ตอนที่ผ่านมา
ตอนที่ 1 : MAX มากที่สุด
https://ppantip.com/topic/41835564
ตอนที่ 2 : MIN น้อยที่สุด
https://ppantip.com/topic/41840571
ตอนที่ 3 : MODE ฐานนิยม
https://ppantip.com/topic/41849509
ตอนที่ 4 : Standard deviation ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน
https://ppantip.com/topic/41878983

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ตอนที่ 5 : Median มัธยฐาน

            
            ไม่มีเสียงตอบจากผมและจากโม้ดเลย

            3P ที่มินว่าก็คือ การมีเซ็กส์ 3 คน สวิงกิ้งนั่นแหละ ถ้าในกรณีนี้จะประกอบด้วย ผม มิน และโม้ด 

            แต่ผมไม่ยอม และไม่เอาด้วยหรอก

            เช่นเดียวกัน ดูเหมือนทางโม้ดก็เงียบพูดไม่ออก เขาคงไม่ยอมด้วย

            ใครจะยอมล่ะ แฟนเรา เราก็อยากมีอะไรด้วยกับแค่เราคนเดียว จะให้มีคนอื่นมาร่วมวงมีเพศสัมพันธ์ด้วย ให้ตายผมก็ยอมไม่ได้หรอก

            โอ้ยยยยย อยากจะบ้าตายกับสิ่งที่มินพูด

            ผมมองมินแล้วหันมองโม้ด ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกับที่โม้ดมองกลับมายังผม

            นิ่งมองหน้ากันไม่พูดจา แล้วโม้ดก็เอ่ยมาว่า

            “เพราะแก…” เขาพูดพร้อมชี้มาที่ผม

            “ไม่ เพราะนาย…” ผมพูดสวนกลับไป

            จากนั้นเราสองคนก็เถียงกันไม่ได้ศัพท์ กระวนกระวายกันทั้งคู่ จนมินที่นั่งดูอยู่ไม่สนใจ ไปกดมือถือเล่นรอพวกเราเคลียร์กัน

            แต่มันก็ยังเคลียร์ไม่ได้สักที โม้ดเริ่มเข้ามาหาเรื่องแบบไม่มีเหตุผล ผมเองก็ไม่ได้ยอมสวนกลับไปตามอารมณ์ที่แปรปรวนนี้ ส่วนมินตอนนี้นอนเล่นมือถืออยู่บนเตียงไม่ได้สนใจพวกเราแล้ว

            ยิ่งเคลียร์กันยิ่งไม่มีเหตุผล ผมเองก็ไม่ยอมง่ายๆหรอก มินเป็นแฟนคนแรกของผม จะให้มาใช้แฟนร่วมกับคนอื่นได้อย่างไร 

            โม้ดเขาก็ไม่ได้เห็นด้วย เขาพยายามบอกให้ผมไปจากมิน ออกไปไกลๆมินไปเลย อย่ามายุ่งเกี่ยวกันอีก

            แต่ตอนนี้ผมทำไม่ได้หรอก

            เสียงการเจรจาของผมกับโม้ดดังขึ้นเรื่อยๆ มินเจ้าของห้องไม่ได้สนใจ และเหมือนจะไม่ได้แคร์ด้วยว่าผลจะเป็นอย่างไร

            “ก๊อก ก๊อก”

            เสียงเคาะประตูดังขึ้นขัดการเถียงกันของผมกับโม้ด ซึ่งเหมือนมินจะไม่ได้ยิน เพราะใส่หูฟังอยู่ เสียงเคาะประตูจึงดังขึ้นมาต่ออีกชุด

            ใครมาเคาะห้องมินกัน

            ไม่ใช่ว่าจะมีผู้ชายที่เกี่ยวข้องอีกคนมาหาหรอกนะ

            สุดท้ายมินก็รู้ตัว เธอเดินไปเปิดประตูห้องโดยไม่สนใจพวกผมเลย

            เมื่อประตูห้องเปิด ปรากฏเป็นชายหนุ่มคนหนึ่งที่รูปร่างหน้าตาดี แต่ว่าพอผมกับโม้ดเห็นชุดที่เขาใส่ ก็รู้แล้วว่าเขาเป็นใคร

