เป็นคนคิดมากค่ะตอนนี้คิดมากเรื่องคนคุย ( ที่ทำทุกอย่างเหมือนเเฟน ) เราเเบบทั้งกลัวเค้าเบื่อ กลัวเค้าไปเจอคนที่โอเคกว่า กลัวไปหมดทุกอย่างเเบบที่ผญ.เค้ากลัวกันอะค่ะ เราไม่ใช่คนจุกจิกค่ะกับเค้าเราเกรงใจมากๆทั้งที่รุ่นเดียวกัน555555 เราเป็นห่วงเค้าทุกอย่างเราเเบบอยากมีเเค่เค้า เเต่เค้าใจค่ะว่าอายุเเค่นี้ยังไงเค้ากะเราก็ต้องเจอคนอีกเป็นล้านๆคนเเต่ตอนนี้เวลานี้ตอนที่เราอยากให้เป็นเค้า อาจจะดูเห็นเเก่ตัวไป.

    เราเป็นคนคิดมากถึงขั้นที่ว่าเเค่เค้าอ่านไม่ตอบ ออนไม่อ่าน เราคิดไปต่างๆนาๆ ยิ่งถามคำตอบคำยิ่งหนัก ตอบเหมือนไม่อยากคุย  เราก็คิดไปเรื่อยละก็มาร้องไห้ละร้องเเต่ละครั้งหนักมาก ตอนนี้ วันที่ 3 พฤษภา เราร้องตั้งเเต่วันที่ 1 ค่ะ555555 ไม่ได้ร้องทั้งวัน เเต่จะร้องตอนช่วงที่เเบบเห้ยมันเเปลกๆละเค้าเเปลกๆละ เห็นเเชทเเต่ไม่ตอบรึป่าวรึดองเเชท รึไม่อยากคุย ละก็ร้องปวดตาชห.เลยค่ะ5555555เเต่มันห้ามตัวเองไม่คิดไม่ได้ พยายามคิดบวกเเล้วเเต่ความคิดลบๆพังกำเเพง เราห่วงสวยนะคะไม่อยากร้องเลย เเต่พอมารู้ว่าห้ามอะไรตัวเองไม่ได้ก็ช่างละ เเก้ไม่ได้สักทีงเบื่อ ละร้องเเต่ละที นานสุดตั้งเเต่6โมงถึงตี3 ซึ่งมันเหนื่อยมาก ไม่ได้เปิดเพลงบิ้วค่ะ ส่วนตัวฟังยังโอม เเร๊ปๆเล้าใจ ยังร้องไห้55555555555 

     คิดอยู่ว่าร้องเเบบนี้คิดมากเเบบนี้จะเป็นซึมเศร้ามั้ย ไปหาหมอก็ไม่ได้ที่บ้านมองว่าคนเเบบเราจะไปทำไมเเบบมันดูไร้สาระอะค่ะ (เคยคุยกับครอบครัวเเล้ว ) ลองไปเที่ยวเเล้วพอกลับมาเห็นเค้าเป็นเเบบนี้ก็เหมือนเดิม555555555 

    ส่วนตัวไม่ได้เปิดใจคุยกับเค้าเลยค่ะ เพราะมันเป็นความคิดมากของเราอะ5555555เค้าไม่ได้มาคิดด้วย (คิดเเบบนี้ถูกมั้ย?) เป็นเพราะเราเกรงใจเค้านั้นเเหละค่ะ ลืมบอกเลย เค้าทำงานด้วยทำสวน ไป 7 โมง กลับก็ไม่ตรงกันสักวันดึกบ้างบ่ายบ้าง เราเห็นเค้าทำงานทุกวันเลยไม่กล้าถามกลัวจะมาทะเลาะกัน กลัวมันจะเปลี่ยนไปมากกว่านี้ ทุกวันนี้เราพยายามคิดนะคะที่ไม่ค่อยตอบ อ่าน ทัก เพราะทำงาน เราพยายามเข้าใจทุกอย่างบนโลก บนตัวเค้า เเค่ความคิดในสมองเรามันไม่เป็นไปตามที่คิดเห้อ55555555

   งงมั้ยค่ะเรื่องที่เล่า อาจจะดูไร้สาระในบางเรื่อง เราเล่าเรื่องไม่เก่งค่ะเเต่อยากเล่าอาจจะอ่านๆจะเหนื่อยหน่อยนะคะ55555

    เราเเค่อยากรู้อะค่ะว่าจะจัดการยังไงกับความคิดที่พาเราเเบบดิ่ง ทุกวันนี้นอนทั้งวันเพราะไม่อยากมาคิดมาก นอนจนเหนื่อย.....