เวลาผมนั่งสมาธิเคลิ้มๆ ลมหายใจ คำภาวนาหาย หากผมไม่หลับมันจะเริ่มรู้สึกเจ็บหน้าอก และขนลุกหรือรู้สึกเหมือนมีใครเอาผ้าห่มมาห่มตัวให้ตามมา หากผมสบัดมันออกมันเหมือนคนกำลังขึ้นมาจากน้ำลึกวูบขึ้นมาบนผิวน้ำ หลายครั้งมันสึกวูบลงไป ลมหายใจค่อยๆหายเหมือนโดนบีบคอให้ตาย ตัวแข็งขยับไม่ได้ วูบไปแล้วผมเห็นแสงสีขาวตรงหน้า แต่สภาพรอบๆเป็นสีดำ และรู้สึกผมค่อยๆห่างแสงสีขาวหลงไป และผมรู้สึกตัวอีกทีก็อยู่ในภาพนิมิตที่เหมือนหนังโดยเหมือนผมเป็นตัวละครในนั้น ผมจะมีสติบาง ไม่มีสติบ้าง
( ปล... ผมทำสมมถะ เพราะทำวิปัสสนาไม่เป็นหรือไม่มีครูครับ )
มีวิธีแก้ไหมครับ ออกจากสมาธิรู้สึกเหมือนคนป่วยหลับลึกกว่าจะขยับตัวก็ใช้เวลานาน และมันใช้ฌานไหมครับ