ได้ยินเรื่อยๆว่าทั้งพระและฆราวาสที่ฝึกภาวนานั่งสมาธิ  แล้วตกตึกตกหน้าผาตายเพราะคิดว่าตัวเองเหาะได้
ไม่เคยมีคนรวบรวมสถิติแต่เชื่อว่าแต่ละปีน่าจะมีเยอะ

สงสัยว่าสาเหตุหลักๆคืออะไรบ้างครับ
บางท่านก็ถือว่าเป็นนักภาวนาที่มีประสบการณ์มากแล้ว   แต่สมาธิของท่านอยู่ในสภาพใดถึงตกลงมาได้
ถ้าท่านมีสติสัมปชัญญะในสมาธิท่านจะไม่เอ๊ะๆก่อนเหรอ  ว่าถ้าเหาะได้จริงทำไมไม่เหาะ"ขึ้นไป"  ทำไมต้องเหาะ"ลงมา"

หรือมีสาเหตุอื่นๆ เช่น "ผีผลัก" "มารดลใจ"

จริงๆการตกจากที่สูงเพราะคิดว่าเหาะได้นี้พบได้เป็นปกติอยู่แล้ว  ในคนที่ป่วยจิตเวช
หรือคนที่ติดยาบางกลุ่มเช่น LSD ก็จะเหาะออกนอกหน้าต่างบ้านกันเป็นประจำ

เป็นไปได้หรือเปล่าที่นักภาวนาจะอยู่ในสภาพจิตที่ใกล้เคียงกับคนป่วยหรือคนเสพยา
ทำนองคล้ายๆนั่งสมาธิแล้วเป็นบ้า

ปล.เอ๊ะหรือว่าท่านๆเหาะได้จริง  แต่สมาธิยังไม่มั่นคง  เหาะๆไปแล้วสมาธิหลุดกลางอากาศ