เราจินตนาการหลายเรื่อง และบางเรื่องเนื้อเรื่องยาวมาก และมีรายละเอียดเยอะมาก มีตัวละครหลายตัวละคร เกิดวันที่เท่าไร่ ชีวิตประจำวันเป็นยังไง นิสัยเป็นยังไง เมืองที่อยู่และสิ่งรอบตัวเป็นยังไง เราคิดไว้หมดและไม่ได้เกี่ยวกับชีวิตจริงเรา มีคล้ายๆแค่ สิ่งที่เราชอบตัวเอกในเรื่องก็จะชอบมันด้วย เราจินตนาการก่อนนอนซะส่วนใหญ่ เราทำท่าทางแบบตัวละคร พูดตามบทแต่พูดไม่มีเสียงเพื่อไม่ให้คนอื่นได้ยิน และรู้สึกแบบตัวละครด้วย ตัวละครนั้นเศร้ามีความสุขตกหลุมรักเครียด คิดถึงเรื่องที่ตัวเอกเจอ แล้วใส่ความรู้สึกที่บุคคลิกตัวเอกจะรู้สึกเข้าไป แล้วก็รู้สึกตามร้องไห้ตามหัวเราะตาม เราจินตนาการได้ตั้งแต่เที่ยงคืนจนตี5ได้เลย ทั้งวันทั้งคืนยังได้ ตื่นเต้นกับเนื้อเรื่องที่จะมาถึง ต่อเนื้อเรื่องไปเรื่อยๆ หรือบางทีช่วงเช้าก็จินตนาการด้วยคิดต่อเรื่องเดิม จะเรื่องเก่า เรื่องใหม่ก็ทำได้หมด มีเรื่องที่เราจินตนาการมาเป็นปีแล้วยังคิดเนื้อเรื่องต่อได้ ทั้งหมดนี้ ไม่แปลกใช่ไหม หลายคนบอกจินตนาการเป็นเรื่องที่ดี มีคนเป็นแบบเดียวกันไหม เราจินตนาการแล้วมันมีความสุข ตัวหลักมีความสุขเราก็มีความสุขไปด้วย แต่ถ้าเนื้อเรื่องเศร้าเราก็หดหู่ไปด้วย จินตนาการแบบนี้ตั้งแต่อายุ13 ตอนนี้15 มันสนุกมากๆ และไม่เคยรู้สึกว่ามันไร้สาระ