อ่านแปลเป็นไทย(ไม่ฝังซับ)จากตัวแปลอิ้งของกลุ่ม 4chan โดยกระผมเอง ในช่องกล่อง Spoiler (แบบมีประกอบภาพเป็นหน้าๆสามารถชมได้ที่กลุ่มเฟซ Kingdom คนไทย) หากใครที่จะนำไปฝังซับโดยใช้การแปลของผมรบกวนให้ credit ชื่อ Banzai_man ด้วยนะขอรับ
ปล.สัปดาห์หน้ามังงะงด!!!
ปล2.เป็นที่บิ้วอารมณ์ระหว่างแปลมาก แล้วยิ่งเปิดซาวด์เพลง The Awakening จากเกม dynasty warriors 9 บอกเลยว่าเดือดสุดๆ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้หน้า 1
ชื่อตอน: "ภัยคุกคามชีวาพลราบ" (เป็นชื่อตอนที่ผมดำและไม่รู้จะแปลออกมายังไงให้สวย)
ภาพเปิดตอนด้วยกับ จงเถีย, หลงฉวน และเทียนโหย่ว
ใช้กำลังสุดฤษธิ์ต่อตีแหวกผ่าแนวกั้นข้าศึก

หน้า 2
ขบวนทัพม้าฉินด้านนอกกำแพงเมือง
เทียนหยงกล่าวด้วยความหงุดหงิดขึ้นว่า
: "เอ้ย"
: "ประตูยังไม่เปิดสักทีสิว่ะ"
ทหารนายนึง
: "ยังหรอก การต่อสู้บนกำลังแพงยังตะลุมบอลกันอยู่เลย"
ฉูสุ่ยเอ่ยขึ้นว่า
: "ฟ้าเริ่มจะสว่างขึ้นแล้ว"
หยวน
: "สัญญาณควันก็ยังถูกจุดอยู่เช่นกัน"
: "มีรายงานว่า มีม้าถูกส่งออกไปจากทางประตูอีกฝาก"
: "มิพักว่าเหตุการณ์นี้จักไปถึงหูหลี่มู่เป็นแน่..."

หน้า 3
เทียนหยงได้ยินเช่นนั้นจึงกล่าวขึ้นว่า
: "หากทัพจ้าวมาถึงนี่ตอนนี้ละก็ เราได้มีอันจบเห่กันพอดี"
กระนั้นหน่ากุยจึงแย้งขึ้นว่า
: "ไม่หรอก ข้าได้ให้ลูกน้องของข้าเองตามพวกม้าใช้ที่ออกทางประตูหลังให้จัดการพวกมันทั้งหมดแล้ว
: "ฉะนั้น กองบัญชาการหลี่มู่จึงจะยังไม่ทันได้ทราบหรอก"
ทุกคนๆทึ่งในความฉับไวของหน่ากุย

แล้วหน่ากุยจึงกล่าวต่อไปอีกว่า
: "แต่กระนั้น"
: "พอสว่างแล้วคงจะมีพลเดินสาส์นมากมายเดินทางไปและพวกมัน(ค่ายหลี่มู่)ก็จักได้รู้ถึงการณ์นี้"
: "เมื่อพวกมันรู้แล้ว ก็จักเป็นทัพจ้าวที่จะยาตราท่วมทั่วมาในคราเดียว"
หยวนเอ่ยขึ้นว่า
: "ฉะนั้นเราจึงต้องพิชิตเมืองและเข้าไปข้างในให้ได้เสียก่อนจนกว่าจะถึงตอนนั้น"
: "และเตรียมตั้งรับการปิดล้อม..."

พอหยวนพูดเช่นนั้นเทียนหยงจึงกล่าวขึ้นว่า
: "แต่นี้ก็ยังไม่ลางว่าพลเดินเท้าจะไปยังด้านหลังได้เลยนิ"
หว่อลี้ว์จึงกล่าวขึ้นว่า
: "ไม่เป็นไรดอก"
ทหารนายนึง
: "หว่อลี้ว์"
หว่อลี้ว์
: "ซิ่น กับเจ้าพวกนั้นนะ..."

