เรื่องนี้ผ่านมาประมาณ10ปีเเล้วปัจจุบันเราอายุ22เเล้ว เเละยังคงคิดทบทวนเรื่องนี้ซ้ำๆอยู่ตลอด ว่าตอนนั้นมันคืออะไรกันเเน่เเละฉันทำะไรลงไป จึงตัดสินใจเขียนกระทู้นี้ขึ้น

เริ่มเเรกตอนนั้นเราเองอยู่ป.4 เป็นเด็กเรียนเก่งในระดับหนึ่งเรียนได้ท็อปสามตลอด เเต่ไม่เคยได้รับทุนการศึกษาหรือโอกาสในการเเข่งขันวิชาการหรือได้เเสดงความสามารถอะไรเลย จนครูคนนี้เค้าคือครูพละตอนนั้นอายุน่าจะประมาณ 28 ในตอนนั้น เค้าให้โอกาสให้เราได้ไปฝึกเล่นวอลเลย์บอล เราก็ตั้งใจเล่นมากๆเพราะเราไม่เคยได้รับโอกาสอะไรเเบบนี้เลย จนเราได้ลงเป็นตัวจริงตั้งเเต่ ป.4 ซึ่งไม่เคยมีเรื่องเเบบนี้มาก่อนที่ว่าเด็กที่เข้ามาฝึกปีเเรกก็ได้ลงเล่นตัวจริงเลยเเต่ตอนนั้นเราก็ผ่านการคัดเลือกเเบบเดียวกับคนอื่นนะเเล้วเราว่าตัวเราก็ผ่านตามเกณฑ์การคัดเลือกเราเลยไม่ได้คิดอะไร เเต่ก็สร้างความไม่พอใจให้พี่ๆในทีมที่ฝึกมาก่อน เเต่ตอนนั้นเราพยายามมากจริงๆนะวอลเลย์คือชวิตเราเลยเหมือนนั้นเป็นโอกาสเเรกที่ได้รับเราเลยตั้งใจกับมันมากๆระหว่างการฝึกพี่ๆก็อาจมีติดเล่นบ้างต่างกับเราที่จริงจังกับมันมากเลยเกิดการเปรียบเทียบขึ้นครูว่าพี่ๆโดยเอาเราไปเปรียบเทียบกับพี่ๆพูดประมาณว่าให้ดูเรา เป็นตัวอย่างสิมันตั้งใจอย่างงู้นอย่างงี้ ก็ยิ่งเพิ่มความไม่พอใจให้พี่ๆในทีมตอนนั้นเราใช้ชีวิตในโรงเรียนลำบากพอสมควร ครูเค้าเรียกเราว่าลูกสาว ลูกรัก เรียกใช้งานเราบ่อยขึ้น ในวิชาเรียน สุข พละเเละคอมที่ครูเค้าสอนเรามักถูกยกตัวอย่างชื่อหรือเรียกเราบ่อยครั้งจนเพื่อนๆในห้องก็พูดประมาณว่าอะไรอะไรก็เรา เเต่ตอนนั้นเราก็ไม่ได้คิดอะไรคิดว่าคงเป็นเพราะเค้าไว้ใจให้เราทำหน้าที่ต่างๆให้ครูเขา เวลาผ่านมาครูก็พาฉันไปเเข่งวิชาการได้ร่วมกิจกรรมมากขึ้น จนเราก็รู้สึกประทับใจในตัวเขามากเพราะเขาเป็นคนเดียวที่เห็นความสามารถในตัวเรา เวลาก็ผ่านมาเรื่อยๆจนเราขึ้นป.5 ทุกอย่างก็เริ่มเยอะขึ้นเราได้เริ่มคุยเเชทไลน์กันทุกวันเค้ามักถ่ายรูปคู่เราสองคนลงเฟสบุ๊คเเละโพสต์ประมาณว่าเนี่ยลูกสาวคนเก่งของเขาอะไรประมาณนี้เเละซึ่งด้วยรูปร่างเราคล้ายกัน เพื่อนๆครูในเฟสมักคอมเม้นเล่นประมาณว่าเนี่ยเหมือนลูกกสาวจริงๆเลย เราเเละครูก็สนิทกันมากขึ้นเรื่อยๆเพราะเราคุยเเชทเล่นกันทุกวันเเรกๆก็คุยเร่องราวในชีวิตประจำวันกันเล่าว่าวันนี้ทำอะไรบ้างตอนนี้ทำอะไรอยู่กินข้าวหรือยังคุยไปเรื่อยเปื่อยพอนานๆเข้าเขาก็เริ่มเเชทประมาณว่าเนี่ยคุยกันทุกวันเเบบบนี้ไม่ใช่ลูกสาวเเล้วมั้งเราก็บอกว่าเเล้วเป็นไรอะด้วยความตอนนั้นเราก็ชอบคุยเล่นกะเค้าอยู่เเล้วเค้าก็บอกประมาณว่าเนี่ยเเเบบเนี้ยเค้าเรียกเเฟนกันนะเราก็สับสนไปหมดจนคุยกันไปเรื่อยๆมันก็เริ่มเกินเลยเเบบชัดเจนการเเทนตัวเองใช้คำว่าเค้ากับตัวเองเรียกที่รัก