ความเดิมตอนที่แล้ว
http://ppantip.com/topic/30367768 บทนำ
http://ppantip.com/topic/30369696 บทที่1 เจ้าชายขี่ม้าขาวกับสาวดำตับเป็ด
http://ppantip.com/topic/30373309 บทที่2 แสบอสรพิษ
http://ppantip.com/topic/30376466 บทที่3 ดาวดราม่า
http://ppantip.com/topic/30393034 บทที่ 4 ชายปริศนาปรากฎ
http://ppantip.com/topic/30397455 บทที่ 5 นายฝรั่งจิ้ม
http://ppantip.com/topic/30420727 บทที่ 6 ใจละลาย
http://ppantip.com/topic/30437954 บทที่ 7 งูเนื้อคู่
http://ppantip.com/topic/30462369 บทที่ 8 อยากเก็บฝรั่งไว้ดองทั้งสองคน
http://ppantip.com/topic/30489956 บทที่ 9 ลำตัดลัดฟ้า
http://ppantip.com/topic/30490063 บทที่ 10 รักหรอก หรือ หลอกรัก
บทที่ 11
จดหมายผิดซอง
คำลงท้ายของคำบอกลาในภาษาอังกฤษจะสามารถบอกเราได้ว่า....เราจะพบกันใหม่อีกครั้งหรือไม่ อาจเป็นในเร็วๆนี้...หรือในไม่ช้า หรือ...อาจจะไม่ได้พบกันอีกเลย ดาวไม่มีโอกาสจะรู้ด้วยซ้ำว่าจิมจะบอกลาด้วยคำไหน เธอมีอะไรมากมายในใจที่อยากจะบอก แต่คำทั้งหมดก็คงต้องเป็นแค่ความคิดเหมือนเดิม ในตอนนี้...ความรู้สึกเสียดายกับความเสียใจมันเข้ามาพร้อมๆกัน จนเกินว่าเธอจะตั้งรับได้ว่าควรจะทำยังไงต่อไป เธอไม่ได้รู้จักชายฝรั่งสองคนนี้มากไปกว่าชื่อและเรื่องส่วนตัวทั่วๆไป
เวลาเพียงสามวันมันเปลี่ยนสถานะจากคนแปลกหน้าไปเป็น......คนรู้จัก
และตอนนี้มันกำลังจะเปลี่ยนจากคนรู้จักไปเป็นคนที่เธอกำลังจะคิดถึง..
....อย่างสุดหัวใจ....
“ ไงล่ะ จะให้ฉันขับรถพาแกตามพระเอกไปสุวรรณภูมิเหมือนในละครไหม? ”
สมใจพูดประชดดาว แต่ก็ยังเอามือมาบีบเบาๆที่ไหล่ทั้งสองข้างของดาวเพื่อให้รู้สึกดีขึ้น เพราะตอนนี้ดาวเอาแต่นั่งเหม่อลอยมองออกไปนอกหน้าต่าง
“ อยากร้องก็ร้องจะเงียบทำไมวะ! ร้องมันออกมามันจะได้ดีขึ้น หรือแกต้องเดินตากฝนเอาฝักบัวรดหัวมันถึงจะกล้าร้องออกมา ฉันเพื่อนแกนะเว้ย! ฉันรู้ว่าแกอยากร้อง แกจะเงียบเพื่อ? ”
“ แล้วแกจะให้ฉันร้องเพราะอะไรวะ! ร้องเพราะเสียใจหรือว่าร้องเพราะเสียดาย!? ฉันไม่ได้ผูกพันอะไรกับฝรั่งนั่นซะขนาดนั้น ” ดาวพูดออกมาด้วยน้ำเสียงสั่นเครือแต่ก็พยายามฝืนพูดออกมาให้ปกติที่สุด
“ ฉันดูออกนะดาว ว่านายฝรั่งจิมมันจิ้มใจแกไปแล้วเต็มๆใช่มะ แต่แกก็กลัวว่ามันจะเป็นแค่อาการเข้าข้างตัวเองเหมือนไอ้พี่เอกนั่นน่ะ ”
