สวัสดีค่ะ เราเป็นเด็กปี1เพิ่งเข้ามหาวิทยาลัยซึ่งอยู่ไกลจากบ้านมากๆ ช่วงนี้เลยค่อนข้างhomesickบ่อยมาก ร้องไห้แทบจะตลอดเวลายิ่งตอนกลางคืนจะดิ่งมากๆ แล้วด้วยความที่ว่าคณะที่เราเรียนอยู่ไม่ใช่คณะที่เราอยากเข้ามากตั้งแต่แรกเท่าไหร่แต่ที่เลือกเพราะมีเรื่องค่าใช้จ่ายและเรื่องที่บ้านเข้ามาเกี่ยวเราเลยเสียสละยอมเรียนในคณะนี้ไปไม่ได้ถึงกับชอบมากแต่ก็ไม่ได้แอนตี้ที่จะเรียนเลย เราเข้ามาในรอบที่การแข่งขันอาจจะไม่สูงเท่ารอบรับตรงมากเลยมีปัญหาที่กลัวเรียนไม่ไหวมากๆ แต่เราไม่ถึงกับเรียนไม่ฉลาด(จบด้วยเกรด3.9++) แต่อย่างที่บอกว่าคนเก่งนั้นมีเยอะทำเราใจเสียไปแล้วครึ่งหนึ่ง แถมเราเป็นเด็กต่างถิ่นไม่คุ้นกับสังคมว่าเค้าอยู่กันแบบไหนแล้วหน้าตาก็ไม่ได้ดีที่บ้านก็ไม่ได้มีตังค์มากมายอะไรนักกลัวเข้ากับเพื่อนๆไม่ได้จริงๆเราอาจจะคิดมากไปเองแต่คนก็มีหลายรูปแบบมากๆบางทีเพื่อนบางกลุ่มถึงขนาดไม่อยากจะคุยกับเราทั้งๆที่เราไม่เคยคุยหรืออะไรกันมาก่อนแต่เราก็คิดในแง่ดีว่าคงยังไม่สนิทกันมากนัก แต่ก็มีความคิดบางอย่างแวบในหัวว่าเราไม่เหมาะกับที่นี่รึป่าวนะแต่เราก็ไม่อยากซิ่วเพราะสถานะทางด้านการเงินและก็ไม่รู้ด้วยว่าซิ่วจะไปไหนคณะอะไรเพราะเรารู้สึกว่าถึงเราเข้าคณะที่อยากเข้าตามที่เคยเราก็ไม่แน่ใจตัวเองแล้วว่าจะรอดมั้ยเหมือนตอนนี้เรากำลังสับสนในตัวเองไปหมด แถมช่วงนี้เรายังต้องมาคิดมากเรื่องคนที่บ้านไม่สบายหนักมากๆอีก กลับไปหาก็ไม่ได้จะโทรไปร้องไห้ก็กลัวที่บ้านเครียดเรื่องเราเพิ่ม เราไม่อยากเก็บกดความรู้สึกเครียดของเราเลยค่ะแต่ก็ไม่รู้จะรับมืออย่างไร เราไม่มีแรงทำอะไรเลยตอนทราบข่าวคนที่บ้านร้องไห้หนักกว่าเดิม ใจห่อเกี่ยวมากๆเพิ่มหลายเท่า ต้องหาทางออกให้เราผ่านเรื่องนี้ไปได้อย่างไรหรอคะ