ไม่ว่าจะมีเรื่องอะไรในชีวิตเราก็จะบอกกันทั้งหมดเรื่องในโรงเรียนเราก็มักจะรู้ก่อนคนอื่นตลอดเพราะเขาจะบอกเราก่อนเสมอไปไหนมาไหนจะรายงานเราตลอดบอกรักบอกฝันดีเหมือนคนเป็นเเฟนกันทั่วไป ส่วนที่โรงเรียนก็ทำตัวปกติเพราะก่อนหน้าเราก็สนิทสนมกันอยู่เเล้วเเต่เรื่องพีคๆมันก็เริ่มขึ้นเรื่อยๆเราจากที่ไม่เคยได้ทุนการศึกษาเลยเค้าขอทุนให้เราจนได้ทุนใหญ่ระดับจังหวัด ด้านกีฬาเราได้เป็นกัปตันทีมตั้งเเต่อยู่ป.5 เเต่พี่ๆรุ่นนี้สนิทกับเราเลยไม่ค่อยมีปัญหาอะไรกันเรื่องนี้เท่าไหร่ อยู่ รร ก็ปกติทั่วไปเเต่เค้ามักมีของขวัญมาให้เราบ่อยๆ ตุ๊กตา อุปกรณ์การเรียนน่ารักๆ เพื่อนๆก็ถามว่าทำไมถึงได้จากครู ตอนนั้นเราก็ใช้ชีวิตยากขึ้นเเต่ครูก็บอว่าไม่ต้องไปสนใจอะไรหรอกไม่มีใครรู้หรอกในตอนนั้นเราเองก็เริ่มรู้สึกดีกับเขา เขาเหมือนเป็นเซฟโซนของเราคอยปกป้องเราช่วยเราเเก้ไขปัญหาตลอดเป็นที่ปรึกษาที่ดีทั้งในเรื่องการเรียนเเละการใช้ชีวิตต่อมาเรื่อยๆในเเชทเค้าก็เริ่มมีการนัดเเเนะประมาณว่าเนี่ยถ้าเป็นเเฟนกันต้องทำเเบบนี้นะ บราๆๆๆ เค้าถามว่าอยากกอดมั้ย อยากหอมมั้ย อยากจูบมั้ย ตอนนั้นเราก็บอกไม่กล้าหรอกเราก็กลัว เเต่ก็มีหลายครั้งที่เขามักสร้างโอกาสให้เราได้อยู่กันสองต่อสองเค้าเริ่มจากการกอด ในเเชทเค้าก็จะกลับมาบอกว่าเนี่ยมันดีใช่มั้ยเดียวพรุ่งนี้ถ้ามีโอกาสทำมันอีกนะ ในตอนนั้นเราไม่ได้คิดถึงเรื่องผิดถูกเลยเรารู้สึกดีมากๆที่มีเขาอยู่ ในช่วงที่อยู่ที่ รร เราก็ยังคงได้รับโอกาสดีๆที่พิเศษกว่าคนอื่นเสมอ เเละในการเเข่งกีฬารอบนี้เราได้ถูกเลือกให้เเเข่งปิงปองอีกอย่างซึ่งการซ้อมจะต้องซ้อมในห้องทำให้มีโอกาสอยู่กันสองต่อสองมากขึ้นเรื่องที่เคยคุยกันในเเชทก็มีโอกาสมาคุยกันต่อหน้ามากยิ่งขึ้น เเละตลอดเวลาที่อยู่ รร เค้าสั่งอะไรเราต้องยอมเค้าตลอดเขามักใช้สายตามองเราที่เเสดงให้เห็นว่าถ้าเราไม่ทำตามที่เขาพูดเขาจะโกรธนะ ตอนนั้นความรู้สึกเราคือกลัวเสียเค้าไปมากๆเรายอมทุกอย่าง จากการกอดก็เริ่มขอเราที่จะหอมในเเชทเราก็ทำเป็นเก่งพอเอาเข้าจริงเราไม่กล้าทำทุกครั้งเขาจะเป็นคนเริ่มเองเสมอขอกอดขอหอมเเละด้วยความรู้สึกในตอนนั้นเรายอมเขาตลอดเลย เหตุการเเบบนี้ก็เกิดขึ้นเรื่อยๆส่วนใหญ่เราจะอยู่ด้วยกันสองต่อสองในโอกาสที่เขาสร้างมันขึ้น