หน้า 4
: "ต้องเปิดประตูจากด้านหลังได้อย่างแน่นอน"

ทหารจ้าวต่างพากันถูกสามยักษาและซิ่นถล่มราบ

ทหารจ้าว
: "ไรกัน"
: "เจ้าพวกสี่คนนั่นมันอะไร"

: "อ้ากกก ว้ากกกก แวกกกกก"
: "ขวะ ขวางมันไว้"

หน้า 5
: "หยะ อย่าได้หวาดกลัวไป..."
: "มันมีกันแค่สี่ตัวเอง"
: "พะ พวกมันกำลังจะมาถึงบันไดแล้ว"
: "เติมกำลังพลด้านหลังอีก"
พลจ้าวเริ่มตั้งท่า
: "ยกหอกของพวกเอ็งขึ้น"
: "มันมีกันแค่สี่คนเอง ไม่มีทางอยู่ได้นานหรอก"
แล้วพวกพลจ้าวก็ใช้หอกแทงไปยังเทียนโหย่วและจงเถียอย่างพร้อมเพรียง

ซิ่นจึงตะโกนขึ้นด้วยความกังวล
: "เทียนโหย่ว จงเถีย"

หลงฉวนเห็นงั้นจึงขอตัวทุ่มตัว
: "ปล่อยให้ข้าจัดการเอง"
ซิ่น
: "!? หลงฉวน!!!"

หน้า 6 
หลงฉวนเข้าหวดข้าศึกหึดสุดแรงแทนที่ดูท่าเถียนโหย่วและจงเถียที่กำลังถูกล้อม

ทหารจ้าว
: "มะ ไม่ทีทางหรอก"
: "ฆ่ามานนน"
พลจ้าวเจ้าทิ่มแทงหอกเข้าใส่หลงฉวน
หลงฉวนจึงสนองด้วยลูกเหวี่ยงกระเด็นว่อน

พลจ้าว
: "มะ มันเป็นอสูรกายรึยังไง"

เหวยผิง
: "หลงฉวน"

หน้า 7
หลงฉวนทำท่ากระอักเลือด แต่ก็ยังคงกวัดแกว่งพ้องต่อไป
เหวยผิงสังเกตุเห็นบางอย่าง
: "อะ บันไดนี่ อีกเพียงไม่กี่ก้าวก็จะถึงบันไดแล้ว"

พลจ้าว
: "กันวั้ยยยยย"
: "อย่าปล่อยให้มันไปถึงบันไดเป็นอันขาด"
หลงฉวนแบบร่างตนกระโดดเข้าใส่พลจ้าวที่กำลังขึ้นจากบันได
ซิ่น พลจ้าวที่กำลังขึ้นบันไดและเทียนโหย่วตะลึงในสิ่งที่หลงฉวนกระทำ

เทียนโหย่วตะโกนเรียก
: "หละ"

หน้า 8
: "หลงฉวนนนน!!!"
พลจ้าวต่างพากันถูกทับและตกร่วงจากบันไดจากการกระโดนกลิ้งลงมาของหลงฉวน

ทหารจ้าวบนกำแพง
: "ระ รี้พลตรงบันไดมัน..."
เหวยฉวนเรียกชื่อหลงฉวนด้วยความเศร้าศร้อย

ทหารจ้าวนายนึงที่ตรงบันไดที่รอดมาได้แต่ก็บาดเจ็บจากแรงกระแทก
พยายามที่จะปลิดชีพหลงฉวนที่กำลังสลบด้วยมีด
ทันใดนั้นจงเถียได้เข้ามาช่วยหลงฉวนไว้ได้ทัน

หน้า 9
ทหารจ้าว
: "ฆะ ฆ่ามันซะ"
: "มันเป็นพวกที่บุกทลายมาได้"
: "สังหารมันให้ได้ แล้วไปช่วยด้านบน"
จงเถียถูกล้อม ทว่าซิ่นก็ลงมาใช้ไว้ได้

เทียนโหย่ววิ่งตามลงมาและเห็นหลงฉวนที่นอนไร้สติ
พลางกล่าวในใจว่า
: "หลงฉวน เจ้านี่มัน..."
: "หึก...."
เทียนโหย่วเวทนาและเป็นห่วงหลงฉวนซึ่งเป็นคนบ้านเดียวกันกับตนอย่างมาก

หน้า 10
เทียนโหย่วหึดตวัดง้านด้วยความเดิอดดาลทลายทหารจ้าวที่กำลังขึ้นบันไดมา
ซิ่นตกใจที่อยู่เถียนโหย่วก็แสดงอาการเช่นนั้น