“ เรื่องพี่เอกมันทำให้ฉันเลิกศรัทธาเรื่องในพรหมลิขิตไปแล้วล่ะ และแกก็ยังบอกฉันเองเลยว่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นระหว่างฉันกับจิมมันเป็นเรื่องที่ฉันคิดไปเอง ”
“ ไอ้เรื่องพวกนั้นฉันไม่รู้ ฉันไม่ใช่พระพรหม! ความสำคัญไม่ได้อยู่ที่เค้าว่าคิดอะไรกับแก มันอยู่แกว่ากำลังคิดอะไรกับเค้า ”
“ ฉันจะไปคิดอะไรกับเค้าได้ ถ้าเกิดคิดแล้วเค้าไม่คิดเหมือนที่ฉันคิดล่ะ ”
“ เห็นมะ! มัวแต่ยึกยักอยู่นั่นแหล่ะ ถ้าก็ใช้คำว่าถ้ากับคำว่ารักเมื่อไหร่ ยังไงมันก็ไม่มีทางเกิดขึ้นหรอก มามัวแต่ถ้าเค้าอย่างงั้นถ้าเค้าอย่างงี้ โอ้ย! เสียเวลา ”
“ เวลามันก็สำคัญ มีความรักที่ไหนบ้างที่ไม่ต้องการเวลา ขนาดความรักแท้จากพ่อแม่ยังต้องใช้เวลาตั้งเก้าเดือน รักแท้ไม่ได้เกิดจากรักแรกพบ รักแท้ต้องใช้เวลา ”
“ มันคนละประเด็นป่าววะที่แกพูดมาน่ะ อันนั้นมันรักจากพ่อแม่ แต่อันนี้มันรักแบบหนุ่มสาว เวลาเสียใจอะไรก็เลิกเทียบได้แล้วว่ารักแท้ที่ไหนไม่เหมือนรักแท้ของพ่อแม่ ฟังแล้วอึน! หลงประเด็นกันไปใหญ่ ฟังนะดาว! ความรักที่ใช้เวลาแล้วล้มเหลวก็มีเยอะแยะ ความรักที่ต้องการเวลา คือระยะทางระหว่างที่มีความรัก ส่วนรักแท้มันคือการสะสมความผูกพันระหว่างที่คนสองคนรักกัน ”
“ แกไม่เข้าใจอ่ะ แกไม่เข้าใจ! ความรักมันมีความหมายมากกว่านั้น ยังไงเรื่องฉันมันก็ยังไม่ใช่เรืองความรัก ”
“ ไอ้ดาว! แล้วที่แกเป็นอยู่ เค้าเรียกว่าอะไรวะ? ถ้าไม่ใช่อาการของคนที่กำลังมีความรัก ”
“ ไม่ใช่! ฉันไม่ได้มีความรัก ”
“ ฉันพูดว่ากำลัง ฉันบอกว่าแกกำลังมีความรัก เพราะแกตกหลุมรักเค้าเข้าแล้วไง ”
ดาวเลิกเถียงกับสมใจและเริ่มคล้อยตามกับคำพูดของสมใจ
“ มันก็อาจจะใช่มั้ง...ทำไมแกรู้เรื่องความรักละเอียดจังวะสมใจ? ”
“ ก็ดูหนังฟังเพลง อ่านนิยาย ดูละครน้ำเน่า แล้วก็เก็บคำเท่ห์ๆไว้ปลอบใจเพื่อนตอนอกหักหรือเอาไว้ขึ้นสเตตัสเฟซบุ๊คไง ”
“ โธ่! แล้วทำเป็นรู้ดีนะแก ฮ่าๆ ”
“ คนมีความรักพูดกันภาษาคนไม่รู้เรีื่องหรอก ต้องพูดกันภาษาเทพๆ ฮ่าๆ ”
“ จริงๆพูดกันธรรมดาก็เข้าใจง่ายป่าววะ ไม่ต้องเป็นคำคมอะไรนักหนาหรอกเนอะ ”
“ อืมจริง ฮ่าๆ เออว่ะ ลืมไป แม่แกให้มาตามแกนี่หว่า เห็นบอกว่าตาจิมฝากอะไรไว้ให้แก อ่อแล้ว..”
