ขอบคุณทุกท่านที่อ่านเรื่องนี้นะครับ ตอนที่สองมาแล้ว สั้นๆเหมือนเดิม

ตอนที่ผ่านมา

ตอนที่ 1 : MAX มากที่สุด
https://ppantip.com/topic/41835564

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ตอนที่ 2 : MIN น้อยที่สุด
 

          ผมสงสัยเรื่องถุงยางใช้แล้วที่เจอในห้องน้ำมากที่สุดแล้ว

            เรื่องราวต่าง ๆ จึงผุดขึ้นมาวนเวียนเป็นคำถาม เพื่อให้ผมหาเหตุผลมายืนยันคำตอบของเรื่องนี้ทันที

            ถุงยางนี้อาจจะมาจากที่มินใช้มันใส่กับของบางอย่างเพื่อช่วยตัวเองมั้ง?

            คงไม่ใช่ เพราะในถุงยางที่เจอดันมีคราบอสุจิอยู่ภายในด้วย

            หรือว่าเป็นถุงยางของคนอื่นที่มายืมห้องของเธอใช้เป็นที่ทำกิจกรรมไหมนะ?

            แต่ก็ไม่น่าจะใช่อีก เพราะไม่เคยเห็นเธอพูดถึงเพื่อนผู้หญิงของเธอเลยสักคน

            จนแล้วจนรอด ผมก็นึกเหตุผลมายืนยันให้ตัวเองรู้สึกดีไม่ได้ ดูแล้วคงมีแต่ต้องไปถามมินตรง ๆ ละมั้ง

            ทว่าผ่านมาหลายวันแล้วที่ผมตั้งใจว่าจะถามมินเกี่ยวกับเรื่องถุงยางนี้  แต่ทุกครั้งที่คิดจะถาม แค่จะเอ่ยให้มีเสียงก็ยังไม่ได้เลย มันรู้สึกอึดอัดผสมกับกลัวตัวเองรับความจริงไม่ได้ จึงไม่กล้าถามเธอออกไปสักที

            ตอนเอ่ยทักเพื่อจีบเธอผมยังกล้า ทีเรื่องแบบนี้กลับไม่กล้าซะงั้น

            พอไม่กล้าถามความสงสัยมันยิ่งทวีคูณมากขึ้น และเริ่มสงสัยเรื่องอื่นเกี่ยวกับเธอเพิ่มขึ้นอีก ในบางครั้งเห็นเธอคุยไลน์ตอนอยู่ด้วยกัน แต่ก็ไม่ยอมให้ผมดู พอถามว่าคุยกับใคร ก็มักบอกว่าเพื่อนผู้หญิงคุยกันอย่าไปรู้เลย

            หรือบางครั้งเธอบอกว่าจะไปต่างจังหวัด แล้วหายไปหลาย ๆ วัน บางทีก็ไปในจังหวัดที่ไม่น่าจะใช่ที่อยู่ของญาติเธอที่เคยเล่าด้วย พอผมถามก็มักบอกว่ามีญาติอยู่จังหวัดนั้นด้วย 

            หรือบางทีผมจะขอตามไปด้วย เธอก็จะสวนกลับมาไม่ต้องไปหรอก กลัวญาติจะว่า กล่าวหาว่าไม่เรียน ดีแต่คบกับผู้ชาย

            และด้วยความเป็นห่วง อยากคุยอยากติดต่อด้วยเวลาเธอไปต่างจังหวัด ผมจะติดต่อเธฮได้แค่ช่วงแรกเท่านั้น จากนั้นก็จะติดต่ออะไรไม่ได้เลยในทุกช่องทาง ส่งไลน์ไปก็ไม่อ่าน เหมือนกับเธอไม่ใส่เราที่เป็นแฟนแม้แต่น้อย

            เธอคงสนใจเราน้อยที่สุด

            MIN ในวิชาทางสถิติหมายถึง ค่าที่มีจำนวนน้อยที่สุด หรือว่ามินเธอจะสนใจผมน้อยที่สุดด้วยตามความหมายของคำนี้

            ไม่นะ! ไม่น่าจะใช่หรอก! มันต้องไม่ใช่สิ!!