สมัยนั้นมีเวรประจำวันเราต้องขึ้นไปปิดหน้าต้องห้องในขณะที่เราไปปิดหน้าต่างเวลาเย็นที่ทุกคนเข้าเเถวกลับบ้านเค้ามักเเอบตามเรามาปิดประตูล็อกห้องเเละเราก็จะกอดกันหอมกันเเละในครั้งนี้เค้ากอดนานขึ้นหอมซ้ำๆอยู่หลายทีหอมที่คอหลายครั้งหอมที่เเก้มสลับกันไปเเละบรรยากาศในห้องที่ถูกปิดประตูเเละหน้าต่างมันก็มีเเสงสลัวๆเท่านั้นพอเขาทำเเบบนั้นนานขึ้นเราก็เริ่มรู้สึกกลัวขึ้นมาเลยดันเขาออกเเละหยุดเขาเขาก็จะถามย้ำๆว่ารักเขามั้ย รู้สึกดีหรือเปล่าที่เขาทำเเบบนี้กับเราเราก็ได้เเต่ยิ้มเเละพยักหน้าตอนนั้นตัวเราเองก็เริ่มรู้สึกดีกับเขามากๆจนกล้าพูดเลยว่ารักเขากลัวเสียเขาไปเลยยอมเขาตลอด สถานการณ์เเบบนี้ก็เกิดขึ้นเรื่อยๆตลอด1 ปี ในเวลาที่เราอยู่กันสองคนหรือในเเชทเค้าใช้คำว่าเเฟนกับเราเเบบเต็มปากเเต่ความสัมพันทั้งหมดเป็นความลับระหว่างเราเเละเขาต่อมาเขาเริ่มขอจูบเขาบอกในเเชทก่อนเพื่อนัดเเนะซึ่งเราก็อนุญาติ เขาถามต่อว่าอยากจูบเเบบไหนซึ่งเราก็ไม่รู้หรอกว่ามันคืออะไร เขาบอกอยากจูบเเบบเด็กหรือเเบบผู้ใหญ่เราก็ถามต่อว่าต่างกันยังไง เค้าบอกจูบเเบบเด็กๆก็เเค่ปากเเตะปากเเต่เเบบผู้ใหญ่ก็เเบบที่เขาดูดกันไง เราก็บอกว่าก็เราเด็กกงั้นเเบบเด็กก็พอซึ่งเขาก็ตกลง ในวันที่มา รร ช่วงเย็นเค้าใช้เราไปปิดห้อง ห้องหนึ่งซึ่งเป็นห้องเอกสารที่ไม่ค่อยได้เปิดใช้เป็นห้องลักษณะทึบเเละไม่ค่อยมีใครสังเกตุห้องนี้เราก็ไปปิดตามคำสั่งเขาซึ่งเราก็รู้นะว่าจะเกิดอะไรขึ้น ผ่านไปเเป๊บเดียวเค้าก็เดินตามมาเเละล็อกห้องเขาเริ่มกอดหอมจุ๊บเราเเบบที่คุยกันไว้ตอนนั้นเราสับสนมากทั้งรู้สึกเขินเเละกลัว เขาก็กอดเราหอมเราซ้ำๆเราเริ่มรู้สึกว่ามือเขาเริ่มไปในที่ที่ไม่สมควรไปสัมผัสมัน เช่น นม ก้น ขา เเต่ไม่ถึง ตรงนั้นนะ เค้าไซร้คอเเละจูบเเบบที่ทำให้เรารู้สึกกลัว เเต่เราก็ไม่ได้หยุดการกระทำเขานะผ่านไปเราเริ่มรู้สึกว่าเรากลัวเเบบทนไม่ไหวเราเลยผลักเขาออกเเละเขาก็พูดว่าเนี่ยเรียกจูบเเบบผู้ใหญ่ ตอนนั้นเราทำตัวไม่ถูกเลยเค้าก็เดินออกไป เราก็ปิดห้องเเละตามออกไปเราก็กลับไปบอกในเเชทว่าเรากลัวสิ่งที่เกิดขึ้นเข้าก็ขอโทษที่ทำให้กลัวต่อมาเขาก็ไม่ได้ทำเเบบนั้นอีกมีเเค่กอดกับหอม เวลาผ่านไปเรื่อยๆจนเราขึ้นป 6 ก็มีหลายเหตุการณ์ที่ทำให้เพื่อนรู้สึกได้ว่าเรามีอภิสิทธิ์พิเศษ เช่น เราทำไฟล์งานเพื่อนหายซึ่งเป็นวิชาที่เขาสอนเราเลยเอางานเราให้เพื่อนเเละเราก็ทำใหม่พอเอาไปส่งเขาก็ว่าเพื่อนเราว่าใช้เราทำงานเขาบอกเขาจำได้ว่าเนี่ยเป็นงานของเราทำเป็นเรื่องใหญ่โต