เรื่องนี้มันคาใจมานานแล้ว แต่มาคิดดูดี ๆ รู้สึกแปลกมากเลย อยากถามว่าใครเคยเจออะไรแบบนี้ไหม

พ่อแม่เรามีเรากับน้อง ห่างกันสี่ปี แม่เราชอบพูดว่า "แม่มีน้องเพราะตอนนั้นถามเราแลัวเราบอกว่าเราอยากมีน้อง" บทสนทนานี้เราได้ยินไม่รู้กี่สิบร้อยรอบตอนโตมา อยู่ดี ๆ ช่วงนี้ก็มาเริ่มคิดว่าเอ๊ะมันแปลก ๆ ปะวะ

เราที่อายุสี่ปี แทบไม่รู้ความ พูดยังไม่คล่องเลย แสดงออกไม่ได้ว่าตัวเองชอบไม่ชอบอะไรด้วยซ้ำ อย่าว่าแต่จะไปตัดสินใจเรื่องมีน้องเลย มันทำให้เราในตอนนี้คิดว่า แม่เราโยนความรับผิดชอบในการตัดสินใจส่วนหนึ่งมาไว้ที่เราเลย เวลามีปัญหาเราก็รู้สึกผิดไปด้วย และเราจำไม่เคยได้เลยว่ามีความคิดอะไรวิ่งผ่านหัวเราบ้างก่อนเราจะพูดออกไปว่า อยากมีน้อง หรือเราพูดจริง ๆ หรือเปล่า หรือแค่เราเหงาที่พ่อแม่ไม่เคยอยู่บ้านเลยตอนเราเป็นเด็ก

เอาจริง ๆ ตอนนี้ที่โตแล้วเนี่ย ถ้าแม่มาถามว่าอยากมีน้องอีกคนไหม เรายังไม่เห็นภาพแม่เราใจเย็น ๆ แล้วรอฟังคำตอบจากเรา ชวนเราถกเลยว่าข้อดีข้อเสียของการมีลูกอีกคนคืออะไร แล้วอะไรคือการถามเด็กสี่ขวบ แล้วคำตอบของเรา ที่ไม่รู้ว่าตอบจริงป่าว มันติดตัวเรามาถึงตอนโตแบบนี้อะ แม่เราแปลกปะ

โตมาสิบปีถัดไป แม่จะชอบย้ำบ่อย ๆ ก็ตอนนั้นพูดเองหนิว่าอยากมีน้อง