อาการผมเริ่มตอนประมาณ ป.5 ผมจะเป็นคนถูกปลูกฝังความเชื่อเรื่องบาปบุญมาหนักและจะไม่ลบหลู่สิ่งศักดิ์สิทธ์ อาการ ocd ของผมทำให้ผมกลัวบาป กลัวว่าจะเผลอฆ่ามด ฆ่าสัตว์ตัวเล็กๆ ทำให้เวลาผมรู้สึกมีอะไรผ่านสายตาผม ผมจะต้องเช็คตลอดเพราะกลัวว่าจะเป็นสิ่งมีชีวิตแล้วไปเผลอฆ่า เผลอเหยียบมันแล้วจะทำให้ผมบาป ต่อมาผมเริ่มเหนื่อยกับตัวเองเลยบอกกับตัวเองว่าใช้ชีวิตให้ปกติเหอะบางครั้งก็ต้องปล่อยวางยังไงเราก็ไม่สามารถควบคุมทุกอย่างได้อยู่แล้วบางครั้งเผลอฆ่าสัตว์ตัวเล็กๆไปบ้างก็ต้องทำใจ ผมเลยพอแก้อาการนี้ได้และใช้ชีวิตได้สะดวกขึ้นแต่ลึกๆมันก็ยังมีความรู้สึกต้องฝืนในใจตลอด และต่อมาผมตัดสินใจเลิกนับถือสิ่งศักดิ์สิทธ์เพื่อตัดความคิดย้ำๆเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้ทิ้งไป พอโตขึ้นผมเริ่มมาสนใจเกี่ยวกับรูปร่างหน้าตาเพราะผมไปได้รับความเชื่อว่าสิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับ ผช ถ้าอยากได้รับความรักจากเพศ ญ จะต้องเป็น ผช สูงหล่อ(เมื่อก่อนผมเชื่อแบบนี้จริงๆ แต่ตอนนี้เชื่อแค่ 50/50) เวลาผมเดินผ่าน ผช คนอื่น ผมก็จะเทียบตลอดว่าผมหล่อกว่า ผมสูงกว่ามั้ย แต่บางครั้งหลังจากที่ผมสรุปผลเสร็จไอ้สมองบ้าๆของผมมันจพมีความคิดประมาณว่า "แน่ใจหรอว่านายสูงกว่า" "แน่ใจหรอนายหล่อกว่า" หรือ "นายพูดว่านายสูงกว่าคนนั้นใช่มั้ย?" อะไรแบบนี้ มันจะเหมือนความคิดมาย้ำเอาชัวร์ว่า แน่ใจนะๆๆ อะไรประมาณนี้ ต่อมาผมเลยตัดสินใจปล่อยวางเรื่องรูปร่างหน้าตาไปด้วยเพื่อจะได้ตัดความคิดแบบนี้ทิ้งไป และเด่วนี้ผมพยายามปล่อยวางทุกๆอย่าง ไม่ยึดติดกับอะไรสักอย่างแล้วเพื่อกำจัด ocd ทิ้งไป ผมถือว่าผมกำจัดมันไปได้ดีแล้ว แต่ลึกๆก็ยอมรับว่าจะมีความรู้สึกฝืนๆอยู่ในใจบ้าง แต่ผมก็ต้องทำเพราะผมอยากหายจากอาการบ้านี่สักที ผมไม่เข้าใจสมองควรคิดในสิ่งที่ทำให้เรารู้สึกดี แต่สมองผมมันกลับพยายามปั่นหัวผม ผมไม่รู้มีใครเป็นเหมือนผมมั้ย มาแชร์กันได้นะครับ ผมใช้ชีวิตได้ดีนะการเรียนก็โอเคถึงแม้จะมีอาการบ้านี่ แต่ผมก็มีความคิดว่าถ้าผมไม่มีอาการบ้านี่ตั้งแต่แรกผมคงไปได้ดียิ่งกว่านี้อีก ผมรู้สึกเหมือนตัวเองโดนคำสาปให้มีอาการนี้เพื่อไม่ให้ผมโกงเกินไป เทพเกินไปยังไงยังงั้น