            เวลามินกลับมา ผมก็ติดต่อได้นะ บางทีเธอติดต่อผมกลับมาเองด้วย และถ้าผมถามว่าทำไมติดต่อไม่ได้ เธอจะบอกว่าอยู่กับญาติ มันเลยไม่สะดวกที่จะติดต่ออะไรในเชิงนั้น

            แต่ว่าเรื่องที่สงสัยเพิ่มขึ้นมาไม่ได้มีแค่เรื่องที่เธอไปบ้านญาติต่างจังหวัดเพียงอย่างเดียว

            ยังมีเรื่องที่มินชอบให้ผมกลับบ้านไปก่อน ไม่ยอมให้ค้างห้องเธอด้วย

            “กลับไปก่อนนะแม็กซ์ เราจะอ่านหนังสือ”

            ด้วยเหตุผลนี้ผมก็เข้าใจนะ เพราะมินก็เรียนมหาวิทยาลัยเช่นเดียวกับผม ถึงคนละที่ คงต้องมีเวลาอ่านหนังสือทบทวนบทเรียนกันบ้างแหละ 

            แต่บางทีเธอก็บอกว่ากลับไปก่อนแม็กซ์ จะเล่นเกม ตรงนี้ผมก็ไม่ว่าอะไรเหมือนกัน เพราะเธอก็คงอยากจะมีเวลาส่วนตัวของตัวเองบ้าง

            ทำให้การมาของผมต้องบอกเธอก่อนทุกครั้ง ถ้าวันไหนเธอบอกว่ามาหาได้ มาค้างที่ห้องได้ ผมก็มา ซึ่งมาค้างเราก็มีอะไรกันด้วยนั่นแหละ 

            ทว่าเมื่อมีเรื่องถุงยางนั้นค้างคาอยู่ในสมองของผม มันย่อมทำให้เรารู้สึกว่าสิ่งที่มินทำที่แล้วมามันดูมีพิรุธ ดูไม่สมเหตุสมผล มีอะไรน่าสงสัยที่สุด

            หรือเธอจะใส่ใจผมน้อยที่สุดจริง ๆ

            จากนั้นมาในบางวันผมจึงแอบดักดูการเคลื่อนไหวต่าง ๆ อยู่รอบ ๆ หอพักของเธอ แต่ก็พยายามไม่ให้เธอเห็นว่าผมดักอยู่แบบนี้

            หอพักที่มินอยู่เป็นห้องพักรวม จึงไม่ใช่เรื่องแปลกที่จะมีผู้ชายเดินเข้าห้องในทุกวัน

            แต่ผมดันเป็นคนแปลกไปแล้ว เพราะทุกครั้งที่มีผู้ชายเดินเข้าหอพักนี้มา ผมจะจับตาดูเขา พยายามดูว่าผู้ชายคนนั้นไปที่ห้องไหน

            กลายเป็นว่าผมจิตตกไปเอง  เพราะเมื่อพยายามมองตามชายที่เข้าหอพักไปทุกคน ก็ไม่มีใครเข้าห้องมินเลยสักคนเลย

            ทว่าเมื่อยังไม่กระจ่างในเรื่องถุงยางสักที สมองผมก็ไม่เคลียร์ ยังพยายามดักอยู่แถวหอพักของมินต่อ ราวกับว่าถ้าไม่เจอคำตอบคงไม่เลิกรา

            แต่มันก็ยังไม่มีใครเข้าไปในห้องเธอสักคน

            นี่เราคิดไปเองใช่ไหม?

            เราสงสัยไปเองใช่ไหม?

            เราคิดมากเกินไปสินะ มันคงไม่มีอะไรหรอก เราควรคิดเรื่องพวกนี้น้อยที่สุดสิ

            ผมพยายามทบทวนความคิดของตัวเอง เพราะแม้จะดักคอยจับตาดูแบบนี้อยู่หลายวันก็ไม่ได้คำตอบอะไรเลย

            MIN คือ ค่าที่น้อยที่สุด เราก็ควรเก็บเอาอะไรพวกนี้มาคิดให้น้อยที่สุด 

            ต้องเชื่อมั่นไว้ใจเธอให้มากที่สุดต่างหาก

            เราจะมาจิตตกเป็นคนบ้าแบบนี้ไม่ได้

            ผมจึงตัดสินใจว่าจะเลิกดักคอยดูแบบนี้แล้ว ทว่าเมื่อผมกำลังจะเดินกลับออกไป ก็มีผู้ชายคนหนึ่งเดินสวนเข้าหอพักมา

            ถึงผมจะไม่ได้คิดอะไรมากเท่าเดิมแล้ว แต่ด้วยความเคยชินที่จะมองตามผู้ชายทุกคนที่เข้าหอพักนี้ มันก็ทำให้ผมมองตามผู้ชายคนนั้นอย่างอัตโนมัติ

            ผู้ชายคนนั้นเดินไปหยุดอยู่หน้าห้องของมินและเคาะประตูห้อง

            ตอนนี้ผมแทบล้มทั้งยืน เรี่ยวแรงที่เคยมีเหลือน้อยที่สุดแล้ว
 
 
……………………………………………จบตอน