            ไม่สิ ไม่ใช่ว่ารู้ว่าเป็นใคร แต่รู้ว่าทำงานอะไร

            เพราะชุดที่เขาใส่นั้นเป็นชุดของพนักงานขนส่งอาหารนอกสถานที่นั่นเอง

            “นี่ครับ ของที่สั่ง”

            มินตรวจดูอาหารที่สั่ง เมื่อครบถ้วนก็จัดการค่าใช้จ่ายและรับอาหารเหล่านั้นมา

            เธอเดินถือถุงอาหารผ่านหน้าผมกับโม้ด แล้วเอ่ยด้วยสีหน้าไม่ทุกข์ร้อนอะไรกับพวกผมว่า

            “พอดีฉันสั่งอาหารไว้ พวกนายจะกินด้วยไหมล่ะ ไหนๆ ก็อยู่ที่นี่ล่ะ ฉันกินคนเดียวไม่หมดหรอก”

            ผมมองเธอ โม้ดก็ไม่ต่างกัน เรามองเธอ ดูเหมือนว่าอาหารที่มินสั่งนั้นสามารถยุติการถกเถียงของสองเราได้เฉยเลย

            อะไรบางอย่างมันก็ไม่ต้องมีเหตุผลที่ลงตัว แต่ถ้ามันจะได้มันก็ได้นั่นแหละ

            แม้จะมีข้อมูลข้อเท็จจริงมากมาย แต่เราควรหาจุดตรงกลางของเรื่องเหล่านั้น เพื่อจะได้ดำเนินการต่อได้ อาจจะเรียกว่าเป็น มัธยฐาน ที่เป็นค่าที่มีตำแหน่งอยู่กึ่งกลางของข้อมูลทั้งหมด

            อาหารที่มินสั่งเป็นชาบูยี่ห้อหนึ่ง แน่นอนว่าการกินชาบูหลายคนมันได้อรรถรสมากกว่ากินคนเดียวอยู่แล้ว ผมและโม้ดจึงช่วยมินจัดอาหารลงจาน ตั้งเตาหาช้อนส้อมตะเกียบ พร้อมถ้วยน้ำจิ้ม เพื่อตั้งปาร์ตี้ชาบูกันสามคน

            ด้วยเหตุนี้ก็เกิด 3P ขึ้นมาจริงๆ แต่เป็นสามคนร่วมกันกินชาบูอย่างงงๆ

            พอมามากินชาบูร่วมกัน มุ่งมั่นจะกินเหมือนกัน การเถียงกันของผมกับโม้ดก็จางหายไปชั่วคราว ส่วนมินที่ไม่ได้ใส่ใจการเถียงของเราทั้งคู่อยู่แล้ว กินอย่างอร่อยตามปกติ

            กินชาบูไปสักพักคล้ายโม้ดรู้สึกว่าในวงยังขนาดอะไรสักอย่าง จึงเอ่ยขึ้นมาว่า

            “มานั่งกินแบบนี้มันต้องมีแอลกอฮอล์”

            ผมหันมองเขา ส่วนมินพยักหน้าตอบคำเห็นด้วยกับความคิดของโม้ด 

            “โอเค เดี๋ยวฉันออกมาไปหาซื้อมาให้ละกัน นายจะเอาด้วยไหม” โม้ดหันมาถามผม

            “ได้ ๆ เดี๋ยวมาเอาเงินที่ฉันละกัน” ผมตอบไป

            “เออ ตามนั้นแหละ” โม้ดตอบ แล้วก็ลุกขึ้นออกไปจากห้องเพื่อไปซื้อเครื่องดื่ม

            ซึ่งร้านสะดวกซื้อที่ขายเครื่องดื่มนั้นอยู่ห่างจากห้องมินพอสมควร แต่ก็ใช้เวลาไม่นานหรอกหากจะเดินทางไป น่าจะไม่ถึงครึ่งชั่วโมงได้

            พอโม้ดออกจากห้องไป ในนี้จึงเหลือแค่มินกับผมสองคน

            ผมมองหน้ามิน ไม่รู้ด้วยเหตุผลใด ด้วยความเศร้า อารมณ์สับสนจากสิ่งที่เกิดขึ้น หรืออะไรก็ไม่รู้ ผมจึงขอมินมีเซ็กส์ด้วย

