มาดามดำตับเป็ด:: บทที่ 22 :: หมัดสอยดาว

กระทู้สนทนา

ความเดิมตอนที่แล้ว
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

บทที่ 22
หมัดสอยดาว

            อากาศอันร้อนระอุทำให้ระดับอุณหภูมิภายในใจดาวมีค่าไม่คงที่  เทอร์โมมิเตอร์ในสมองสามารถแสกนรังสีริษยาของสามศัตรูผู้มาเยือน วัดค่าเริ่มต้นได้ติดลบศูนย์องศาศัตรูเซลเซียส  ถ้าจะเพิ่มระดับทัศนะอคติลบให้กลายเป็นบวกในเวลาอันรวดเร็วคงทำได้ยาก ครั้นยิ่งเร่งยิ่งแรง พลันจะมีแต่ควันไฟไร้ประโยชน์เหมือนเวลาเทน้ำร้อนใส่หิมะ

            สาวดำกำมัดกระชับแน่นเตรียมตั้งรับเต็มที่  มีพี่เลี้ยงอย่างเพื่อนสาวสมใจคอยเป็นโค้ชควบคุมอยู่เคียงข้าง หากยกนี้ต้องล้ม อย่างน้อยก็มีอีกสามหนุ่มฝรั่งคอยปฐมพยาบาลความช้ำ และฟื้ีนชีพจรหัวใจให้สดชื่นมีชีวิตชีวาอีกครั้ง

            พี่เอกคือคนที่ก้าวสู่สังเวียนเวทีเป็นคนแรกโอยอาศัยความคุ้นชิน  เดินพุ่งมุ่งตรงมาหา หมายจะสอยเป้าหมายหัวใจดาวให้ร่วงด้วยรอยยิ้มเพชรฆาต แม้จะเคยโดนอาวุธนี้เล่นงานให้ใจละลายมาก่อน ทว่าครั้งนี้ เธอกลับตายด้านไม่รู้สึกรู้สากับลีลาหนุ่มลุคอบอุ่นอันแสนจะจอมปลอม

            หญิงสาวพยายามหรี่ตาลง ไล่โฟกัสไปที่อื่น  แต่ก็ไม่วายที่จะโดนแย็บหมัดที่สองเบาๆด้วยเสน่ห์เสียงสุภาพหวานนุ่มของหนุ่มรุ่นพี่   “ สวัสดีค่ะน้องดาวคนสวย มาเที่ยวเหรอคะ แหมใส่ชุดซะสวยเลยนะ  ”

             ‘อย่าเคลิ้ม อย่าเคลิ้ม เค้าแค่เฟคใส่’ สาวดำท่องย้ำคำนี้ซ้ำไปมาเพื่อเตือนสติตัวเอง ย้อนนึกระลึกเรื่องแย่ๆที่หนุ่มรุ่นพี่คนนี้เคยทำให้ช้ำใจ

             ดาวค่อยๆกำฝ่ามือ พับนิ้วหัวแม่มือมาไว้ใกล้นิ้วชี้ ยกแขนทั้งสองขึ้นระดับอก ยื่นฝ่ามือเอียงออกสี่สิบห้าองศา พร้อมคลี่นิ้วทั้งสิบคลายออกทาบทับประชิดกัน ทำหลังมือให้โป่งออกเล็กน้อย แล้วก้มศรีษะ หัวแม่มือจรดปลายจมูก นิ้วชี้จดหว่างคิ้ว

             “ สวัสดีค่ะพี่เอก คิดถึงจังเลยค่ะ ” สาวดำก้มลงไหว้อย่างสวยงาม แล้วเงยหน้ายิ้มแย้ม ขยิบตาส่งซิก พร้อมตั้งใจส่งจูบใส่หนุ่มรุ่นพี่ในจังหวะแอ้มเดินเข้ามาถึงพอดี  เพียงในระยะประชิดแค่ชั่ววินาที พี่เอกจึงโดนหมัดเหวี่ยงจากดาราสาวเจ้าอารมณ์ด้วยการโดนดึงหูเพราะแรงหึง   “ พี่เอก! มาส่งสายตาส่งจุ๊บอะไรให้มันเนี้ย! ”

