...หาทางฝึกสมาธิ จนได้จิตรวมลงเป็นอัปปนาสมาธิ(คือ ฌานระดับต่างๆนั่นแหละ) และให้มีความชำนาญพอควร ไม่หลงนิมิตง่ายๆ ...จิตเต็มไปด้วยเมตตา ...หลังจากนั้น อาจจะมีโอกาสจังหวะใดจังหวะหนึ่ง ที่คุณจะสามารถมีโอกาสได้สัมผัสพวก ผี หรือ เปรต หรือ เทวดาชั้นต่ำ(เช่นพวก ผีบ้านผีเรือน พระภูมิเจ้าที่ นางไม้ เจ้าป่าเจ้าเขา ..เป็นต้น ฯฯ) ได้บ้างบางส่วน หรือ ชัดเจนเต็มที่ ได้โดยอัตโนมัติ ไม่คาดฝันมาก่อน คราวนี้ก็จะหายสงสัยซะทีในเรื่องพวกนี้ ...
...โดยการสัมผัสรู้เห็นเรื่องเหล่านั้น ควรจะรู้เห็นในยามตื่นปกติ เช่น กำลังทำงานบางอย่างอยู่ หรือ กำลังอาบน้ำ ซักผ้า มีสติในภาวะปกติ..ฯลฯ (เพราะถ้าเห็นหรือสัมผัสในขณะกำลังอยู่ในสมาธิ อาจจะโดนแย้งหรือสงสัยว่า กำลังหลงทางไปกับนิมิตหลอกหลวง ก็ได้) .. ซึ่งการสัมผัสรู้เห็น อาจจะเป็นภาพแบบเราเห็นคนเป็นๆในชีวิตประจำวัน หรือ เป็นเสียง หรือ กลิ่น หรือ การสัมผัส หรือทั้งหมด ทั้งภาพเสียง กลิ่น สัมผัส
...เมื่อพิสูจน์ชัดเจนด้วยตนเองแล้วแบบที่ว่านั้น หลายๆครั้ง ก็จะมั่นใจ ไม่มีความสงสัยใดๆอีก
...
แต่ปัญหาสำคัญมากๆที่คุณต้องทะลุผ่านให้ได้ คือ การฝึกจนได้อัปปนาสมาธิ เป็นเรื่องที่ ค่อนข้างจะ ยากๆๆ มากๆๆๆ..
...{{ สำหรับตัวผมเอง ..เคยมีประสบการณ์ สัมผัสพวกนี้หลายครั้ง เมื่อใดที่ฝึกภาวนาได้จิตสงบดีๆ เป็นเสียง และ กลิ่น เป็นหลัก มีทั้งพวกนางไม้ และพวกเปรต...สำหรับพวกนางไม้ ได้ยินเสียงคล้ายๆเด็กหญิงวัยรุ่นอายุ ๑๕-๑๖ มาวิ่งเล่นไล่จับกัน ใกล้ๆ ตอนกำลังทำงาน หรือ กำลังจะซักผ้าอาบน้ำ ทำความสะอาด หรือ กำลังหลับตาท่องทบทวนคาถาบางอย่างอยู่ ตอนเที่ยงวัน ..พวกเธอหัวเราะ คิกๆคักๆ เสียงไพเราะมากๆๆ อยู่ใกล้ๆ ห่างประมาณไม่กี่ฟุต ฟังไปสักพักก็รู้สึกอยากเห็น จึงลืมตาขึ้น ทันทีที่ลืมตา เสียงก็หยุดไปทันที ไม่เห็นใคร..และเจอแบบนั้นบ่อยๆ จนชิน ไม่สนใจอีก ...สำหรับพวกเปรต ผมก็เคยเจอกลิ่นเหมือนซากศพที่เหม็นสุดๆอยู่ใกล้ๆตัว ในตอนบ่ายๆเย็นๆ กลิ่นเน่าสุดๆนั้นผมรู้อยู่คนเดียว ทั้งๆที่บริเวณนั้นก็เป็นลานโล่งเตียนกว้างและสะอาดมากๆ ไม่มีซากสัตว์ตายใดๆเลย ถามเพื่อนคนอื่นๆที่อยู่บริเวณนั้น เขาก็บอกว่าไม่ได้กลิ่นอะไรเลย ผมเหม็นอยู่คนเดียว.. เหม็นไปนานประมาณ ๒ ชั่วโมง จึงหายไป เป็นแบบนี้หลายๆวัน ในช่วงเวลาบ่ายๆเย็นๆตรงกันทุกๆวัน ประมาณ ๖-๗ วัน จนผมไปค้นเจอโถกระดูกใกล้ๆนั้น ผมก็อุทิศบุญให้ แล้วเอาไปทิ้งน้ำ กลิ่นนั้นก็หายไป...แต่ถ้าเมื่อใด ถ้าห่างจากการภาวนา ก็จะไม่สัมผัสได้เลย เงียบหายไปเลย ผมเคยเจอกลิ่นเหม็นของพวกเปรตแบบนี้ในสถานที่อื่นๆอีก ๒ แห่ง..คาดว่า ที่พวกเขาไม่ยอมให้ผมเห็นภาพของเขา เพราะอาจจะกลัวว่าผมอาจจะเป็นบ้าไปทันที เพราะผมยังคงมีกามราคะในใจตามปกติ แต่โดนกดข่มไว้ลึกในขณะนั้น .../ ไม่ใช่คิดจะโอ้อวด แต่เอาประสบการณ์ของตนเองมาบอกเล่ากัน เพื่อเป็นหลักฐานยืนยัน และเป็นกำลังใจให้ต่อกัน สำหรับนักฝึกภาวนาที่อยากจะพิสูจน์ }}}
