จะเริ่มไงดี....ท้อมากยิ่งเดินไปข้างหน้ารู้สึกว่ามันยิ่งถอยหลัง..เริ่มสับสนโดยเฉพาะเรื่องหนี้สิน...ตื่นมาทำมาหากินเเต่เช่ายันเย็นดึกดื่นกว่าจะได้นอน..รู้สึกได้เลยว่าร่างกายเริ่มไม่ไหว..ความรู้สึกก็เริ่มดิ่งทุกวัน...เครียดจนไม่อยากคุยกับใครเลย นอกจากลูกเท่านั้น...ทำมาหากินโคตรฝืด...ทั้งขายของหน้าร้าน ...ขายออนไลน์....ทุนที่มีก็เอาไปจ่ายค่าเทอมลูกจนหมดจะเอาที่ไหนมาต่อยอดทีนี้..เมื่อขาดสภาพคล่องทางการเงินครอบครัวก็เริ่มมีปัญหาหนักเข้าไปอีกทีนี้..ปัญหามันจุกอกเลยไม่รู้จะปรึกษาใครดี...ผมไม่ได้ต้องการให้ใครช่วยหรอก...เเค่มาระบายเท่านั้น..เครียดจริงๆตื่นขึ้นมาหวังว่าชีวิตมันคงจะดี...เเต่ที่ไหนได้ละ...