ยังไม่ทันที่ดาวจะฟังสมใจจบประโยค เธอก็รีบลงจากบ้านพี่เอกและขี่จักรยานไปทันที
“ ไอ้ดาว เฮ้ย! ทำไมแกไม่ไปรถฉัน เฮ้อ จะไปให้มันลำบากเป็นนางเอกทำม๊ายย ”
++++++
มาดามดำตับเป็ด บทที่ 11 : จดหมายผิดซอง
http://ppantip.com/topic/30367768 บทนำ
http://ppantip.com/topic/30369696 บทที่1 เจ้าชายขี่ม้าขาวกับสาวดำตับเป็ด
http://ppantip.com/topic/30373309 บทที่2 แสบอสรพิษ
http://ppantip.com/topic/30376466 บทที่3 ดาวดราม่า
http://ppantip.com/topic/30393034 บทที่ 4 ชายปริศนาปรากฎ
http://ppantip.com/topic/30397455 บทที่ 5 นายฝรั่งจิ้ม
http://ppantip.com/topic/30420727 บทที่ 6 ใจละลาย
http://ppantip.com/topic/30437954 บทที่ 7 งูเนื้อคู่
http://ppantip.com/topic/30462369 บทที่ 8 อยากเก็บฝรั่งไว้ดองทั้งสองคน
http://ppantip.com/topic/30489956 บทที่ 9 ลำตัดลัดฟ้า
http://ppantip.com/topic/30490063 บทที่ 10 รักหรอก หรือ หลอกรัก
บทที่ 11
จดหมายผิดซอง
คำลงท้ายของคำบอกลาในภาษาอังกฤษจะสามารถบอกเราได้ว่า....เราจะพบกันใหม่อีกครั้งหรือไม่ อาจเป็นในเร็วๆนี้...หรือในไม่ช้า หรือ...อาจจะไม่ได้พบกันอีกเลย ดาวไม่มีโอกาสจะรู้ด้วยซ้ำว่าจิมจะบอกลาด้วยคำไหน เธอมีอะไรมากมายในใจที่อยากจะบอก แต่คำทั้งหมดก็คงต้องเป็นแค่ความคิดเหมือนเดิม ในตอนนี้...ความรู้สึกเสียดายกับความเสียใจมันเข้ามาพร้อมๆกัน จนเกินว่าเธอจะตั้งรับได้ว่าควรจะทำยังไงต่อไป เธอไม่ได้รู้จักชายฝรั่งสองคนนี้มากไปกว่าชื่อและเรื่องส่วนตัวทั่วๆไป
เวลาเพียงสามวันมันเปลี่ยนสถานะจากคนแปลกหน้าไปเป็น......คนรู้จัก
และตอนนี้มันกำลังจะเปลี่ยนจากคนรู้จักไปเป็นคนที่เธอกำลังจะคิดถึง..
....อย่างสุดหัวใจ....
“ ไงล่ะ จะให้ฉันขับรถพาแกตามพระเอกไปสุวรรณภูมิเหมือนในละครไหม? ”
สมใจพูดประชดดาว แต่ก็ยังเอามือมาบีบเบาๆที่ไหล่ทั้งสองข้างของดาวเพื่อให้รู้สึกดีขึ้น เพราะตอนนี้ดาวเอาแต่นั่งเหม่อลอยมองออกไปนอกหน้าต่าง
“ อยากร้องก็ร้องจะเงียบทำไมวะ! ร้องมันออกมามันจะได้ดีขึ้น หรือแกต้องเดินตากฝนเอาฝักบัวรดหัวมันถึงจะกล้าร้องออกมา ฉันเพื่อนแกนะเว้ย! ฉันรู้ว่าแกอยากร้อง แกจะเงียบเพื่อ? ”
“ แล้วแกจะให้ฉันร้องเพราะอะไรวะ! ร้องเพราะเสียใจหรือว่าร้องเพราะเสียดาย!? ฉันไม่ได้ผูกพันอะไรกับฝรั่งนั่นซะขนาดนั้น ” ดาวพูดออกมาด้วยน้ำเสียงสั่นเครือแต่ก็พยายามฝืนพูดออกมาให้ปกติที่สุด
“ ฉันดูออกนะดาว ว่านายฝรั่งจิมมันจิ้มใจแกไปแล้วเต็มๆใช่มะ แต่แกก็กลัวว่ามันจะเป็นแค่อาการเข้าข้างตัวเองเหมือนไอ้พี่เอกนั่นน่ะ ”