ทหารจ้าวบนกำแพง
: "ท่านนายกอง"
นายกองจ้าว
: "ปล่อยมันไป ให้พวกด้านล่างจัดการฆ่าสองตัวนั่น(ซิ่นกับเทียนโหย่ว)"
: "ที่สำคัญยิ่งกว่านั้น อย่างปล่อยที่พวกด้านหลังที่ตามไปสมทบกับพวกมันได้"
ไม่ทันไรทหารจ้าวก็ตกใจที่ ฉงหยวนกับซูจิ่นก็กระโดดจากกำแพงลงมาบันไดตามด้วยอู่ของกานโต่วเดินตามมาติดๆ
ฉงหยวนเอ่ยขึ้นว่า
: "ไม่มีวันซะหรอก"
: "ตามมาก่อนจะถูกตัดขาดซะก่อน" (บอกกับอู่กานโต่ว)
: "เร่งมือเข้า"
กานโต่ว
: "โอ้ววว"

ด้านกำแพงเมือง ณ กองพลม้าทัพร่วมฉิน
เตียวเอ่ยขึ้นว่า
: "เหมือนพวกเขาจะไปถึงด้านหลังชองกำแพงได้แล้ว"
นายทหาร
: "! เหอเหลียวเตียว"
: "ท่านกุนซือหญิง"
เตียวกล่าวต่ออีกว่า
: "ทว่า"
: "ด้านที่หน่วยเฟยซิ่นหักฝ่าไปนั้นมิใช่ว่าเป็นด้านที่มีเสียงตะโกนออกมานะ..."
นายทหาร
: "ข้าก็เช่นกัน"
: "ข้าได้เย็นเสียงเรียกหลงฉวนด้วยแหละ..."

หน้า 11
ฉูสุ่ยป่าวประกาศแก่รี้พลทันทีว่า
: "เหล่าพลราบต่างสละชีวิตของตนเองเพื่อเปิดประตู"
: "ฉะนั้น อีกไม่นานก่อนที่ประตูถูกเปิด"
: "ทัพม้าทั้งหมด คงรูปกระบวนเตรียมบุกให้มั่น"
ทุกคนตะโกนตอบรับ

ด้านหอบังคับการกำแพงเมือง
กั้นหลี่(คาดว่า ยังงงๆกับชื่ออยู่ว่า "กั้น" หรือ "เฉี่ยน" กันแน่)
สั่งการลงไปยังทหารจ้าวบนกำแพงที่อยู่ตรงทางลงบันไดทันทีว่า
: "กันด้านหน้าบันไดไว้ด้วยโล่ซะ"
: "ตอนนี้สำคัญอย่างยวดยิ่ง อย่าปล่อยให้พวกลงไปมากกว่านี้อีก"
ทหารจ้าวเริ่มก่อการป้องทันที
: "ผลักมัน"
: "ตามไป"
: "เข้าไปเสริมอีก"
: "เยี่ยมตามไป"

เหวยผิง
: "ม่าย ทะ ทางมันถูกปีดซะแล้ว"
: "มารดามันเถอะ มีหวังทางด้านของเจ้าซิ่นมัน..."

ด้านพี่น้องสกุลเชียง
เชียงฮุ่ยปวดร้าวแผลภายใน
เซี่ยงหลี่ได้ยินจึงกล่าวขึ้นว่า
: "บ้าจริง อย่าพึ่งเชียวนะ พี่ฮุ่ย"
: "ข้าจะจัดการอะไรสักอย่างเอง"

หน้า 12
ด้านพวกซิ่นที่ลงมายังบนพื้นหลังกำแพงได้ก็โดนพลจ้าวเข้าโจมตีทันที
พลจ้าวต่างเอ่ยขึ้นว่า
: "ล้อมพวกมันไว้"
: "อย่าให้พวกมันไปได้"