            มินมองหน้าผม คงรู้ว่าผมเอาจริงก็เลยพยักหน้ารับยอมให้มีอะไรด้วย

            แต่ครั้งนี้ผมไม่ได้ทำแบบครั้งที่ผ่านมา เพราะผมบอกกับมินว่า

            “ครั้งนี้ฉันขอทำสดนะ ฉันยังไม่เคยสดกับมินเลย”

            มินมองหน้าผมกลับ “ได้ แต่แค่ครั้งนี้นะ”

            ผมกับมินเริ่มมีอะไรกันไปตามลำดับที่ควรจะเป็น ในระหว่างที่ทำกิจกรรมเข้าจังหวะอยู่ ผมก็ถามเธอขึ้นว่า

            “มินชอบฉันหรือเขามากกว่ากัน มีแค่ฉันคนเดียวไม่ได้เหรอ”

            มินไม่สนใจ ตอบสวนไปว่า

            “จะมาถามอะไรตอนนี้ ทำๆไปเลย”

            แม้ไม่ได้คำตอบผมก็ทำต่อไป ไม่รู้ทำไมครั้งนี้ผมรู้สึกอยากทำกับเธอมากกว่าปกติ

            “อ่า… แม็กซ์นายใกล้จะเสร็จแล้วใช่ไหม ปล่อยข้างนอกนะ” มินเห็นอาการผมใกล้จะถึงจุดสุดยอดแล้ว จึงบอกขึ้นมา

            แต่ผมไม่ได้หยุดหรือถอนออกมา เคลื่อนไหวต่ออย่างต่อเนื่อง กระทำด้วยอารมณ์ที่รู้สึกเสียวกว่าปกติ จนสุดท้ายผมก็ทนไม่ไหวแล้ว

            “จะเสร็จแล้ว”

            ผมไม่ยอมทำตามใจเธอ ครั้งนี้ผมเสร็จข้างในกับเธอเลย จนเธอเองต้องพูดขึ้นว่า

            “ก็บอกแล้วไงว่าเสร็จข้างนอก แม็กซ์นายนี่นะ”

            ถึงผมไม่ได้ทำตาม ปล่อยให้เสร็จข้างในตัวเธอ และแม้มินจะว่าผม แต่ถ้าดูจากสีหน้าของเธอแล้ว เธอก็มีความสุขที่ผมเสร็จข้างในแบบนี้

            เมื่อเสร็จกิจ ความคิดของผมก็มีบางอย่างเพิ่มเติมขึ้น

            ผมจะทำทุกอย่างเพื่อเธอ จะทำทุกวิถีทางเพื่อให้เธอเป็นของผมคนเดียว ผมจะยอมเปลี่ยนตัวเองเพื่อเธอ

            เพราะครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่ผมมีเซ็กส์กับมิน แล้วเธอมีสีหน้าที่มีความสุข ไม่ได้บ่นเรื่องเซ็กส์ที่ไม่ได้เรื่องของผมเลย

            แต่ว่าผมกับมินต้องรีบแต่งตัวกลับให้เรียบร้อย เพราะสักพักโม้ดก็มาพอดี

            โม้ดมองเราทั้งคู่ คล้ายคิดบางอย่างอยู่ในใจเหมือนเห็นพวกเรา แต่เขาก็ไม่ยอมพูดออกมา

            เพราะว่าตอนนี้ผมกับมินไม่ได้ใส่ชุดเดิม เป็นชุดของผมที่อยู่ในห้องมินอีกตัว ส่วนมินก็ใส่ชุดอีกชุดเช่นกัน

            โม้ดส่ายหน้าเล็กน้อยเหมือนไม่ได้ใส่ใจในเรื่องที่คิดขึ้นมา ทรุดลงนั่งร่วมวงต่อ 

            พวกเรากินชาบูเคล้าเบียร์ที่โม้ดซื้อมาประกอบอีกสักพัก คล้ายตอนนี้อารมณ์ของทุกคนเย็นลงแล้วด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ แล้วโม้ดก็เอ่ยขึ้นมาว่า

            “แล้วเรื่องของพวกเราจะเอายังไงต่อ”
 

……………………………………………………จบตอน