             “ โอ้ย! แอ้ม! อย่าดึงหูพี่สิคะ พี่เจ็บนะ ” ชายหนุ่มรีบเอามือขวาจับหูตัวเอง และเอามือซ้ายกุมมือแฟนสาวเอาไว้ไม่ให้โดนดึงหูอีกรอบ

             “ แอ้มอุตส่าห์หายโกรธพี่แล้วนะคะ แล้วนี่พี่ยังจะมายุ่งกับมันอีก ”

             “ พี่แค่ทักดาวเค้าเฉยๆจ้ะ ไม่มีอะไรเลยใช่ไหมน้องดาว ” หนุ่มรุ่นพี่ส่งสายตาวิงวอนเล็กน้อยเพื่อขอคำพูดเสริมจากดาวมาช่วยสนับสนุน

             “ ไม่มีอะไรก็ไม่มีอะไรค่ะ งั้นเอาเป็นว่าตกลงคืนนี้ดาวไม่ไปหานะคะ ”

             “ เฮ้ยดาว อะไรเนี้ย ”

             “ พี่เอก! ไหนบอกไม่มีอะไรไง แล้วนัดอะไรกันห๊ะ มาคุยกันให้รู้เรื่องเลย ” ดาราสาวเจ้าอารมณ์ดึงตัวแฟนหนุ่มไปเคลียร์ทันทีด้วยความโมโห

             “ เอาเป็นว่ายกนี้แกชนะนะดาว  ” สมใจเอามือตบไหล่เพื่อนเบาๆด้วยความพอใจ

             “ แหมแก ยกนี้ไม่ยากหรอก เล่นพี่เอกต้องเล่นที่แอ้ม แอ้มเป็นคนหูเบาง่ายจะตาย โดยเฉพาะถ้าเป็นเรื่องฉันกับพี่เอก ไม่รู้จะหึงบ้าหึงบออะไรกับคนแบบฉัน ”

             “  แหมคนแบบแก มันก็ฮอตนะเว้ย ไม่งั้นจะมีหนุ่มฝรั่งมาเทียวไล้เทียวขื่อถึงสามคนเหรอ แต่ก็ระวังแกจะชวดนะ  ”  สมใจบุ้ยปากชี้บอกไปทางสามหนุ่มฝรั่ง ที่ตอนนี้มีคุนหมิงยืนคุยกระแซะไปมากับจิมอย่างน่าหมั่นไส้

             “ อ๋อ คุณหมิงน่ะเหรอ  ปล่อยเจ้แกไปเถอะ ”

             “ ยัยคุณหมิงเนี้ยมายุ่งอะไรกับจิมนักหนาวะ ”

             “ ช่างมันเถอะแก ฉันไม่อยากยุ่ง ฉันไปขึ้นชิงช้าดีกว่า ”  สาวดำรีบเดินไปต่อแถวขึ้นชิงช้าสวรรค์ทันที  โดยเดินผ่านหน้าจิมไปอย่างไม่สนใจ ทั้งที่ในใจจริงๆแล้ว มันกำลังร้อนผ่าวเป็นกองไฟ จนแทบอยากจะออกฤิทธิ์ออกเดชออกมาด้วยความหึง แต่ในเมื่อตัวเธอและจิมไม่ได้เป็นอะไรกัน มันจึงไม่มีสิทธิ์จะออกตัวแรงขนาดนั้น

             สมใจรู้ดีว่าดาวรู้สึกอย่างไร เธอจึงทำหน้าที่นี้แทน โดยการเดินมาแทรกตรงที่คุนหมิงยืนอยู่ แล้วแกล้งเบียดกระแซะให้สาวหมวยหลุดออกจากวงสทนา  “ เอาล่ะ หนุ่มๆจ้ะ ใครจะขึ้นสวรรค์ก็เรียงตามลำดับสั้นยาวที่ตกลงกันนะ ดาวไปโน้นแล้ว ใครรอบแรกเชิญจ้า ”

            “ อุ้ยเล่นอะไรกันคะ คุนหมิงอยากเล่นด้วยจัง ”