กานโต่วเอ่ยถามฉงหยวนขึ้นว่า
: "ท่านนายกองพลราบ ด้านหลังไม่มีใครมากันเลยขรั่บ"
ฉงหยวน
: "เอางั้นก็ได้ เราจักเปิดปิดทางด้วยตัวพวกเราเอง"
กานโต่ว
: "ขรั่บ"
ทหารจ้าว
: "ใครจะปล่อยพวกแกไปกันเล่า"
เทียนอยู่ต้องคมหอก
ซิ่นเห็นเช่นนั้นจึงเอ่ยขึ้นทันทีว่า
: "เป็นไรรึป่าว เทียนโหย่ว"
: "เราทางเข้าไปยังห้องคุมประตูแล้ว"
ฉงหยวนกล่าวต่อขึ้นมาว่า
: "เทียนโหย่ว พักเถอะ เจ้าทำมาพอแล้ว"
: "พวกเราทำที่เหลือเอง"

ทันทีที่พวกซิ่นกำลังมุ่งไปยังพลโล่ ก็มีหน่วยเกาทัณฑ์เล็งเป้ามายังพวกเขา

หน้า 13
ห่าเกาทัณฑ์พุ่งมายังพวกซิ่น
เทียนโหย่วเข่าทรุดลงกับพื้น

ซิ่น
: "บัดซบ"
กานโต่ว
: "ท่านแม่ทัพ"
: "โปรดถอยมาข้างหลังเทอญ"

พลเกาทัณฑ์จ้าว
: "เป่ามันให้พรุนด้วยคมศรเลย"

ซิ่นหยิบโล่ขึ้นมาและบุกเดี่ยวไปยังพลเกาทัณฑ์
: "ข้าจะยื้อพวกมันไว้เอง พวกเจ้าไปซะ"
: "จงรีบไปเปิดประตู"
กานโต่ว
: "ท่านแม่ทัพ"

หน้า 14
ฉงหยวน
: "ไปกันเถอะ!" 
กานโต่ว
: "อ้า ขอรับ"

พอพวกเขากำลังมุ่งไปยังห้องคุมประตูอยู่นั้น 
หน่วยกองโล่ของจ้าวได้ตรงมาตั้งรูปขบวนขวางพวกเขาไว้

กานโต่ว(คิดในใจ)
: "พลโล่อีกกองหรือ"...
ตุ้นเก้า(คิดในใจ)
: "เราจักสามารถหักฝ่าไปได้ด้วยตัวพวกเรารึป่าวนะ ข้าคิดว่า..."

ทันใดนั้นเทียนโหย่วก็ตะบึงขึ้นมาด้านหน้าพวกฉงหยวนและกล่าวว่า
: "ปล่อยพวกมันให้ข้าเอง"
เทียนหยงเข้าต่อตีทลายรูปกระบวนหน่วยกองโล่ของจ้าว

อู่กานโต่ว
: "นายกองพันเทียนโหย่ว"
ฉงหยวน
: "เทียนโหย่ว"
: "นี่เจ้า..."

หน้า 15
ทางด้านซิ่นที่กำลังขวางกำลังพลอีกกองก็เป็นห่วงเทียนโหย่ว
ด้านทหารจ้าวที่โดนซิ่นขวางไว้แลเห็นพวกเทียนโหย่วก็เอ่ยขึ้นว่า
: "อ้าา ไอ้พวกสุนัขนั้นมันไปยังทางเข้าแล้ว"
: "ฆะ ฆ่าพวกมันซะ" (บอกให้อีกกอง)
: "อย่าปล่อยให้พวกมันไปยังห้องคุมได้"
: "เร็วๆเซ้"

พลจ้าวอีกหน่วยมุ่งมายังพวกเทียนโหย่ว
: "เร็วหน่อย"
: "ฆ่าพวกมันก่อนที่พวกมันจะเข้าไปด้ืานในได้"

