ตามหัวข้อกระทู้เลยค่ะ คิดว่า 'ชาวพุทธไทย ด้อยค่า 'พรหม, เทวดา' กันหรือเปล่า ?'

ส่วนตัวเรารู้สึกว่าภาพรวม หลายคนด้อยค่าแหละค่ะ (หรืออาจจะลืม ไม่ค่อยให้ความสำคัญก็ไม่รู้ ??)
เวลาพูดถึงการนับถือพรหม, เทวดา เราแอบรู้สึกว่า ในหลายๆ ครั้ง คนก็จะสื่อไปในทาง 'ไม่ดี', 'งมงาย' ฯลฯ
ทั้งๆ ที่พระพุทธศาสนา ก็มีสอนเรื่อง เทวธรรม คือ ธรรมของเทวดา, ธรรมที่ทำให้เป็นเทวดา ได้แก่ ความละอายชั่ว(หิริ) กลัวผลของบาป(โอตตัปปะ)

ในพระกรรมฐาน ๔๐ กอง ก็มีกรรมฐานที่ชื่อว่า 'เทวตานุสสติ (การนึกถึงคุณความดีของเทวดา)'

ถ้าจะบอกว่า 'การนับถือพรหม, เทวดา ไม่ใช่ที่สุด ยังไม่ถึงพระนิพพานนะ'
เราก็อยากจะถามต่อว่า 'แล้วมันจะที่สุดได้ทุกคนเหรอ ?'

เรารู้สึกว่า 'ไม่ใช่ทุกคนที่จะสามารถเข้าถึงพระนิพพานได้ในปัจจุบันชาติ'
เมื่อเป็นอย่างนี้ การกระทำใดๆ ที่เป็นความดีแม้เพียงเล็กน้อย(ยังไม่ถึงพระนิพพาน) ก็ควรทรงไว้ (เกิดเป็นพรหม, เทวดาก็ยังดีกว่าเกิดในอบายภูมิ)

การเกิดเป็นเทวดา ต่อให้เป็นเทวดาที่มีบุญน้อยที่สุด ก็ยังต้องอาศัยความดี ปฏิบัติความดี
และพรหม หรือ เทวดาบางท่าน เป็นพระอริยะเจ้าด้วยซ้ำ..

สรุป ไม่ใช่อะไร เราแค่รู้สึกว่า อย่าด้อยค่า หรือมองข้ามพรหม, เทวดา จนเกินไป..
บางคน นับถือพรหม, เทวดา = ไม่ดี, ไม่ใช่พระพุทธศาสนา ทันที