“ เรื่องพี่เอกมันทำให้ฉันเลิกศรัทธาเรื่องในพรหมลิขิตไปแล้วล่ะ และแกก็ยังบอกฉันเองเลยว่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นระหว่างฉันกับจิมมันเป็นเรื่องที่ฉันคิดไปเอง ”
“ ไอ้เรื่องพวกนั้นฉันไม่รู้ ฉันไม่ใช่พระพรหม! ความสำคัญไม่ได้อยู่ที่เค้าว่าคิดอะไรกับแก มันอยู่แกว่ากำลังคิดอะไรกับเค้า ”
“ ฉันจะไปคิดอะไรกับเค้าได้ ถ้าเกิดคิดแล้วเค้าไม่คิดเหมือนที่ฉันคิดล่ะ ”
“ เห็นมะ! มัวแต่ยึกยักอยู่นั่นแหล่ะ ถ้าก็ใช้คำว่าถ้ากับคำว่ารักเมื่อไหร่ ยังไงมันก็ไม่มีทางเกิดขึ้นหรอก มามัวแต่ถ้าเค้าอย่างงั้นถ้าเค้าอย่างงี้ โอ้ย! เสียเวลา ”
“ เวลามันก็สำคัญ มีความรักที่ไหนบ้างที่ไม่ต้องการเวลา ขนาดความรักแท้จากพ่อแม่ยังต้องใช้เวลาตั้งเก้าเดือน รักแท้ไม่ได้เกิดจากรักแรกพบ รักแท้ต้องใช้เวลา ”
“ มันคนละประเด็นป่าววะที่แกพูดมาน่ะ อันนั้นมันรักจากพ่อแม่ แต่อันนี้มันรักแบบหนุ่มสาว เวลาเสียใจอะไรก็เลิกเทียบได้แล้วว่ารักแท้ที่ไหนไม่เหมือนรักแท้ของพ่อแม่ ฟังแล้วอึน! หลงประเด็นกันไปใหญ่ ฟังนะดาว! ความรักที่ใช้เวลาแล้วล้มเหลวก็มีเยอะแยะ ความรักที่ต้องการเวลา คือระยะทางระหว่างที่มีความรัก ส่วนรักแท้มันคือการสะสมความผูกพันระหว่างที่คนสองคนรักกัน ”
“ แกไม่เข้าใจอ่ะ แกไม่เข้าใจ! ความรักมันมีความหมายมากกว่านั้น ยังไงเรื่องฉันมันก็ยังไม่ใช่เรืองความรัก ”
“ ไอ้ดาว! แล้วที่แกเป็นอยู่ เค้าเรียกว่าอะไรวะ? ถ้าไม่ใช่อาการของคนที่กำลังมีความรัก ”
“ ไม่ใช่! ฉันไม่ได้มีความรัก ”
“ ฉันพูดว่ากำลัง ฉันบอกว่าแกกำลังมีความรัก เพราะแกตกหลุมรักเค้าเข้าแล้วไง ”
ดาวเลิกเถียงกับสมใจและเริ่มคล้อยตามกับคำพูดของสมใจ
“ มันก็อาจจะใช่มั้ง...ทำไมแกรู้เรื่องความรักละเอียดจังวะสมใจ? ”
“ ก็ดูหนังฟังเพลง อ่านนิยาย ดูละครน้ำเน่า แล้วก็เก็บคำเท่ห์ๆไว้ปลอบใจเพื่อนตอนอกหักหรือเอาไว้ขึ้นสเตตัสเฟซบุ๊คไง ”
“ โธ่! แล้วทำเป็นรู้ดีนะแก ฮ่าๆ ”
“ คนมีความรักพูดกันภาษาคนไม่รู้เรีื่องหรอก ต้องพูดกันภาษาเทพๆ ฮ่าๆ ”
“ จริงๆพูดกันธรรมดาก็เข้าใจง่ายป่าววะ ไม่ต้องเป็นคำคมอะไรนักหนาหรอกเนอะ ”
“ อืมจริง ฮ่าๆ เออว่ะ ลืมไป แม่แกให้มาตามแกนี่หว่า เห็นบอกว่าตาจิมฝากอะไรไว้ให้แก อ่อแล้ว..”
ยังไม่ทันที่ดาวจะฟังสมใจจบประโยค เธอก็รีบลงจากบ้านพี่เอกและขี่จักรยานไปทันที
“ ไอ้ดาว เฮ้ย! ทำไมแกไม่ไปรถฉัน เฮ้อ จะไปให้มันลำบากเป็นนางเอกทำม๊ายย ”
++++++