบบนี้ก็โกรธเหมือนกัน
เรารู้สึกผิดมากเพื่อนเจ็บปวดแล้วเรายังไปพูดแบบนี้อีกเราทักไปขอโทษเพื่อนว่าเรายอมรับผิดทั้งหมดกูขอโทษทั้งหมดเป็นความผิดของกูเองที่ทำอะไรไม่ห่วงความรู้สึกของคนอื่นร่วมถึงความรู้สึกด้วยกูยอมรับผิดทั้งหมดไม่ต้องหายโกรธหรอกสิ่งที่ทำถูกแล้วกูอยากจะขอโทษจากใจจริงไม่ว่าจะให้อภัยหรือไม่กูรู้สึกผิดจริงๆที่ทำอะไรไม่คิดกูขอโทษจริงๆ แล้วเราก็เจ็บปวดกับคำพูดเราจนร้องไห้และไม่อยากทำเขาเสียใจและเจ็บปวดกับคำพูดของเราจนไม่กล้าพูดกับเพื่อนอีกแค่เห็นหน้าก็จะร้องไห้เพราะรู้สึกผิดจริงๆ ทุกคนคิดว่าที่เราควรทำยังไงต่อดีค่ะ
รู้สึกผิดที่พูดกับเพื่อนแรงจนเดินออกมาจากชีวิตเพื่นคนนั้น
เรารู้สึกผิดมากเพื่อนเจ็บปวดแล้วเรายังไปพูดแบบนี้อีกเราทักไปขอโทษเพื่อนว่าเรายอมรับผิดทั้งหมดกูขอโทษทั้งหมดเป็นความผิดของกูเองที่ทำอะไรไม่ห่วงความรู้สึกของคนอื่นร่วมถึงความรู้สึกด้วยกูยอมรับผิดทั้งหมดไม่ต้องหายโกรธหรอกสิ่งที่ทำถูกแล้วกูอยากจะขอโทษจากใจจริงไม่ว่าจะให้อภัยหรือไม่กูรู้สึกผิดจริงๆที่ทำอะไรไม่คิดกูขอโทษจริงๆ แล้วเราก็เจ็บปวดกับคำพูดเราจนร้องไห้และไม่อยากทำเขาเสียใจและเจ็บปวดกับคำพูดของเราจนไม่กล้าพูดกับเพื่อนอีกแค่เห็นหน้าก็จะร้องไห้เพราะรู้สึกผิดจริงๆ ทุกคนคิดว่าที่เราควรทำยังไงต่อดีค่ะ