เราเลยบอกไปว่าเราทำงานเพื่อนหายเลยเอาอันนี้ให้เพื่อนเเล้วเราก็ทำใหม่เพื่อนก็ว่าเราต่อหน้าเขาที่เราทำให้เพื่อนโดนดุ เเต่ครูไม่ว่าเราเลยเเต่กลับว่าเพื่อนที่ว่าเราเเละยอมรับงานนั้น จนเพื่อนๆเริ่มทำตัวเเปลกๆ เรื่องคืนชุดกีฬาอีก  หลังจากเเข่งเสร็จทุกคนต้องเอาชุดมาคืนโรงเรียนมีหลายคนลืมเอามารวมถึงเราทุกคนโดนตียกเว้นเราเค้าให้เรากลับห้องเรียนเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเหตุการณ์นี้เพื่อนไม่พอใจกันมากตัวเราเองก็รู้สึกไม่ดีเค้าก็ตะคอกบอกให้ไปก็ไปเราก็เลยเดินขึ้นห้องไป ความสัมพันเรากับเพื่อนเริ่มไม่ดีตอนนั้นเราใช้ชีวิตที่ รร ลำบากมาก เเละอีกเรื่อง เราเริ่มหาที่เรียนต่อเค้าลางานเเละพาเราไปสมัครเรียนที่โรงเรียนด้านกีฬาเเห่งหนึ่งพอเพื่อนๆรู้ก็มาพูดกับเราเเปลกๆประมาณว่าไปกันสองคนเค้าทำอะไรเปล่า ตอนนั้นเรากลัวมากเพราะเราก็มีความผิดอยู่ในใจอะ ความสัมพันเรากับเพื่อนก็เเย่ลงรวมถึงเรากับครูด้วยเค้าคุยกับเราน้องลงหรือเเทบจะไม่คุยจากปกติที่คุยกันในเเชทตลอดเค้าเปลี่ยนไปเเบบเห็นได้ชัดตีตัวออกห่างใช้คำพูดที่เหินห่างเเต่ก็มีบางครั้งที่มากอดมาหอมเราเมื่อมีโอกาส เเต่เราก็เสียใจนะเหมือนคนอกหักอะ เเล้วอยู่ดีๆครูคนนั้นก็เปิดตัวคบกับเเฟนที่เป็นครูต่างโรงเรียน เราร้องไห้หนักมากเเบบใจสลายเลย เเล้วอยู่ๆเพื่อนทั้งห้องก็ไม่มีใครคุยกับเราเลยช่วงนั้นเป็นช่วงที่เเย่มากๆสำหรับเรานับเวลารอวันให้จบจาก รร นี้เลย พอเพื่อนไม่คุยก็ทำให้ทีมวอลเลย์เล่นกันเเย่ๆเพราะมีเราเป็นกัปตันทีมลูกทีมไม่ฟังคำสั่งครูคนนั้นเเก้ปัญหาด้วยการเปลี่ยนกัปตันทีมให้เพื่อนที่ไม่ถูกกับเราเป็นเเทน เรารู้สึกเเย่มากตอนนั้นอายุเเค่นั้นต้องผ่านเรื่องพวกนี้มาไม่ง่ายเลย จนถึงวันจบเราก็เหมือนได้หลุดออกจากนรกเลยอะ ต่อมาครูคนนั้นก็ไปบรรจุที่โรงเรียนมัธยมเเห่งหนึ่งไม่เจอกันอีก จนมาหลังๆนี้บังเอิญเจอกันบ่อยเเเต่เค้าเจอเราทีไรก็ดูกลัวๆเเล้วก็หลบหน้าเราตลอดนะ ปัจจุบันเขาก็ยังเป็นเเฟนกับเเฟนคนนั้นเขาอยู่ เเละอีกเรื่องหลายปีก่อนมีรุ่นพี่เรามาถามเราถึงเรื่องนี้ด้วยเราตกใจมาก พูดทุกอย่างเเบบละเอียดจนเราปฏิเสธไม่ได้ลยต้องยอมรับไป  คนอ่านอาจคิดว่าเราเองก็คงเป็นเด็กใจเเตกคนหนึ่งที่ไปยอมเขาเอง เเต่ทุกคนเชื่อมั้ยว่าตัวเราทุกวันนี้ไม่เคยจูบหรือมีเพศสัมพันธ์กับใครเลยไม่ปล่อยตัวให้ผู้ชายคนไหนอีกเลยจนวันนี้ยังคิดอยู่ว่าตอนนั้นเราทำอะไรลงไปเป็นปมติดในใจอยู่ตลอด เป็นรักเเรกที่เเย่เเละผิดมาก