เราชอบคุยคนเดียวหรือจินตนาการว่ามีเพื่อนอีกคนนึงของเราอ่ะค่ะเวลาเราทะเลาะที่บ้านเราเก็บตัวอยู่ในห้องแล้วจิตนาการว่ามีเพื่อนอีกคนกำลังปลอบใจเราอยู่เราจะพูดแบบไม่มีเสียงส่วนคำพูดของเพื่อนอีกคนจะอยู่ในหัวเราเอง เราก็รู้สึกตัวนะว่ากำลังพูดอยู่คนเดียว แต่เราก็จินตนาการต่อเพราะมันรู้โล่งยังไงไม่รู้   บางครั้งเวลาอยู่ข้างนอกก็คิดไปเลื่อยว่าเพื่อนคนนั้นก็อยู่กับเราด้วย
และบ้างครั้งเราก็จินตนาการว่าเราไปอยู่ในโลกอื่นที่ไม่ใช่โลกนี้ แล้วเมื่อเราอ่านนิยายเราไม่พอใจกับฉากนี้เราเลยคิดว่าเราเป็นคนในฉากนั้นแล้วแสดงขึ้นมาเองแล้วก็พูดไปเลื่อยบางครั้งก็ทำท่าทางไปด้วย

เราเป็นแบบนี้ตั้งแต่9ขวบแล้วตอนนี้14ปี

เราไม่กล้าปรึกษาใครกลัวโดนมองว่าเป็นบ้า  มีวิธีแก้ไหมคะหลังเริ่มหนักขึ้นเลื่อยๆ