จตุรารักขกรรมฐาน

พระราชนิพนธ์ 

พระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว

แปลและเรียบเรียง 

พระศาสนโศภน (แจ่ม จัตตัสสัลโล)

* * * * * * * *

พุทฺธานุสฺสติ เมตฺตา จ อสุภํ มรณสฺสติ อิจฺจิมา จตุรารกฺขา        จตุรารักษ์เหล่านี้   คือพุทธานุสสติ   เมตตา   อสุภะ   มรณัสสติ    

วิสุทฺธธมฺมสนฺตาโน             

พระพุทธเจ้า   พระองค์มีพระสันดานบริบูรณ์ด้วยพระธรรมอันบริสุทธิ์

อนุตฺตราย โพธิยา โยคโต จ   ปโพธา  จ  พุทฺโธ   พุทฺโธติ   ญายเต     อันสัตวโลกมารู้สึกว่า   พุทธะ ๆ   ดังนี้   เพราะพระปัญญาตรัสรู้อย่างยิ่ง  เพราะประกอบสัตว์ไว้ในธรรม   และเพราะทรงปลุกสัตว์ผู้หลับอยู่ให้ตื่น   (ดังนี้ชื่อว่าพุทธานุสสติ)

นรานรติรจฺฉานเภทา   สตฺตา   สุเขสิโน

สัตว์ทั้งหลาย   ต่างด้วยมนุษย์   อมนุษย์   และดิรัจฉาน   เป็นผู้แสวงหาความสุข

สพฺเพปิ   สุขิโน   โหนฺตุ

ขอเหล่าสัตว์แม้ทั้งปวง   จงเป็นผู้ถึงความสุข

สุขิตตฺตา   จ   เขมิโน

และเป็นผู้เกษมสำราญ   เพราะถึงความสุข   (ดังนี้ชื่อว่าเมตตาภาวนา)

เกสโลมาทิฉวานํ  อยเมว   สมุสฺสโย  กาโย   สพฺโพปิ   เชคุจฺโฉ 

กายนี้แล   เป็นที่ประชุมแห่งซากศพ   มีผมขนเป็นต้น   แม้ทั้งหมดเป็นของน่าเบื่อหน่าย

วณฺณาทิโต   ปฏิกฺกุโล 

ปฏิกูลโดยส่วนมีสีเป็นต้น   (ดังนี้ชื่อว่าอสุภกัมมัฏฐาน)

ชีวิตินฺทฺริยุปจฺเฉท  สงฺขาตมรณํ   สิยา  สพฺเพสํปีธ   ปาณีนํ 

ความตายกล่าวคือความแตกขาดแห่งชีวิตอินทรีย์   พึงมีแก่สัตว์ทั้งหลายหมดด้วยกันในโลกนี้ 

ตญฺหิ   ธุวํ   น   ชีวิตํ

เพราะว่า   ความตายเป็นของเที่ยง   ชีวิตความเป็นอยู่เป็นของไม่เที่ยง  (ดังนี้ชื่อว่ามรณัสสติ),

อิติ ดังนี้แล.