ทำไมวัย20มันเหนื่อยแบบนี้ บอกก่อนเลยว่าก่อนหน้านี้ผมเป็นคนเฮฮาจนเข้าเรียนมหาลัย ได้เริ่มเรียนเริ่มทำงานพาร์ทไทม์ไม่รู้จะอธิบายยังไง รู้สึกว่าตัวเองเหงาทั้งๆที่มีผู้คนรอบตัวก็พอมีขำเข้าสังคมบ้างทั้งๆที่ในใจมันเหงามันดิ่ง รู้สึกว่าตัวเองอ่อนแอมากขึ้นเป็นคนคิดมาก คนนี้ไม่ชอบตัวเองบ้างคนนู้นไม่อยากเป็นเพื่อนกับตัวเองบ้างคิดถึงเรื่องอนาคต  ไม่มีเวลาว่างให้ตัวเองเรียน8โมงทำงานต่อถึง4ทุ่ม พอถึงวันหยุดก็ทำได้แค่นอนพักจิตใจทั้งที่แรงกายมากกว่า 22ตุลาที่ผ่านมาเป็นวันเกิดเป็นครั้งแรกเลยที่ผมร้องไห้เพราะมีคนมาอวยพรวันเกิด ร้องไห้เพราะมีคนให้กำลังใจ จนผมสงสัยตัวเองว่าตัวเองเป็นอะไรไป อยากกลับมาเป็นคนสดใสอยากกลับมาชอบตัวเองอีกครั้งคนที่พลังงานล้นเหลือไม่เหมือนตอนนี้ที่ใช้ชีวิตเหมือนแบตใกล้หมดทุกวัน