฿ ใครที่ต้องการพิสูจน์สัมผัสผีเปรตเทวดานรกสวรรค์กฏแห่งกรรมด้วยตนเองให้หายสงสัย ต้องฝึกจนได้จิตรวมเป็นอัปปนาสมาธิ ฿
...โดยการสัมผัสรู้เห็นเรื่องเหล่านั้น ควรจะรู้เห็นในยามตื่นปกติ เช่น กำลังทำงานบางอย่างอยู่ หรือ กำลังอาบน้ำ ซักผ้า มีสติในภาวะปกติ..ฯลฯ (เพราะถ้าเห็นหรือสัมผัสในขณะกำลังอยู่ในสมาธิ อาจจะโดนแย้งหรือสงสัยว่า กำลังหลงทางไปกับนิมิตหลอกหลวง ก็ได้) .. ซึ่งการสัมผัสรู้เห็น อาจจะเป็นภาพแบบเราเห็นคนเป็นๆในชีวิตประจำวัน หรือ เป็นเสียง หรือ กลิ่น หรือ การสัมผัส หรือทั้งหมด ทั้งภาพเสียง กลิ่น สัมผัส
...เมื่อพิสูจน์ชัดเจนด้วยตนเองแล้วแบบที่ว่านั้น หลายๆครั้ง ก็จะมั่นใจ ไม่มีความสงสัยใดๆอีก
...แต่ปัญหาสำคัญมากๆที่คุณต้องทะลุผ่านให้ได้ คือ การฝึกจนได้อัปปนาสมาธิ เป็นเรื่องที่ ค่อนข้างจะ ยากๆๆ มากๆๆๆ..
...{{ สำหรับตัวผมเอง ..เคยมีประสบการณ์ สัมผัสพวกนี้หลายครั้ง เมื่อใดที่ฝึกภาวนาได้จิตสงบดีๆ เป็นเสียง และ กลิ่น เป็นหลัก มีทั้งพวกนางไม้ และพวกเปรต...สำหรับพวกนางไม้ ได้ยินเสียงคล้ายๆเด็กหญิงวัยรุ่นอายุ ๑๕-๑๖ มาวิ่งเล่นไล่จับกัน ใกล้ๆ ตอนกำลังทำงาน หรือ กำลังจะซักผ้าอาบน้ำ ทำความสะอาด หรือ กำลังหลับตาท่องทบทวนคาถาบางอย่างอยู่ ตอนเที่ยงวัน ..พวกเธอหัวเราะ คิกๆคักๆ เสียงไพเราะมากๆๆ อยู่ใกล้ๆ ห่างประมาณไม่กี่ฟุต ฟังไปสักพักก็รู้สึกอยากเห็น จึงลืมตาขึ้น ทันทีที่ลืมตา เสียงก็หยุดไปทันที ไม่เห็นใคร..และเจอแบบนั้นบ่อยๆ จนชิน ไม่สนใจอีก ...สำหรับพวกเปรต ผมก็เคยเจอกลิ่นเหมือนซากศพที่เหม็นสุดๆอยู่ใกล้ๆตัว ในตอนบ่ายๆเย็นๆ กลิ่นเน่าสุดๆนั้นผมรู้อยู่คนเดียว ทั้งๆที่บริเวณนั้นก็เป็นลานโล่งเตียนกว้างและสะอาดมากๆ ไม่มีซากสัตว์ตายใดๆเลย ถามเพื่อนคนอื่นๆที่อยู่บริเวณนั้น เขาก็บอกว่าไม่ได้กลิ่นอะไรเลย ผมเหม็นอยู่คนเดียว.. เหม็นไปนานประมาณ ๒ ชั่วโมง จึงหายไป เป็นแบบนี้หลายๆวัน ในช่วงเวลาบ่ายๆเย็นๆตรงกันทุกๆวัน ประมาณ ๖-๗ วัน จนผมไปค้นเจอโถกระดูกใกล้ๆนั้น ผมก็อุทิศบุญให้ แล้วเอาไปทิ้งน้ำ กลิ่นนั้นก็หายไป...แต่ถ้าเมื่อใด ถ้าห่างจากการภาวนา ก็จะไม่สัมผัสได้เลย เงียบหายไปเลย ผมเคยเจอกลิ่นเหม็นของพวกเปรตแบบนี้ในสถานที่อื่นๆอีก ๒ แห่ง..คาดว่า ที่พวกเขาไม่ยอมให้ผมเห็นภาพของเขา เพราะอาจจะกลัวว่าผมอาจจะเป็นบ้าไปทันที เพราะผมยังคงมีกามราคะในใจตามปกติ แต่โดนกดข่มไว้ลึกในขณะนั้น .../ ไม่ใช่คิดจะโอ้อวด แต่เอาประสบการณ์ของตนเองมาบอกเล่ากัน เพื่อเป็นหลักฐานยืนยัน และเป็นกำลังใจให้ต่อกัน สำหรับนักฝึกภาวนาที่อยากจะพิสูจน์ }}}