กานโต่ว
: "เฮ้ย... มันมานี่กันแล้ว"
เทียนโหย่วกล่าวกับคนอื่นๆว่า
: "ไปซะ!"
: "ข้าจักขวางทางเข้าไว้ให้"
: "พวกเจ้าจงไปยังห้องควบคุมและเปิดประตูซะ"
กานโต่วได้ยินเช่นนั้นจึงเอ่ยขึ้นว่า
: "พว... ข้าจักคอยอยู่ด้านหลังให้เอง"
ตุ้นเก้า
: "ข้าก็ด้วย"
เทียนโหย่วฟังเช่นนั้นจึงกล่าวกับพวกเข้าไปว่า
: "อย่าโง่ไปหน่อยเลย ด้านในเองก็ยังมีศัตรูอยู่"
: "หากประตูไม่เปิดละก็ เราทั้งหมดได้มีอันพินาศสิ้น รวมถึงคนข้างนอกด้วย"
: "ไปสักทีเซ้ ฉงหยวน!"
: "อย่ามัวรีรอชักช้าอยู่สิ ในเมื่อมาถึงนี่แล้ว"
ฉงหยวนให้คำมั่นกับเทียนโหย่วไปว่า
: "ข้าจักกลับมา"
: "จนกว่าจะถึงตอนนั้นข้ากลับมานี่เพื่อช่วยเจ้าอย่างแน่นอน"
: "เทียนโหย่ว"
เทียนโหย่ว
: "ฮื่อ"
: "ไปซะสิ"
: "หัวหน้าพลราบ"

หน้า 16
กองพลม้าฉินนอกตัวเมือง
ทหารต่างก็เอ่ยพลางรอประตูเปิดไปว่า
: "ยังไม่ถึงเวลาอีกเรอะ?"
: "ข้าได้ยินเสียงโห่ร้องมาจากด้านหลังประตูแล้วนะเนี่ย..."
: "ท่านรอง" (น่าจะเรียกฉูสุ่ย)
เตียวจึงตะโกนตอบกลับไปว่า
: "มันจะเปิดในอีกไม่ช้า"
: "รักษารูปขบวนเตรียมบุกไว้"

ด้านฉงหยวนสังหารศัตรูระหว่างทางรีบเร่งไปยังห้องคุมประตู
ในขณะที่เทียนโหย่วยืดหยัดกีดกันไม่ให้พลจ้าวเข้าไปด้
ทหารที่เห็นเทียนโหย่วประจันหน้าขวางตน พวกเขาต่างก็เอ่ยขึ้นว่า
: "แกขวางทางอยู่ได้"
: "เจ้านี้มันอะไรกัน"
: "ใยถึงไม่ตายสักที"
: "หลีกดิว่ะ"
พลจ้าวแทงหอกนานานับใส่ยังเทียวโหย่ว เขาจึงสวนกลับสังหารอีกฝ่าย

ซิ่นที่เห็นงั้นก็พยายามจะฝ่าวงล้อมไปช่วยเทียนโหย่ว
ซิ่น
: "เทียนโหย่ว!!"
พลจ้าว
: "ใครมันจะปล่อยให้แกผ่านไปได้กันฟ่ะ"
: "ล้อมมันไว้"

ฉงหยวนได้ไปถึงยังประตูบานนึง
ฉงหยวน
: "ที่นี่แหละ"
เขาพยายามแต่ทว่า
: "บ้าจริง มันถูกปิดตายจากด้านใน"
กานโต่วที่เห็นแบบนั้นจึงตะโกนขึ้นว่า
: "พี่น้องตุ้น"
: "ไปเลย ร่างหมูตอนของพวกเจ้ามีก็เพื่อการณ์นี้แหละ"
ตุ้นเก้า
: "หุบปากน่า เจ้าบ้ากานโต่ว"
แล้วเย่ว์กับเก้า กระแทกพังประตูห้องคุมประตูเมือง

หน้า 17
ฉงหยวนเข้ามายังห้องคุมประตูได้สำเร็จ

พลจ้าวด้านใน
: "อ้า พวกมันเข้ามาได้แล้ว"

ทางด้านเถียนโหย่วก็เริ่มตาลอยจากอาการบาดเจ็บ

พลจ้าวต่างส่งเสียงถึงบางสิ่งที่เกิดขึ้น
: "สะ เสียงนี่มัน"
: "อย่างบอกนะว่า..."
: "ปะ ประตูมัน.."

หน้า 18
เมื่อประตูเริ่มเปิด กองพลม้านำโดยฉูสุ่ยและหว่อลี้ว์ก็ขวบตะบึงเข้าด่านในทันที

พลจ้าวต่างพากันตะโกนไปว่า
: "ประตูกำลังถูกเปิด"
: "ข้าศึกบุกเข้ามาแล้ว"

ประโยคปิดตอน [และแล้วทวาร "ก็ถูกเบิกออก"]

เทียนโหย่วหลับพร้อมยิ้มอย่างสุขขีแล้วง้านก็หลุดร่วงจากมือของเขา