            “ อยากเล่นก็ไปซื้อบัตรสิคะ ” สมใจพูดสวนกลับด้วยความสุภาพ

            “ แหมขี้เกียจต่อแถวน่ะค่ะ จะมีใครแถวนี้ใจดีสักคนไหมน้า ไปต่อแถวซื้อบัตรให้คุนหมิงได้ขึ้นชิงช้า ”
ในขณะที่คุนหมิงกวาดสายตาร้องขอออดอ้อน ชายหนุ่มฝรั่งทั้งสามก็มองไปทางอื่นอย่างไม่สนใจใยดี ไบรอันก็รีบรับบัตรจากสมใจและเดินตามดาวไป ทอมรีบรับบัตรมาไว้กับตัว แล้วก็ก้มหน้า ใช้ชายเสื้อเช็ดแว่นสายตาที่มีไอน้ำขึ้น  ส่วนจิมก็แกล้งเล่นโทรศัพท์อย่างตั้งอกตั้งใจ

            “ ตกลงคุนหมิงต้องซื้อเองใช่ไหมคะ ” สาวหมวยถาม พร้อมมองไปรอบๆเพื่อต้องการคำตอบ แต่ดูเหมือนจะไม่มีใครสนใจ  “ ซื้อเองก็ได้ ชิ! ” พูดเสร็จก็เดินทำหน้าปั้นปึงเดินตึงตังไปที่บู๊ธขายตั๋วที่มีคนต่อแถวกันยาวเหยียด

            “ เอาล่ะ ตัวปัญหาหมดไปล่ะ คนที่เหลือรอคิวนะ อ้าว! แล้วนายทอมไปไหนเนี้ย ”  สมใจมองหาทอมเพื่อจะยื่นผ้าเช็ดหน้าให้ยืมเช็ดแว่นตา แต่ก็หาไม่เจอ

            “ นู้นนู้น ตามหลังพ่อใบกับนังดาวไปแล้ว ” เสียงย่าแอ๋วบอก

            “ เฮ้ยแล้วมันจะไปทำไมวะนั่น ยังไม่ถึงคิวเลย ”  สาวห้าวเดินไปบ่นไป เพราะไม่ชอบพฤติกรรมผิดกติกาของฝรั่งทอม  เมื่อเจอตัว จึงรีบคว้าคอเสื้อทอม แล้วลากออกมาจากแถว  “ นายทอม นายมันแกล้งทึ่มใช่มะ คิดจะโกงเหรอ มานี่เลยมานี่ ไม่ต้องโกง ”

            “ โอ้ยคุณสมใจ ผมไม่ได้โกงนะ ”

            “  แล้วนายจะไปต่อแถวขึ้นพร้อมไอ้ดาวกับไบรอันทำไม ”

            “ ผมจะไปช่วยต่างหาก ”

            “ ช่วยอะไรของนาย ”

            “ ช่วยแปลไงครับ เผื่อคุณดาวฟังไม่ออก ”  ฝรั่งทอมใช้จังหวะทีเผลอ หลุดจากมือของสมใจ  วิ่งตรงปรี่เข้ากระเช้าชิงช้าทันทีที่เปิดออก ซึ่งข้างในมีดาวกับไบรอันนั่งอยู่แล้ว   ฝรั่งทอมรีบบอกพนักงานให้ปิดกระเช้าโดยไวอ

              สมใจโกรธจัดที่ฝ่ายฝรั่งทอมขัดขืนฝืนกฏกติกา จึงตะโกนด่าเสียงขรมชุดใหญ่รัวเป็นชุด “ ไอ้ทึ่มทอม ไอ้ฝรั่งเจ้าเล่ห์ ไอ้ฝรั่งแอ๊บแบ๊ว ไอ้แกมโกง ไอ้โกงเกม โอ้ย ไอ้ฝรั่งแช่บ๊วยยยย!!!  โอ้ยเหนื่อย ไม่ด่าแล้วโว้ย เฮ้อ! อย่าให้ลงมานะ เจอดีแน่!  ”  สาวห้าวหยุดตะเบ็งและนั่งหอบ เพราะตอนนี้กระเช้าลอยขึ้นไปสูงแล้ว ขืนพูดไปก็เหมือนกับการชกลมชกอากาศให้เหนื่อยกำลังไปอย่างเปล่าประโยชน์